رجب برسی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(رده)
 
(۹ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
عارف و عالم شيعى، رضى الدين حافظ، رَجَب بن محمّد بن رَجَب بُرسى (حدود ۷۴۳ ـ ۸۱۳قاز زندگانى او اطلاع چندانى در دست نيست؛ ولى آثار ارزشمند او نشانگر شخصيت ممتاز و مقام والاى او در [[حديث]]، تفسير، عرفان، ادب و علوم غريبه است.
+
'''حافظ رجب بُرسى''' (حدود ۸۱۳-۷۴۳ قعارف و عالم بزرگ [[شیعه|شیعى]] در قرن هشتم و نهم هجری است. او در [[حدیث]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[عرفان]]، [[ادبیات عرب|ادب]] و علوم غریبه مهارت داشت و صاحب تألیفات بود. کتاب «[[مشارق أنوارالیقین (کتاب)|مشارق انوارالیقین فى اسرار امیرالمؤمنین]]» از مهمترین آثار اوست. برخی رجب برسی را به [[غلو|غلوّ]] متهم کرده اند.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = حافظ رجب بُرسى
 +
||تصویر=
 +
||زادروز =  ۷۴۳ قمری
 +
|زادگاه = بُرس
 +
|وفات =  ۸۱۳ قمری
 +
|مدفن = اردستان
 +
|اساتید = 
 +
|شاگردان =
 +
|آثار = [[مشارق أنوارالیقین (کتاب)|مشارق انوارالیقین فى اسرار امیرالمؤمنین]]، مشارق الامان فى لباب حقائق الایمان، لوامع انوار التمجید و جوامع اسراره فى التوحید،...
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
  
[[شيخ حر عاملی]] او را فاضل، محدث، شاعر، منشى و اديب توصيف نموده است و ميرزا عبداللّه اَفَندى گفته است: فقيه، محدث، صوفيِ معروف كه مهارت در اكثر علوم داشته و يدِ طولايى در علمِ اسرارِ حروف و اعداد و مانند آنها داشت.
+
رضى الدین حافظ رجب بُرسى، در مقدمه کتاب [[مشارق أنوارالیقین (کتاب)|مشارق انوارالیقین]] (تحریر غیرمطبوع)، خود را این چنین معرفى نموده: «رَجَب بن محمّد بن رَجَب المحدّث الحافظ البُرسى مولداً، الحلّى محتدا»، و در یکى از ابیات خود آورده است: «و فى المولد والمَحْتَد بُرسیاً و حِلِّیاً». این کاملترین معرفى است که از خود بُرسى در دست داریم؛ زیرا وى در سایر کتاب ها تنها به ذکر «رجب الحافظ» یا «رجب الحافظ البُرسى» اکتفا مى کند.
  
[[علامه امينى]]، صاحب كتاب ارزنده الغدير درباره بُرسى مى نويسد: از عرفاى علماى اماميه و فقهاى آنها بوده كه از علوم گوناگون بهره داشته، امتياز او در فن [[حديث]] و پيشتازى او در ادبيات و شعر و خوب سرودن آن، مهارتش در علم حروف و اسرار و استخراج فوايد آن، آشكار است.
+
در [[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض العلماء]]، لقبِ «رضى الدین» نیز به اسم او اضافه شده است. بدین ترتیب وى بُرسى الاَصل و ساکن [[حله]] بوده است. اطلاق نام «بُرس» بر نقاط متعدد، موجب اظهارنظرهاى متفاوتى درباره زادگاهش شده است. از جمله، دِهى از توابع بیرجند را «بُرس» نامیده اند و گروهى از مؤلّفان، «بُرس» را از توابع گیلان و عدّه اى آن را از روستاهاى کاشمر دانسته اند. در [[معجم البلدان (کتاب)|معجم البلدان]] و [[تاج العروس (کتاب)|تاج العروس]]، بُرس را منطقه اى از بابِل [[عراق]] و یا در بین [[کوفه]] و حلّه معرفى نموده اند.
  
