عظیم (اسامی و اوصاف قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} «عظیم» صف...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | «عظیم» صفت مشبهه و به معنای بزرگ است و گویا ریشه آن «عظم» به معنای استخوان باشد و چون بزرگی موجودات استخواندار به بزرگی استخوان آنان بستگی دارد و وقتی گفته می‌شود «عظم الشیء» یعنی بزرگ استخوان شد و سپس عظمت به معنای مطلق بزرگی نقل و تعمیم داده شده است. این واژه، ابتدا در اشیای محسوس و سپس در امور اعتباری و معنوی بکار رفته است. | |
| − | + | «عظیم» از نام‌ها و صفات [[قرآن]] شریف است: {{متن قرآن|«وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ»}}؛ ما به تو [[سوره حمد]] و قرآن عظیم دادیم. ([[سوره حجر]]/۷۸) | |
| − | «عظیم» از نام‌ها و صفات قرآن است: | ||
| − | + | وصف قرآن به «عظیم» هم به لحاظ حقیقت آن است که مرتبه‌ای از [[علم الهی]] است، و هم به لحاظ اهمیتش در تکامل [[انسان]]. | |
| − | + | برخی معتقدند: علت این که [[الله|خداوند]] قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که همه امور [[دین]] را به نحو اختصار با بهترین نظم و تمامترین معنی دربردارد. | |
| − | == منابع == | + | ==منابع== |
| − | [http://islamicdoc.org/wiki/index.php/%D9%86%D8%B9%D9%85%D8%AA_(%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86) ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)] | + | *[http://islamicdoc.org/wiki/index.php/%D9%86%D8%B9%D9%85%D8%AA_(%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86) ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)] |
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
| − | |||
[[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | [[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۲۵
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«عظیم» صفت مشبهه و به معنای بزرگ است و گویا ریشه آن «عظم» به معنای استخوان باشد و چون بزرگی موجودات استخواندار به بزرگی استخوان آنان بستگی دارد و وقتی گفته می‌شود «عظم الشیء» یعنی بزرگ استخوان شد و سپس عظمت به معنای مطلق بزرگی نقل و تعمیم داده شده است. این واژه، ابتدا در اشیای محسوس و سپس در امور اعتباری و معنوی بکار رفته است.
«عظیم» از نام‌ها و صفات قرآن شریف است: «وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ»؛ ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم. (سوره حجر/۷۸)
وصف قرآن به «عظیم» هم به لحاظ حقیقت آن است که مرتبه‌ای از علم الهی است، و هم به لحاظ اهمیتش در تکامل انسان.
برخی معتقدند: علت این که خداوند قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که همه امور دین را به نحو اختصار با بهترین نظم و تمامترین معنی دربردارد.
منابع
