مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آخر الزمان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
آخرالزمان اصطلاحی است  که در فرهنگ ادیان مختلف برای واپسین دوره زندگی بشر به کار رفته است. این دوره از زندگی بشر با اتفاقات مهمی از جمله جنگها و درگیری های بزرگ و حوادث طبیعی سهمگین و سقوط اخلاق و انسانیت همراه خواهد بود و در نهایت به ظهور منجی و برقراری صلح و امنیت در جهان ختم می شود.
+
«'''آخرالزمان'''» اصطلاحی برخواسته از روایات اسلامی به معنای «پایان زمان» و دوره متصل به [[قیامت]] است. در دین [[اسلام]] به ظهور [[حضرت مهدی]] علیه‌السلام در این دوره وعده داده شده است. «آخرالزمان» همچنین برای دوره مقارن ظهور آن حضرت به کار می‌رود و به رویدادهای مهمی که در آن زمان اتفاق می‌افتد همچون جنگها، حوادث طبیعی سهمگین و سقوط [[اخلاق]] و انسانیت، حوادث آخرالزمان گفته می‌شود. برخی روایات نیز دوره پس از بعثت پیامبر خاتم را دوره «آخرالزمان» دانسته‌اند. آخرالزمان در [[مسیحیت]]، [[یهود|یهودیت]] و آئین [[زرتشت]] نیز مطرح شده است.
 +
==آخرالزمان از بعثت تا ظهور حضرت مهدی==
 +
روایات، حاکی از پیوند آخرالزمان و [[مهدویت]] است و در بیشتر روایات، آخرالزمان به دوره پایانی که با ظهور [[حضرت مهدی]] عجل الله تعالی فرجه مقارن است، اطلاق شده است. به عنوان نمونه روایات زیر از [[پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله:
 +
*آن حضرت خطاب به [[حضرت علی]] ‌علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«اَلا اُبَشِّرُکَ اَلا اُخْبِرُکَ یا عَلِیُّ فَقالَ: بَلی یا رَسُولَ‌اللَّهِ فَقالَ کانَ جَبْرَئیلُ عِندی آنِفاً وَاَخْبَرَنی اَنَّ القائِمَ الَّذِی یَخْرُجُ فِی آخِرِالزَّمانِ فَیَمْلَأُ الاَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوراً مِنْ ذُرّیَّتِکَ مِنْ وُلْدِالحُسَیْنِ»}}<ref>ابن ابی زینب نعمانی، الغیبة، ص۳۵۷.</ref>؛ «ای علی! آیا تو را بشارت ندهم؟ آیا تو را خبر ندهم؟ عرض کرد: بله، یا رسول اللّه! آن حضرت فرمود: هم اینک [[جبرئیل]] نزد من بود و مرا خبر داد قائمی که در آخِرُالزّمان ظهور می‌کند و زمین را پر از عدل و داد می‌سازد - همان گونه که از ظلم و جور آکنده شده - از نسل تو و از فرزندان حسین ‌علیه السلام است».
  
==آخر الزمان از بعثت تا ظهور حضرت مهدی (عج)==
+
*{{متن حدیث|«لاتَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّی یَقُومَ قائِمٌ لِلحَقِّ مِنَّا وَذلِکَ حِینَ یَأذَنُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ وَمَنْ تَبِعَهُ نَجا وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَکَ...»}}؛ <ref>شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا علیه السلام، ج۲، ص۵۹؛ کشف‌الغمة، ج۲، ص۴۵۹.</ref> «قیامت برپا نمی‌شود تا این که قیام کننده‌ای به حق از خاندان ما قیام کند و این هنگامی است که خداوند به او اجازه فرماید و هر کس از او پیروی کند، نجات می‌یابد و هر کس از او سرپیچد، هلاک خواهد شد».
روایات حاکی از پیوند آخرالزمان و مهدویت است و در بیشتر روایات، آخرالزمان به دوره پایانی که با ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مقارن است، اطلاق شده است. به عنوان نمونه روایات زیر از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
 