از اين رو است كه كتاب هاى او پر از تحقيق و دقت نظر است و او در [[عرفان]] و علمِ حروف، شيوه خاصى دارد. چنان كه در ولايت ائمّه دين آرا و نقطه نظرهايى دارد كه برخى از مردمان نمى پسندند. از همين روى، او را به غُلُوّ و زياده روى متهم كرده اند؛ ولى حقّ اين است كه تمامى شئونى كه وى در مورد اهل بيت عصمت اثبات كرده، پايين تر از مرتبه غلوّ و غير از درجه نبوت است.
+
صاحب ریاض مى گوید: گاهى توهم مى شود که وى منسوب به بروسا یا برسه است ـ که مرکز حکمرانى پادشاهان عثمانى در روم شرقى بوده ـ ، اما این نسبت، قطعاً صحیح نیست؛ چون منسوب به بروسا را بُرسى نخوانند. به علاوه از آن دیار هیچ عالم [[امامیه|امامى]] برنخاسته است.
  
بُرسى در مقدمه كتاب مشارق انواراليقين (تحرير غيرمطبوع)، خود را اين چنين معرفى نموده: رَجَب بن محمّد بن رَجَب المحدّث الحافظ البُرسى مولداً، الحلّى محتدا و در يكى از ابيات خود آورده است: {و فى المولد و المَحْتَد بُرسيّاً و حِلِّيّاً} اين، كاملترين معرفى است كه از خود بُرسى در دست داريم؛ زيرا وى در ساير كتاب ها تنها به ذكر «رجب الحافظ» يا «رجب الحافظ البُرسى» اكتفا مى كند.
+
افرادى که زادگاه این عالم را [[ایران|ایران]] مى دانند، ویژگى هایى را که در اشعار و آثار وى آمده، همچون استفاده از [[تخلص|تخلّص]] شعرى ـ که به «بُرسى» و «رجب» و «حافظ» تخلص نموده ـ و همچنین نامش، «رجب» ـ که در اعلام عربى نادر است ـ و نیز استفاده از نام هاى ایرانى چون انوش و کیومرث و افراسیاب و لهراسب و ضحاک در [[مشارق أنوارالیقین (کتاب)|مشارق انوارالیقین]]، قرینه بر این مطلب مى دانند.
  
در رياض العلماء، لقبِ «رضى الدين» نيز به اسم او اضافه شده است. بدين ترتيب، وى بُرسى الاَصل و ساكن حله بوده است. اطلاق نام «بُرس» بر نقاط متعدد، موجب اظهارنظرهاى متفاوتى درباره زادگاهش شده است. از جمله، دِهى از توابع بيرجند را «بُرس» ناميده اند و گروهى از مؤلّفان، «بُرس» را از توابع گيلان و عدّه اى آن را از روستاهاى كاشمر دانسته اند. در معجم البلدان و تاج العروس، بُرس را منطقه اى از بابِل [[عراق]] و يا در بين [[كوفه]] و حلّه معرفى نموده اند.
+
به هر حال قراین بسیارى دلالت مى کند که وى از منطقه حلّه است. از جمله [[شیعه]] بودن اهالى این منطقه و سکونت وى در حلّه و اشعارى که او به زبان عربی محلى در مشارق آورده است. همچنین اکثر تذکره نویسان او را از اهالى منطقه مذکور دانسته اند. لقب «حافظ» و «[[محدث]]» نیز از تبحر او در [[حدیث]] و از بَرداشتن روایات حکایت مى کند و آگاهى وسیع بُرسى ـ که در کتاب مشارق مشهود است ـ، محدث بودن وى را تأیید مى نماید و البته وى از کلمه «حافظ» به عنوان تخلص شعرى نیز استفاده کرده است.
  
