قاموس قرآن: اجاج: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==اُجاج در لغت== | ==اُجاج در لغت== | ||
| − | ثعالبی در سرّ الادب گوید: اجاج آب شوری است که به تلخی زند و صاحب [[قاموس المحیط (کتاب)|قاموس]] گوید: «ماءِ اجاج» آبی است که شور و تلخ باشد؛ {{متن قرآن|«لَوْ | + | ثعالبی در سرّ الادب گوید: اجاج آب شوری است که به تلخی زند و صاحب [[قاموس المحیط (کتاب)|قاموس]] گوید: «ماءِ اجاج» آبی است که شور و تلخ باشد؛ {{متن قرآن|«لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا»}}<ref>(واقعه، ۷)</ref> یعنی اگر می خواستیم آنرا (آب باران) تلخ و شور قرار می دادیم (و وقت تبخیر، املاح دریا با آن تبخیر می شد). |
==اُجاج در آیات قرآن== | ==اُجاج در آیات قرآن== | ||
'''أُجاجٌ:''' | '''أُجاجٌ:''' | ||
| − | * | + | * {{متن قرآن|«وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ '''أُجَاجٌ''' وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا»}}.<ref>(فرقان، ۵۳)</ref> |
| − | * | + | * {{متن قرآن|«وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ '''أُجَاجٌ''' وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»}}.<ref>(فاطر، ۱۲)</ref> |
| − | * | + | * {{متن قرآن|«لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ '''أُجَاجًا ''' فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ»}}.<ref>(واقعه، ۷۰)</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۰
«أُجاج» در لغت به آب شوری که به تلخی زند گفته شده؛ این کلمه در کلام اللّٰه مجید سه بار آمده است.
اُجاج در لغت
ثعالبی در سرّ الادب گوید: اجاج آب شوری است که به تلخی زند و صاحب قاموس گوید: «ماءِ اجاج» آبی است که شور و تلخ باشد؛ «لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا»[۱] یعنی اگر می خواستیم آنرا (آب باران) تلخ و شور قرار می دادیم (و وقت تبخیر، املاح دریا با آن تبخیر می شد).
اُجاج در آیات قرآن
أُجاجٌ:
- «وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا».[۲]
- «وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ».[۳]
- «لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ».[۴]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
