السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
'''«السَرائر الحاوي لتحرير الفتاوی»''' تأليف [[ابن ادریس حلی|محمد بن ادريس حلّى]] (م، 598 ق)، يك دوره كامل [[فقه]] استدلالى است. کتاب «السرائر» از زمان نگارش مورد توجه فقهاى بزرگ شیعه همچون [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (م، 676 ق)، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (م، 726 ق) و [[شهید اول|شهيد اول]] (م، 786 ق)، واقع شده و در کتب فقهى خود به آن استناد کرده‌اند.
+
{{مشخصات کتاب
{{مشخصات کتاب
 
  
 
|عنوان=
 
|عنوان=
سطر ۱۲: سطر ۱۱:
 
|زبان=عربی
 
|زبان=عربی
  
|تعداد جلد=3
+
|تعداد جلد=۳
  
 
|عنوان افزوده1=
 
|عنوان افزوده1=
سطر ۲۴: سطر ۲۳:
 
|لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39044/السرائر-الحاوي-لتحرير-‌الفتاوي  السرائر]
 
|لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39044/السرائر-الحاوي-لتحرير-‌الفتاوي  السرائر]
  
}}  
+
}}
 +
 
 +
'''«السَرائر الحاوی لتحریر الفتاوی»''' تألیف [[ابن ادریس حلی|محمد بن ادریس حلّى]] (م، ۵۹۸ ق)، یک دوره کامل [[فقه]] استدلالى است. کتاب «السرائر» از زمان نگارش مورد توجه فقهاى بزرگ [[شیعه]] همچون [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (م، ۷۲۶ ق) و [[شهید اول|شهید اول]] (م، ۷۸۶ ق)، واقع شده و در کتب فقهى خود به آن استناد کرده‌اند.
 
==مؤلف==
 
==مؤلف==
  
«[[ابن ادریس حلی|محمد بن ادریس حلى]]» (۵۹۸-۵۴۳ ق)، از فقها و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن ۶ هجری است. او از شاگردان [[ابن زهره|سید ابوالمکارم بن زهره]]، عمادالدین طبری و [[ابن شهر آشوب|ابن شهرآشوب مازندرانى]]، بوده و خود از اساتید [[محمد بن جعفر بن نما حلی]]، [[فخار بن معد موسوی]]،
+
«[[ابن ادریس حلی|محمد بن ادریس حلى]]» (۵۹۸-۵۴۳ ق)، از فقها و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن ۶ هجری است. او از شاگردان [[ابن زهره|سید ابوالمکارم بن زهره]]، [[عمادالدین طبری]] و [[ابن شهر آشوب|ابن شهرآشوب مازندرانى]] بوده و خود از اساتید [[محمد بن جعفر بن نما حلی]] و [[فخار بن معد موسوی]] می باشد.
  
 
ابن ادریس به استفاده فراوان از دلایل عقلی در استنباط [[احکام]] و شکستن سنت تقلید از آرای [[شیخ طوسی]] و احیای باب [[اجتهاد]] در [[فقه]] مشهور است.  
 
ابن ادریس به استفاده فراوان از دلایل عقلی در استنباط [[احکام]] و شکستن سنت تقلید از آرای [[شیخ طوسی]] و احیای باب [[اجتهاد]] در [[فقه]] مشهور است.  
سطر ۳۳: سطر ۳۴:
 
کتاب «[[السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب)|السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی]]» او از مهم‌ترین منابع فقهی شیعه است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: [[المنتخب من تفسیر القرآن (کتاب)|المنتخب من تفسیر القرآن]]، [[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]، رسالة فی معنی الناصب، خلاصة الاستدلال فی المواسعة و المضایقة، حاشیة الصحیفة السجادیة.
 
کتاب «[[السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب)|السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی]]» او از مهم‌ترین منابع فقهی شیعه است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: [[المنتخب من تفسیر القرآن (کتاب)|المنتخب من تفسیر القرآن]]، [[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]، رسالة فی معنی الناصب، خلاصة الاستدلال فی المواسعة و المضایقة، حاشیة الصحیفة السجادیة.
  