صاحب رياض مى گويد: گاهى توهم مى شود كه وى منسوب به بروسا يا برسه است ـ كه مركز حكمرانى پادشاهان عثمانى در روم شرقى بوده ـ ، اما اين نسبت، قطعاً صحيح نيست؛ چون منسوب به بروسا را بُرسى نخوانند. به علاوه از آن ديار، هيچ عالم امامى برنخاسته است.
+
تاریخ دقیقى از تولد و وفات او در دست نیست. آنچه از مجموع قراین بدست مى آید، این است که وى از علماى سده هشتم و نهم هجرى بوده و در عصر تیموریان مى زیسته است. بُرسى در «مشارق انوارالیقین» مى گوید که بین تاریخ تألیف کتابش و [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت امام زمان]] علیه السلام، ۵۱۸ سال فاصله است.
  
افرادى كه زادگاه اين عالم را ايران مى دانند، ويژگى هايى را كه در اشعار و آثار وى آمده، همچون استفاده از تخلّص شعرى ـ كه به «بُرسى» و «رجب» و «حافظ» تخلص نموده ـ و همچنين نامش، «[[رجب]]» ـ كه در اعلام عربى نادر است ـ و نيز استفاده از نام هاى ايرانى چون انوش و كيومرث و افراسياب و لهراسب و ضحاك در مشارق انواراليقين، قرينه بر اين مطلب مى دانند.
+
اگر تولّد آن حضرت را در سال ۲۵۷ ق، بدانیم ـ چنان که بُرسى در مشارق الاَمان آورده ـ و [[غیبت صغری|غیبت صغرى]] آن حضرت در پنج سالگى ایشان رخ داده باشد، تاریخ تألیف کتاب، سال ۷۸۰ ق است. البته در پایان نسخه شماره ۱۷۸۹ کتاب خانه سپهسالار و نسخه شماره ۶۳۰ کتاب خانه مدرسه فیضیه، تاریخ ختم کتاب ـ به نقل از مؤلّف ـ سال ۸۱۳ ق، درج شده است.
  
به هر حال، قراين بسيارى دلالت مى كند كه وى از منطقه حلّه است. از جمله [[شيعه]] بودن اهالى اين منطقه و سكونت وى در حلّه و اشعارى كه او به زبان عربيِ محلى در مشارق آورده است. همچنين اكثر تذكره نويسان او را از اهالى منطقه مذكور دانسته اند. لقب «حافظ» و «محدث» نيز از تبحر او در [[حديث]] و از بَرداشتن روايات حكايت مى كند و آگاهى وسيع بُرسى ـ كه در كتاب مشارق مشهود است ـ، محدث بودن وى را تأييد مى نمايد و البته، وى از كلمه «حافظ» به عنوان تخلص شعرى نيز استفاده كرده است.
+
همچنین تاریخ تألیف «مشارق الامان» در ریاض العلماء، ۸۱۱ ق دانسته شده است. عزلت و انزوای بُرسى ـ که بر اثر هجوم و حمله معاصران کژاندیش دامنگیر وى شد ـ موجب شد که تا مدت ها پس از مرگ وى، شرح حال و نامى از او در تذکره ها به میان نیاید؛ لذا تاریخ تولد، وفات، محل تولد و مدفن وى در هاله اى از ابهام قرار گرفته است.
  
تاريخ دقيقى از تولد و وفات مؤلف در دست نيست. آنچه از مجموع قراين بدست مى آيد، اين است كه وى از علماى سده هشتم و نهم هجرى بوده و در عصر تيموريان مى زيسته است. بُرسى در مشارق الانوار مى گويد كه بين تاريخ تأليف كتابش و غيبت امام زمان علیه السلام ۵۱۸ سال فاصله است.
+
بُرسى در آثار و اشعارش، از دشمنى و [[حسد|حسادت]] هم عصرانش مى نالد و همین تنگناها و فشارها موجب شده که از حله به [[خراسان]] و به اعتقاد گروهى از آنجا به منطقه کویر مرکزى [[ایران|ایران]]، «اردستان» هجرت نماید.
  
