مبین: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} «مُبِین» ...' ایجاد کرد) |
(←منابع) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | «مُبِین» یکی از اسامی و صفات [[قرآن]] است: {{متن قرآن|«قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ»}}؛ از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد. ([[سوره مائده]]/15) | |
| − | |||
| − | «مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: | ||
| − | |||
| − | «قَدْ | ||
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید. | «مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید. | ||
| − | قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و | + | قرآن از این نظر که جداکننده [[حق]] و [[باطل]] و روشن‌کننده [[حلال]] و [[حرام]]، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: ([[سوره نساء]]/174؛ [[سوره مائده]]/15؛ [[سوره حجر]]/1؛ [[سوره نمل]]/1؛ [[سوره یس]]/69) |
| − | کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره (نساء | ||
| − | و پنج مورد با «ال» تعریف (یوسف | + | و پنج مورد با «ال» تعریف ([[سوره یوسف]]/1؛ [[سوره شعراء]]/2؛ [[سوره قصص]]/2؛ [[سوره زخرف]]/2؛ [[سوره دخان]]/2) بکار رفته است. |
| − | == منابع == | + | ==منابع== |
| + | * [http://islamicdoc.org/wiki/index.php/%D9%85%D9%8F%D8%A8%DB%8C%D9%86_(%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86) ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)] | ||
| − | + | {{قرآن}} | |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
| − | |||
[[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | [[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۵۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ»؛ از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد. (سوره مائده/15)
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: (سوره نساء/174؛ سوره مائده/15؛ سوره حجر/1؛ سوره نمل/1؛ سوره یس/69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (سوره یوسف/1؛ سوره شعراء/2؛ سوره قصص/2؛ سوره زخرف/2؛ سوره دخان/2) بکار رفته است.
منابع