==معرفی كتاب==
+
==معرفی کتاب==
کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» يك دوره كامل [[فقه]] استدلالى با روش ابتكارى [[ابن ادریس حلی]] و سرشار از انديشه هاى نو و مطالب تازه است. مؤلف در مقدمه كتاب، از نبودن [[اجتهاد]] زنده در عصرش و كوتاهى بعضى از علماء در اين زمينه انتقاد نموده و آنان را ترغيب به تأليف كتابهاى محققانه نموده است.
+
کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» [[ابن ادریس حلی]] یک دوره کامل از کتاب‌های فقهی و [[احکام شرعی|احکام]] مربوط به مسائل هر باب را از طهارت تا حدود، با روش ابتکارى و سرشار از اندیشه هاى نو و مطالب تازه است. مؤلف در لابلای [[فتوا|فتواهای]] خود، به مطالب غیر فقهی مثل [[حدیث]]، [[تاریخ]]، [[رجال]]، عقاید [[شیعه]] و [[اصول فقه]] نیز پرداخته است. از این رو السرائر، افزون بر ارزش فقهى، ارزش [[حدیث|حدیثى]] قابل توجهى نیز دارد.
 
 
ابن ادریس حلی، بدان جهت که با نگارش کتاب «السرائر» سد حدود یک قرن رکود اجتهاد را، با جسارت علمی خویش شکست و دیگربار باب اجتهاد را گشود، جایگاهی بس والا در فقه [[شیعه]] دارد. کتاب ارزشمند او دارای اختصاصاتی است، از جمله عمل نکردن به [[خبر واحد|اخبار آحاد]]، بسیار به آیات [[قرآن]] نظر داشتن، بر [[اجماع]] تکیه کردن، بسیار به آرای [[شیخ طوسی]] پرداختن، نظرات دیگر فقها را به همراه نقد و بررسی بیان کردن، اجتناب تام از تقلید، پرداختن به نظرات [[اهل سنت]] و بررسی برخی از مسائل فقهی بگونه تطبیقی.
 
  
در كتاب السرائر، غالبا نظريات [[شيخ صدوق]] (م 381 ق)، [[سید مرتضی|سيد مرتضى]] (م 436 ق)، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ق) و در مواردى [[سلار دیلمی|سلّار دیلمی]] (م 463 ق)، مطرح و مورد بررسى و تحليل واقع شده‌اند. ابن ادریس این کتاب را در زمان حیات خود بارها تدریس کرد و شاگرد مبرّز وی [[فخار بن معد موسوی|سید فخار بن معدّ موسوی]] آن را استنساخ و روایت کرده است. السرائر، افزون بر ارزش فقهى آن، ارزش [[حدیث|حدیثى]] قابل توجهى نیز دارد.
+
ابن ادریس این کتاب را در زمان حیات خود بارها تدریس کرد و شاگرد مبرّز وی [[فخار بن معد موسوی|سید فخار بن معدّ موسوی]] آن را استنساخ و روایت کرده است.
  
ابن ادریس حلی در پایان کتابش یک دوره کامل از کتابشناسی و شخصیت‌شناسی مطالب خودش را به عنوان «مستطرفات» آورده است. او در این باب از کتاب، به سلسله [[سند حدیث|سند]] روایت‌ها، بررسی اعتبار کتاب‌های دست اول حدیثی، تاریخی و فقهی مثل [[المحاسن (کتاب)|المحاسن]] برقی، انس العالم صفوانی، [[النوادر (اشعری) (کتاب)|النوادر]] اشعری، جامع [[احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی|بزنطی]] و غیر آن پرداخته و احادیث مهم از آنها را نقل نموده است. این باب از کتاب نیز به عنوان یک کتاب رجالی با نام «[[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]» به طور مستقل چاپ شده و مورد توجه دانشمندان این دانش قرار گرفته است.
+
در کتاب السرائر، غالبا نظریات [[شیخ صدوق]] (م ۳۸۱ ق)، [[سید مرتضی|سید مرتضى]] (م ۴۳۶ ق)، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسى]] (م ۴۶۰ ق) و در مواردى [[سلار دیلمی|سلّار دیلمی]] (م ۴۶۳ ق)، مطرح و مورد بررسى و تحلیل واقع شده‌اند.
  