اگر تولّد آن حضرت را در سال ۲۵۷ ق، بدانيم ـ چنان كه بُرسى در مشارق الاَمان آورده ـ و غيبت صغرى آن حضرت در پنج سالگى ايشان رخ داده باشد، تاريخ تأليف كتاب، سال ۷۸۰ق است. البته در پايان نسخه شماره ۱۷۸۹ كتاب خانه سپهسالار و نسخه شماره ۶۳۰ كتاب خانه مدرسه فيضيه، تاريخ ختم كتاب ـ به نقل از مؤلّف ـ سال ۸۱۳ ق، درج شده است.
+
درباره مدفن او نیز نظرات متعددى مطرح شده است. معصوم علی شاه، مدفن بُرسى را قبرستان قتلگاهِ [[مشهد]] ذکر مى کند که مدفن [[شیخ طبرسی|طبرسى]]، صاحب [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] نیز در آنجاست. [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانسارى]] مى گوید: مرقد مطهر او در قصبه اردستان ـ که در چند منزلى [[اصفهان]] است ـ در بُستانى واقع است. [[حاج شیخ عباس قمی|محدث قمى]] متذکر مى شود که مرقد مورد اشاره خوانسارى، مدفن شارح مشارق یعنى حسن خطیب قارى است. [[محمدعلی مدرس تبریزی|مدرس تبریزى]] نیز گفته خوانسارى را تکرار کرده است.
  
همچنين تاريخ تأليف «مشارق الامان» در رياض العلماء، ۸۱۱ ق دانسته شده است. عزلت و انزوا و دربدريِ بُرسى ـ كه بر اثر هجوم و حمله معاصران كژانديش دامنگير وى شد ـ موجب شد كه تا مدت ها پس از مر گ وى شرح حال و نامى از او در تذكره ها به ميان نيايد؛ لذا تاريخ تولد، وفات، محل تولد و مدفن وى در هاله اى از ابهام قرار گرفته است.
+
==برسی از نگاه عالمان==
  
بُرسى در آثار و اشعارش، از دشمنى و حسادت هم عصرانش مى نالد و همين تنگناها و فشارها موجب شده كه از حله به خراسان و به اعتقاد گروهى از آنجا به منطقه كوير مركزى ايران، «اردستان» هجرت نمايد.
+
* [[شیخ حر عاملی]] رجب برسی را شخصی فاضل، [[محدث]]، شاعر، منشى و ادیب توصیف نموده است.
 +
* [[میرزا عبدالله افندی|میرزا عبداللّه افندى]] گفته است: [[فقیه|فقیه]]، محدث، [[تصوف|صوفی]] معروف که مهارت در اکثر علوم داشته و یدِ طولایى در علمِ اسرارِ حروف و اعداد و مانند آنها داشت.
 +
* [[علامه امینى]]، صاحب کتاب ارزنده [[الغدیر (کتاب)|الغدیر]] درباره بُرسى مى نویسد: از عرفاى علماى [[امامیه|امامیه]] و فقهاى آنها بوده که از علوم گوناگون بهره داشته، امتیاز او در فن [[حدیث]] و پیشتازى او در ادبیات و [[شعر]] و خوب سرودن آن، مهارتش در علم حروف و اسرار و استخراج فواید آن، آشکار است. از این رو است که کتابهاى او پر از تحقیق و دقت نظر است و او در [[عرفان]] و علمِ حروف، شیوه خاصى دارد. چنان که در [[ولایت]] [[ائمه اطهار|ائمّه]] دین آرا و نقطه نظرهایى دارد که برخى از مردمان نمى پسندند. از همین روى، او را به [[غلو|غُلُوّ]] و زیاده روى متهم کرده اند؛ ولى حقّ این است که تمامى شئونى که وى در مورد [[اهل البیت|اهل بیت]] عصمت اثبات کرده، پایین تر از مرتبه غلوّ و غیر از درجه [[نبوت]] است.
  