  
*آن حضرت خطاب به حضرت علی ‌علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«اَلا اُبَشِّرُکَ اَلا اُخْبِرُکَ یا عَلِیُّ فَقالَ: بَلی یا رَسُولَ‌اللَّهِ فَقالَ کانَ جَبْرَئیلُ عِندی آنِفاً وَاَخْبَرَنی اَنَّ القائِمَ الَّذِی یَخْرُجُ فِی آخِرِالزَّمانِ فَیَمْلَأُ الاَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوراً مِنْ ذُرّیَّتِکَ مِنْ وُلْدِالحُسَیْنِ»}}<ref>ابن ابی زینب نعمانی، الغیبة، ص357.</ref>؛ «ای علی! آیا تو را بشارت ندهم؟ آیا تو را خبر ندهم؟ عرض کرد: بله، یا رسول اللّه! آن حضرت فرمود: هم اینک [[جبرئیل]] نزد من بود و مرا خبر داد قائمی که در آخِرُالزّمان ظهور می‌کند و زمین را پر از عدل و داد می‌سازد - همان گونه که از ظلم و جور آکنده شده - از نسل تو و از فرزندان حسین ‌علیه السلام است».
+
*{{متن حدیث|«وَلا تَنْقَضِی الاَیَّامُ حَتّی یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتِی یُواطِی‌ءُ اِسمُهُ اِسْمی»}}؛<ref>طبری آملی، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص ۲۵۸.</ref> «روزها منقضی نگردد تا این که مردی از اهل ‌بیت من بر زمین حکومت کند که همنام من است».
  
*{{متن حدیث|«لاتَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّی یَقُومَ قائِمٌ لِلحَقِّ مِنَّا وَذلِکَ حِینَ یَأذَنُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ وَمَنْ تَبِعَهُ نَجا وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَکَ...»}}؛ <ref>شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا علیه السلام، ج2، ص59؛ ر.ک: کشف‌الغمة، ج2، ص459.</ref> «قیامت برپا نمی‌شود تا این که قیام کننده‌ای به حق از خاندان ما قیام کند و این هنگامی است که خداوند به او اجازه فرماید و هر کس از او پیروی کند، نجات می‌یابد و هر کس از او سرپیچد، هلاک خواهد شد».
+
برخی روایات نیز [[بعثت]] پیامبر خاتم را سرآغاز دوره «آخرالزمان» دانسته است.<ref>التحریر والتنویر، ج‌۲۶، ص‌۱۰۴.</ref> دلیل این مطلب آن است که از نگاه [[اسلام]]، تمام نبوت‌ها و شرایع پیشین، مقدمه و پیش درآمد [[شریعت]] ختمیّه‌اند.<ref>نهج البلاغه، ص‌۲۰؛ خاتمیّت، ص‌۲۱.</ref> و دین با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف در نهایت توسط پیامبر خاتم در کامل‌ترین شکل خود به بشر عرضه شد که تعیین [[امام علی]] علیه السلام و مشخص شدن خط [[امامت]] در [[غدیر خم|روز غدیر]] آخرین حلقه آن است:
  
*{{متن حدیث|«وَلا تَنْقَضِی الاَیَّامُ حَتّی یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتِی یُواطِی‌ءُ اِسمُهُ اِسْمی»}}؛<ref>طبری، آملی، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص 258.</ref> «روزها منقضی نگردد تا این که مردی از اهل ‌بیت من بر زمین حکومت کند که همنام من است».
+
«{{متن قرآن|الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکمُ الإِسْلاَمَ دِینًا}}؛ امروز کفرپیشگان از [شکست] دین شما ناامید شده اند؛ بنابراین از آنان مترسید و از من بترسید. امروز [با نصبِ علی بن ابی طالب به ولایت، امامت، حکومت و فرمانروایی بر امت] دینتان را برای شما کامل، و نعمتم را بر شما تمام کردم، و اسلام را برایتان به عنوان دین پسندیدم.»<ref>[[سوره مائده]]، آیه۳ </ref>
  
برخی روایات بعثت پیامبر خاتم را سرآغاز دوره «آخرالزمان» دانسته است.<ref>التحریر والتنویر، ج‌26، ص‌104.</ref> دلیل این مطلب آن است که از نگاه اسلام، تمام نبوت‌ها و شرایع پیشین، مقدمه و پیش درآمد شریعت ختمیّه‌اند.<ref>نهج البلاغه، ص‌20؛ خاتمیّت، ص‌21.</ref> و دین با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف در نهایت توسط پیامبر خاتم در کامل‌ترین شکل خود به بشر عرضه شد که تعیین امام علی علیه السلام و مشخص شدن خط امامت در روز غدیر آخرین حلقه آن است:  
+
از این نظر بعثت پیامبر اکرم شروع دوره آخرالزمان است که نسخه کامل دین الهی به واسطه آن ظهور پیدا می کند. اما تحقق و پیاده سازی کامل دین الهی پس از ظهور حضرت مهدی (عج) اتفاق می افتد که همان وعده الهی مورد بشارت در سوره نور است:  
  