اگرچه مصنف این کتاب بر خلاف قول مشهور، قائل به عدم حجيت [[خبر واحد]] بوده است، اما به علت تحقيقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى كه در آن نكات و دقتهاى لغوى و [[رجال|رجالى]] در كنار [[فقه الحدیث|فقه الحديث]] و نظريات فقهى مطرح شده است، فقهاى بزرگ را به آن متوجه داشته و همواره مورد نقد و بررسى و استناد بزرگان بوده است. اين كتاب تقريبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م 676 ق)، كتابهاى [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد الاحكام]] و [[مختلف الشیعه (کتاب)|مختلف الشيعه]] [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ق)، آثار [[شهید اول|شهيد اوّل]] (م 786 ق)، [[جامع المقاصد فى شرح القواعد (کتاب)|جامع المقاصد]] [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق)، حدائق الناظره [[شیخ یوسف بحرانی|شيخ يوسف بحرانى]] (م 1186 ق)، [[مفتاح الکرامه (کتاب)|مفتاح الكرامة]] [[سید محمدجواد عاملی|سيد جواد عاملى]] (م 1226 ق)، [[ریاض المسائل (کتاب)|رياض المسائل]] [[سید علی طباطبایی|سيد على طباطبائى]] (م 1231 ق)، مستند الشيعه [[ملا احمد نراقی]] (م 1245 ق)، [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر الكلام]] [[شیخ محمدحسن نجفی|شيخ محمدحسن نجفى]] (م 1266 ق) و كتابهاى [[شيخ انصارى]]، استناد و اعتماد آنان بوده و همواره در [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] های روایت و [[اجتهاد]] فقهای شیعه وارد شده است.
+
کتاب «السرائر» به عنوان کتابی در تقابل با کتاب «[[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|المبسوط]]» [[شیخ طوسی]] تلقی شده و گاهى تعبیر به تجاوز از حد و سنت شکنى شده است. ابن ادریس حلی، بدان جهت که با نگارش کتاب «السرائر»، سد حدود یک قرن رکود اجتهاد را، با جسارت علمی خویش شکست و بار دیگر باب [[اجتهاد]] را گشود، جایگاهی والا در فقه [[شیعه]] دارد. مؤلف در مقدمه کتاب، از نبودن اجتهاد زنده در عصرش و کوتاهى بعضى از علماء در این زمینه انتقاد نموده و آنان را ترغیب به تألیف کتابهاى محققانه نموده است.
  
اگرچه کتاب ابن ادریس حلّی به عنوان کتابی در تقابل با کتاب «[[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|المبسوط]]» [[شیخ طوسی]] تلقی شده و گاهى تعبير به تجاوز از حد و سنت شكنى شده است -و در مواردى نيز اين تعبير صحيح است-، امّا نفس اعتقاد وى به تفكر آزاد و آسيب‌پذير دانستن اجتهاد و انديشه بزرگان، خدمت بزرگى به فقه [[امامیه]] به شمار مى‌آيد.
+
کتاب او دارای ویژگی هایی است، از جمله: عمل نکردن به [[خبر واحد|اخبار آحاد]]، بسیار به آیات [[قرآن]] نظر داشتن، بر [[اجماع]] تکیه کردن، بسیار به آرای [[شیخ طوسی]] پرداختن، نظرات دیگر فقها را به همراه نقد و بررسی بیان کردن، اجتناب تام از تقلید، پرداختن به نظرات [[اهل سنت]] و بررسی برخی از مسائل فقهی بگونه تطبیقی.
  
ابن ادریس یک دوره کامل از کتاب‌های فقهی و [[احکام شرعی|احکام]] مربوط به مسائل هر باب را از طهارت تا حدود در این کتاب آورده است. او در لابلای فتواهای خود به مطالب غیر فقهی مثل [[حدیث]]، [[تاریخ]]، [[رجال]]، عقاید شیعه و [[اصول فقه]] نیز پرداخته است.
+
این کتاب به علت تحقیقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى، که در آن نکات لغوى و [[رجال|رجالى]] در کنار [[فقه الحدیث|فقه الحدیث]] و نظریات فقهى مطرح شده است، همواره مورد توجه و بررسى فقهاى بزرگ بوده است و تقریبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م ۶۷۶ ق)، کتابهاى [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد الاحکام]] و [[مختلف الشیعه (کتاب)|مختلف الشیعه]] [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م ۷۲۶ ق)، آثار [[شهید اول|شهید اوّل]] (م ۷۸۶ ق)، [[جامع المقاصد فى شرح القواعد (کتاب)|جامع المقاصد]] [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق کرکى]] (م ۹۴۰ ق)، حدائق الناظره [[شیخ یوسف بحرانی|شیخ یوسف بحرانى]] (م ۱۱۸۶ ق)، [[مفتاح الکرامه (کتاب)|مفتاح الکرامة]] [[سید محمدجواد عاملی|سید جواد عاملى]] (م ۱۲۲۶ ق)، [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]] [[سید علی طباطبایی|سید على طباطبائى]] (م ۱۲۳۱ ق)، مستند الشیعه [[ملا احمد نراقی]] (م ۱۲۴۵ ق)، [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر الکلام]] [[شیخ محمدحسن نجفی|شیخ محمدحسن نجفى]] (م ۱۲۶۶ ق) و کتابهاى [[شیخ انصارى]]، به آن استناد شده است.
  