درباره مدفن او نيز نظرات متعددى مطرح شده است. معصوم علي شاه، مدفن بُرسى را قبرستان قتلگاهِ [[مشهد]] ذكر مى كند كه مدفن طبرسى، صاحب مجمع البيان نيز در آنجاست. خوانسارى مى گويد: مرقد مطهر او در قصبه اردستان ـ كه در چند منزلى اصفهان است ـ در بُستانى واقع است. محدث قمى متذكر مى شود كه مرقد مورد اشاره خوانسارى، مدفن شارح مشارق يعنى حسن خطيب قارى است. مدرس تبريزى نيز گفته خوانسارى را تكرار كرده است.
+
==آثار و تألیفات==
  
آقاى غلامرضا گلى زواره درباره مدفن بُرسى بحث مبسوطى ارائه نموده و مى نويسد: بقعه او در قلب اقيانوسى از شن و در غرب روستاى اميرآباد و شرق روستاى على آباد منصوريه از توابع بلوك ريگستان زواره قرار گرفته است. اولين بناى بقعه، مربوط به قرن نهم هجرى است كه در عصر صفويه و در اواخر قرن سيزدهم هجرى مرمت شده و اخيراً در سال ۱۴۱۰ ق، مرمت و بازسازى بقعه با تزيينات رواق و احداث چندين اتاق، انجام پذيرفت.
+
حدود ۱۵ اثر به رجب بُرسى نسبت داده شده است که عمدتاً رساله‌هاى مختصرى است که وى به منظور اظهار ارادت به [[ائمه اطهار]] علیهم السلام به ویژه [[امام على]] علیه السلام نوشته است:
  
آقاى گلى زواره، تصاوير زيبايى از بقعه مذكور در كتابى كه به شرح حال رجب بُرسى اختصاص داده، آورده است. درباره خاندان و فرزندان رجب بُرسى اطلاعى در دست نيست، جز اين كه در طبقات اعلام الشيعة نامى از ابوطالب بن رجب به ميان آمده است. علامه تهرانى احتمال داده كه وى فرزند رجب برسى صاحب مشارق انوار اليقين باشد.
+
#[[مشارق أنوارالیقین (کتاب)|مشارق انوار الیقین فى اسرار امیرالمومنین]]
 +
#الالفین فى وصف سادة الکون
 +
#تفسیر سوره التوحید
 +
#لوامع انوار التمجید و جوامع اسراره فى التوحید، متنى است کوتاه مشتمل بر اعتقادات مؤلف که به عنوان مقدمه‌اى بر مشارق بدان الحاق شده است.
 +
#مشارق الامان فى لباب حقائق الایمان، با مضمونى نزدیک به مشارق الانوار که‌ از آخرین نوشته‌هاى برسى است.
 +
#الدر الثمین فى خمسمائه آیه نزلت فى امیرالمومنین علیه السلام.
 +
#اسرار النبى و فاطمه و الائمه علیهم السلام و... .
  
آقاى عبدالحسين شهيدى در مدخلى مستقل در دايرة المعارف تشيّع، جمال الدين ابوطالب احمد بن رجب بن محمد بن رجب بُرسى را معرفى نموده و او را از محدثان و علماى [[شيعه]] در قرن نهم هجرى دانسته كه از احفاد شيخ تقى الدين، حسين بن على داود حلى صاحب رجال ابن داود بوده و پدرش را شيخ رجب بُرسى حلى دانسته است.
+
از سروده‌هاى برسى نیز قطعه‌هایى برجاى مانده که‌ همگى در باب فضایل [[اهل بیت]] علیهم السلام است. فخرالدین احمد بن محمد سبعى احسایى (پس از ۹۶۰ ق)، [[قصیده|قصیده‌اى]] از وى در مدح [[امام على]] علیه السلام را تخمیس کرده‌ است.
  
[[علامه مجلسى]] نيز درباره دعاى جوشن صغير و جوشن كبير از ابوطالب بن رجب مطلبى نقل نموده است. همچنين، كفعمى در حواشى مصباح درباره شرف الشمس از او نقلى دارد.
+
==منابع==
 
+
*[http://www.hadith.net/n282-e1007-p69.html مسعود بیدآبادى، معرفى مشارق انوارالیقین، علوم حدیث، ش۲۲، ص۱۳۴ تا ۱۶۹]، بازیابی: ۲۱ فروردین ۱۳۹۱.
==آثار==
+
*مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، [[نرم افزار جامع الاحادیث ۵ / ۳|نرم افزار جامع الاحادیث]] [لوح فشرده]، نسخه ۳.۵، بخش کتابشناسی.
 
+
*سید مصلح الدین مهدوی، کتاب مزارات اصفهان.
تاكنون پانزده - شانزده اثر به رجب بُرسى نسبت داده شده است كه عمدتاً رساله‌هاى مختصرى است كه وى به منظور اظهار ارادت به [[ائمه اطهار]] علیهم السلام به ويژه [[امام على]] علیه السلام نوشته است.
 
 
 
# مشارق انوار اليقين فى اسرار اميرالمومنين
 
# الالفين فى وصف سادة الكون
 
# تفسير سوره التوحيد
 
# لوامع انوار التمجيد و جوامع اسراره فى التوحيد، متنى است كوتاه مشتمل بر اعتقادات مؤلف كه به عنوان مقدمه‌اى بر مشارق بدان الحاق شده است.
 
# مشارق الامان فى لباب حقائق الايمان، با مضمونى نزديك به مشارق الانوار كه‌از آخرين نوشته‌هاى برسى است.
 
# الدر الثمين فى خمسمائه آيه نزلت فى اميرالمومنين علیه السلام.
 
# اسرار النبى و فاطمه و الائمه علیهم السلام و...
 
  
از سروده‌هاى برسى نيز قطعه‌هايى برجاى مانده كه‌ همگى در باب فضايل [[اهل بيت]] علیهم السلام است. فخرالدين احمد بن محمد سبعى احسايى (پس از 960 ق)، قصيده‌اى از وى در مدح [[امام على]] علیه السلام را تخميس كرده‌است.
+
== پیوندها ==
 
 
==منابع==
 
  
* [http://www.hadith.net/n282-e1007-p69.html مسعود بيدآبادى، معرفى مَشارقُ اَنوارِاليَقين، علوم حدیث، ش 22، ص 134 تا 169]، بازیابی: 21 فروردین 1391.
+
*'''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=36602&scope=qWoAlxZUlibs1HVKrS7hgWkP3v6oiLI7&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A8%D9%8F%D8%B1%D8%B3%D9%8A&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه]'''
* مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامع الاحادیث [لوح فشرده]، نسخه 3.5، بخش کتابشناسی.
+
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=42687&scope=qWoAlxZUlibb93E50p0NXwZiMv_-ln5x&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true کتاب مشارق انوار اليقين فی اسرار اميرالمؤمنين]'''
  
 
[[رده:علمای قرن هشتم]]
 
[[رده:علمای قرن هشتم]]
 
[[رده:علمای قرن نهم]]
 
[[رده:علمای قرن نهم]]
 
[[رده:عارفان]]
 
[[رده:عارفان]]
[[رده:محدثان]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۲

حافظ رجب بُرسى (حدود ۸۱۳-۷۴۳ ق)، عارف و عالم بزرگ شیعى در قرن هشتم و نهم هجری است. او در حدیث، تفسیر، عرفان، ادب و علوم غریبه مهارت داشت و صاحب تألیفات بود. کتاب «مشارق انوارالیقین فى اسرار امیرالمؤمنین» از مهمترین آثار اوست. برخی رجب برسی را به غلوّ متهم کرده اند.

نام کامل حافظ رجب بُرسى
زادروز ۷۴۳ قمری
زادگاه بُرس
وفات ۸۱۳ قمری
مدفن اردستان

Line.png


آثار

مشارق انوارالیقین فى اسرار امیرالمؤمنین، مشارق الامان فى لباب حقائق الایمان، لوامع انوار التمجید و جوامع اسراره فى التوحید،...