 +
ابن ادریس حلی در پایان کتابش یک دوره کامل از کتابشناسی و شخصیت‌شناسی مطالب خودش را به عنوان «مُستطرفات» آورده است. او در این باب از کتاب، به سلسله [[سند حدیث|سند]] روایت‌ها، بررسی اعتبار کتاب‌های دست اول حدیثی، تاریخی و فقهی مثل [[المحاسن (کتاب)|المحاسن]] برقی، [[النوادر (اشعری) (کتاب)|النوادر]] اشعری، جامع [[احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی|بزنطی]] و غیر آن پرداخته و احادیث مهم از آنها را نقل نموده است. این باب از کتاب نیز به عنوان یک کتاب رجالی با نام «[[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]» به طور مستقل چاپ شده و مورد توجه دانشمندان این دانش قرار گرفته است.
 
==منابع==
 
==منابع==
  
سطر ۵۳: سطر ۵۳:
 
*[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/408722/%c2%ab%d8%a7%d9%84%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d8%a6%d8%b1%c2%bb "معرفی کتاب السرائر"، آیین رحمت - دفتر آیت‌لله مکارم شیرازی].
 
*[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/408722/%c2%ab%d8%a7%d9%84%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d8%a6%d8%b1%c2%bb "معرفی کتاب السرائر"، آیین رحمت - دفتر آیت‌لله مکارم شیرازی].
 
*کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضميری.
 
*کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضميری.
*"ابن ادریس حلی و کتاب السرائر"، علیرضا هدایی، مقالات و بررسی‌ها، 1375.
+
*"ابن ادریس حلی و کتاب السرائر"، علیرضا هدایی، مقالات و بررسی‌ها، ۱۳۷۵.
 
 
 
{{فقه}}
 
{{فقه}}
 
 
[[رده:منابع فقهی]]
 
[[رده:منابع فقهی]]
 +
[[رده:منابع فقه شیعه]]
 
[[رده:منابع فقه استدلالی]]
 
[[رده:منابع فقه استدلالی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۲

السرائر.jpg
نویسنده محمد بن ادريس حلّى
موضوع فقه شيعه
زبان عربی
تعداد جلد ۳

السرائر

«السَرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» تألیف محمد بن ادریس حلّى (م، ۵۹۸ ق)، یک دوره کامل فقه استدلالى است. کتاب «السرائر» از زمان نگارش مورد توجه فقهاى بزرگ شیعه همچون علامه حلى (م، ۷۲۶ ق) و شهید اول (م، ۷۸۶ ق)، واقع شده و در کتب فقهى خود به آن استناد کرده‌اند.

مؤلف

«محمد بن ادریس حلى» (۵۹۸-۵۴۳ ق)، از فقها و مجتهدین بزرگ شیعه در قرن ۶ هجری است. او از شاگردان سید ابوالمکارم بن زهره، عمادالدین طبری و ابن شهرآشوب مازندرانى بوده و خود از اساتید محمد بن جعفر بن نما حلی و فخار بن معد موسوی می باشد.

ابن ادریس به استفاده فراوان از دلایل عقلی در استنباط احکام و شکستن سنت تقلید از آرای شیخ طوسی و احیای باب اجتهاد در فقه مشهور است.

کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» او از مهم‌ترین منابع فقهی شیعه است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: المنتخب من تفسیر القرآن، مستطرفات السرائر، رسالة فی معنی الناصب، خلاصة الاستدلال فی المواسعة و المضایقة، حاشیة الصحیفة السجادیة.

معرفی کتاب

کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» ابن ادریس حلی یک دوره کامل از کتاب‌های فقهی و احکام مربوط به مسائل هر باب را از طهارت تا حدود، با روش ابتکارى و سرشار از اندیشه هاى نو و مطالب تازه است. مؤلف در لابلای فتواهای خود، به مطالب غیر فقهی مثل حدیث، تاریخ، رجال، عقاید شیعه و اصول فقه نیز پرداخته است. از این رو السرائر، افزون بر ارزش فقهى، ارزش حدیثى قابل توجهى نیز دارد.