زندگی‌نامه

رضى الدین حافظ رجب بُرسى، در مقدمه کتاب مشارق انوارالیقین (تحریر غیرمطبوع)، خود را این چنین معرفى نموده: «رَجَب بن محمّد بن رَجَب المحدّث الحافظ البُرسى مولداً، الحلّى محتدا»، و در یکى از ابیات خود آورده است: «و فى المولد والمَحْتَد بُرسیاً و حِلِّیاً». این کاملترین معرفى است که از خود بُرسى در دست داریم؛ زیرا وى در سایر کتاب ها تنها به ذکر «رجب الحافظ» یا «رجب الحافظ البُرسى» اکتفا مى کند.

در ریاض العلماء، لقبِ «رضى الدین» نیز به اسم او اضافه شده است. بدین ترتیب وى بُرسى الاَصل و ساکن حله بوده است. اطلاق نام «بُرس» بر نقاط متعدد، موجب اظهارنظرهاى متفاوتى درباره زادگاهش شده است. از جمله، دِهى از توابع بیرجند را «بُرس» نامیده اند و گروهى از مؤلّفان، «بُرس» را از توابع گیلان و عدّه اى آن را از روستاهاى کاشمر دانسته اند. در معجم البلدان و تاج العروس، بُرس را منطقه اى از بابِل عراق و یا در بین کوفه و حلّه معرفى نموده اند.

صاحب ریاض مى گوید: گاهى توهم مى شود که وى منسوب به بروسا یا برسه است ـ که مرکز حکمرانى پادشاهان عثمانى در روم شرقى بوده ـ ، اما این نسبت، قطعاً صحیح نیست؛ چون منسوب به بروسا را بُرسى نخوانند. به علاوه از آن دیار هیچ عالم امامى برنخاسته است.

افرادى که زادگاه این عالم را ایران مى دانند، ویژگى هایى را که در اشعار و آثار وى آمده، همچون استفاده از تخلّص شعرى ـ که به «بُرسى» و «رجب» و «حافظ» تخلص نموده ـ و همچنین نامش، «رجب» ـ که در اعلام عربى نادر است ـ و نیز استفاده از نام هاى ایرانى چون انوش و کیومرث و افراسیاب و لهراسب و ضحاک در مشارق انوارالیقین، قرینه بر این مطلب مى دانند.

به هر حال قراین بسیارى دلالت مى کند که وى از منطقه حلّه است. از جمله شیعه بودن اهالى این منطقه و سکونت وى در حلّه و اشعارى که او به زبان عربی محلى در مشارق آورده است. همچنین اکثر تذکره نویسان او را از اهالى منطقه مذکور دانسته اند. لقب «حافظ» و «محدث» نیز از تبحر او در حدیث و از بَرداشتن روایات حکایت مى کند و آگاهى وسیع بُرسى ـ که در کتاب مشارق مشهود است ـ، محدث بودن وى را تأیید مى نماید و البته وى از کلمه «حافظ» به عنوان تخلص شعرى نیز استفاده کرده است.

تاریخ دقیقى از تولد و وفات او در دست نیست. آنچه از مجموع قراین بدست مى آید، این است که وى از علماى سده هشتم و نهم هجرى بوده و در عصر تیموریان مى زیسته است. بُرسى در «مشارق انوارالیقین» مى گوید که بین تاریخ تألیف کتابش و غیبت امام زمان علیه السلام، ۵۱۸ سال فاصله است.

اگر تولّد آن حضرت را در سال ۲۵۷ ق، بدانیم ـ چنان که بُرسى در مشارق الاَمان آورده ـ و غیبت صغرى آن حضرت در پنج سالگى ایشان رخ داده باشد، تاریخ تألیف کتاب، سال ۷۸۰ ق است. البته در پایان نسخه شماره ۱۷۸۹ کتاب خانه سپهسالار و نسخه شماره ۶۳۰ کتاب خانه مدرسه فیضیه، تاریخ ختم کتاب ـ به نقل از مؤلّف ـ سال ۸۱۳ ق، درج شده است.