ابن ادریس این کتاب را در زمان حیات خود بارها تدریس کرد و شاگرد مبرّز وی سید فخار بن معدّ موسوی آن را استنساخ و روایت کرده است.

در کتاب السرائر، غالبا نظریات شیخ صدوق (م ۳۸۱ ق)، سید مرتضى (م ۴۳۶ ق)، شیخ طوسى (م ۴۶۰ ق) و در مواردى سلّار دیلمی (م ۴۶۳ ق)، مطرح و مورد بررسى و تحلیل واقع شده‌اند.

کتاب «السرائر» به عنوان کتابی در تقابل با کتاب «المبسوط» شیخ طوسی تلقی شده و گاهى تعبیر به تجاوز از حد و سنت شکنى شده است. ابن ادریس حلی، بدان جهت که با نگارش کتاب «السرائر»، سد حدود یک قرن رکود اجتهاد را، با جسارت علمی خویش شکست و بار دیگر باب اجتهاد را گشود، جایگاهی والا در فقه شیعه دارد. مؤلف در مقدمه کتاب، از نبودن اجتهاد زنده در عصرش و کوتاهى بعضى از علماء در این زمینه انتقاد نموده و آنان را ترغیب به تألیف کتابهاى محققانه نموده است.

کتاب او دارای ویژگی هایی است، از جمله: عمل نکردن به اخبار آحاد، بسیار به آیات قرآن نظر داشتن، بر اجماع تکیه کردن، بسیار به آرای شیخ طوسی پرداختن، نظرات دیگر فقها را به همراه نقد و بررسی بیان کردن، اجتناب تام از تقلید، پرداختن به نظرات اهل سنت و بررسی برخی از مسائل فقهی بگونه تطبیقی.

این کتاب به علت تحقیقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى، که در آن نکات لغوى و رجالى در کنار فقه الحدیث و نظریات فقهى مطرح شده است، همواره مورد توجه و بررسى فقهاى بزرگ بوده است و تقریبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار محقق حلّى (م ۶۷۶ ق)، کتابهاى قواعد الاحکام و مختلف الشیعه علامه حلّى (م ۷۲۶ ق)، آثار شهید اوّل (م ۷۸۶ ق)، جامع المقاصد محقق کرکى (م ۹۴۰ ق)، حدائق الناظره شیخ یوسف بحرانى (م ۱۱۸۶ ق)، مفتاح الکرامة سید جواد عاملى (م ۱۲۲۶ ق)، ریاض المسائل سید على طباطبائى (م ۱۲۳۱ ق)، مستند الشیعه ملا احمد نراقی (م ۱۲۴۵ ق)، جواهر الکلام شیخ محمدحسن نجفى (م ۱۲۶۶ ق) و کتابهاى شیخ انصارى، به آن استناد شده است.

ابن ادریس حلی در پایان کتابش یک دوره کامل از کتابشناسی و شخصیت‌شناسی مطالب خودش را به عنوان «مُستطرفات» آورده است. او در این باب از کتاب، به سلسله سند روایت‌ها، بررسی اعتبار کتاب‌های دست اول حدیثی، تاریخی و فقهی مثل المحاسن برقی، النوادر اشعری، جامع بزنطی و غیر آن پرداخته و احادیث مهم از آنها را نقل نموده است. این باب از کتاب نیز به عنوان یک کتاب رجالی با نام «مستطرفات السرائر» به طور مستقل چاپ شده و مورد توجه دانشمندان این دانش قرار گرفته است.

منابع

فقه
کلیات: تاریخ فقه، ابواب فقه، احکام، اجتهاد، منابع اجتهاد در فقه شیعه، تقلید، اصول فقه، قواعد فقهی
منابع: عروة الوثقى، شرایع الاسلام، علل الشرائع، لمعه، جواهرالكلام، المكاسب المحرمه، مدارک الاحکام و ...
↓ رده ها ↓
فقه: فقیهان، منابع فقهی، اصطلاحات فقهی، آیات الاحکام، منابع اجتهاد در فقه شیعه، قواعد فقه
اصول فقه: اصول فقه، اصولیون، منابع اصول فقه، اصطلاحات اصول فقه
احکام: احکام، احکام عبادی، احکام اقتصادی، احکام خانواده، احکام روابط اجتماعی، احکام قضایی و جزایی، احکام اطعمه و اشربه، اصطلاحات احكام