همچنین تاریخ تألیف «مشارق الامان» در ریاض العلماء، ۸۱۱ ق دانسته شده است. عزلت و انزوای بُرسى ـ که بر اثر هجوم و حمله معاصران کژاندیش دامنگیر وى شد ـ موجب شد که تا مدت ها پس از مرگ وى، شرح حال و نامى از او در تذکره ها به میان نیاید؛ لذا تاریخ تولد، وفات، محل تولد و مدفن وى در هاله اى از ابهام قرار گرفته است.

بُرسى در آثار و اشعارش، از دشمنى و حسادت هم عصرانش مى نالد و همین تنگناها و فشارها موجب شده که از حله به خراسان و به اعتقاد گروهى از آنجا به منطقه کویر مرکزى ایران، «اردستان» هجرت نماید.

درباره مدفن او نیز نظرات متعددى مطرح شده است. معصوم علی شاه، مدفن بُرسى را قبرستان قتلگاهِ مشهد ذکر مى کند که مدفن طبرسى، صاحب مجمع البیان نیز در آنجاست. خوانسارى مى گوید: مرقد مطهر او در قصبه اردستان ـ که در چند منزلى اصفهان است ـ در بُستانى واقع است. محدث قمى متذکر مى شود که مرقد مورد اشاره خوانسارى، مدفن شارح مشارق یعنى حسن خطیب قارى است. مدرس تبریزى نیز گفته خوانسارى را تکرار کرده است.

برسی از نگاه عالمان

  • شیخ حر عاملی رجب برسی را شخصی فاضل، محدث، شاعر، منشى و ادیب توصیف نموده است.
  • میرزا عبداللّه افندى گفته است: فقیه، محدث، صوفی معروف که مهارت در اکثر علوم داشته و یدِ طولایى در علمِ اسرارِ حروف و اعداد و مانند آنها داشت.
  • علامه امینى، صاحب کتاب ارزنده الغدیر درباره بُرسى مى نویسد: از عرفاى علماى امامیه و فقهاى آنها بوده که از علوم گوناگون بهره داشته، امتیاز او در فن حدیث و پیشتازى او در ادبیات و شعر و خوب سرودن آن، مهارتش در علم حروف و اسرار و استخراج فواید آن، آشکار است. از این رو است که کتابهاى او پر از تحقیق و دقت نظر است و او در عرفان و علمِ حروف، شیوه خاصى دارد. چنان که در ولایت ائمّه دین آرا و نقطه نظرهایى دارد که برخى از مردمان نمى پسندند. از همین روى، او را به غُلُوّ و زیاده روى متهم کرده اند؛ ولى حقّ این است که تمامى شئونى که وى در مورد اهل بیت عصمت اثبات کرده، پایین تر از مرتبه غلوّ و غیر از درجه نبوت است.

آثار و تألیفات

حدود ۱۵ اثر به رجب بُرسى نسبت داده شده است که عمدتاً رساله‌هاى مختصرى است که وى به منظور اظهار ارادت به ائمه اطهار علیهم السلام به ویژه امام على علیه السلام نوشته است:

  1. مشارق انوار الیقین فى اسرار امیرالمومنین
  2. الالفین فى وصف سادة الکون
  3. تفسیر سوره التوحید
  4. لوامع انوار التمجید و جوامع اسراره فى التوحید، متنى است کوتاه مشتمل بر اعتقادات مؤلف که به عنوان مقدمه‌اى بر مشارق بدان الحاق شده است.
  5. مشارق الامان فى لباب حقائق الایمان، با مضمونى نزدیک به مشارق الانوار که‌ از آخرین نوشته‌هاى برسى است.
  6. الدر الثمین فى خمسمائه آیه نزلت فى امیرالمومنین علیه السلام.
  7. اسرار النبى و فاطمه و الائمه علیهم السلام و... .

از سروده‌هاى برسى نیز قطعه‌هایى برجاى مانده که‌ همگى در باب فضایل اهل بیت علیهم السلام است. فخرالدین احمد بن محمد سبعى احسایى (پس از ۹۶۰ ق)، قصیده‌اى از وى در مدح امام على علیه السلام را تخمیس کرده‌ است.

منابع

پیوندها