:«{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا}}؛ امروز کفرپیشگان از [شکست] دین شما ناامید شده اند؛ بنابراین از آنان مترسید و از من بترسید. امروز [با نصبِ علی بن ابی طالب به ولایت، امامت، حکومت و فرمانروایی بر امت] دینتان را برای شما کامل، و نعمتم را بر شما تمام کردم، و اسلام را برایتان به عنوان دین پسندیدم.»<ref>[[سوره مائده]]، آیه۳ </ref>
+
«{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیمَکنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَیبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یعْبُدُونَنِی لَا یشْرِکونَ بِی شَیئًا وَمَنْ کفَرَ بَعْدَ ذَٰلِک فَأُولَٰئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ}}؛ خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین [دیگران] کند، همان گونه که پیشینیان آنان را جانشین [دیگران] کرد، و قطعاً دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار و محکم نماید، و یقیناً ترس و بیمشان را تبدیل به امنیت کند، [تا جایی که] فقط مرا بپرستند [و] هیچ چیزی را شریک من نگیرند. و آنان که پس از این نعمت های ویژه ناسپاسی ورزند [در حقیقت] فاسق اند.<ref>[[سوره نور]]، آیه۵۵</ref>
  
از این نظر بعثت پیامبر اکرم شروع دوره آخر الزمان است که نسخه کامل دین الهی به واسطه آن ظهور پیدا می کند. اما تحقق و پیاده سازی کامل دین الهی پس از ظهور حضرت مهدی عج اتفاق می افتد که همان وعده الهی مورد بشارت در سوره نور است:
+
از مهمترین ویژگی های این دوره خلوص از [[شرک]] و دستیابی به [[توحید]] حقیقی است: {{متن قرآن|«یعْبُدُونَنِی لَا یشْرِکونَ بِی شَیئًا»}}. به همین خاطر در روایات آمده است [[سوره توحید]] و شش آیه آغازین [[سوره حدید]] که آیات توحیدی اند، توسط اقوامی در آخرالزمان درک می گردد.<ref>الکافی، ج‌۱، ص‌۹۱.</ref>
  
:«{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}؛ خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین [دیگران] کند، همان گونه که پیشینیان آنان را جانشین [دیگران] کرد، و قطعاً دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار و محکم نماید، و یقیناً ترس و بیمشان را تبدیل به امنیت کند، [تا جایی که] فقط مرا بپرستند [و] هیچ چیزی را شریک من نگیرند. و آنان که پس از این نعمت های ویژه ناسپاسی ورزند [در حقیقت] فاسق اند.».<ref>[[سوره نور]]، آیه۵۵</ref>
+
==نشانه‌های آخرالزمان==
  
از مهمترین ویژگی های این دوره خلوص از شرک و دستیابی به توحید حقیقی (يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا) است. به همین خاطر در روایات آمده است [[سوره توحید]] و شش آیه آغازین [[سوره حدید]] که آیات توحیدی اند، توسط اقوامی در آخرالزمان درک می گردد.<ref>الکافی، ج‌1، ص‌91.</ref>  
+
ختم [[نبوت]] و نزول واپسین [[شریعت]] که با ظهور [[پیامبر اسلام]] تحقق یافت، نخستین نشانه پایان تاریخ به شمار می‌رود؛<ref>الفرقان، ج‌۲۶، ص‌۱۰۹.</ref> لذا مفسران، مقصود از نشانه‌های [[قیامت]] را در آیه ذیل، [[بعثت]] پیامبر صلی الله علیه وآله دانسته‌اند که نسبت به عمر جهان، فاصله بسیار کمی تا [[قیامت]] دارد:<ref>مجمع البیان، ج‌۹، ص‌۱۵۴؛ قرطبی، ج‌۱۶، ص‌۱۵۹.</ref> {{متن قرآن|«فَهَل یَنظُرونَ إِلاَّ السَّاعَةَ أَن تَأتِیَهُم بَغتَهً فَقَد جَاءَ أَشراطُها»}}؛ آیا آنها جز این را انتظار می برند که ناگاه قیامت بر آنان فرا رسد؟ در حالی که هم‌اکنون نشانه‌های آن آمده است.<ref>[[سوره محمد]]، آیه۱۸.</ref>
  
==نشانه‌ها و رخدادهای مهم آخرالزمان==
+
در آخرالزمان وقایع فراوان دیگری نیز پیش‌بینی شده که بیشتر به دوره پایانی آن (مقارن با ظهور حضرت مهدی) مربوط می‌شود:
  
ختم نبوت و نزول واپسین شریعت که با ظهور [[پیامبر اسلام]] تحقق یافت، نخستین نشانه پایان تاریخ به شمار می‌رود؛<ref>الفرقان، ج‌26 و 27، ص‌109.</ref> لذا مفسران، مقصود از نشانه‌های قیامت‌ را در آیه ذیل، بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله دانسته‌اند که نسبت به عمر جهان، فاصله بسیار کمی تا قیامت دارد:<ref>مجمع البیان، ج‌9، ص‌154؛ قرطبی، ج‌16، ص‌159.</ref> {{متن قرآن|«فَهَل یَنظُرونَ إِلاَّ السَّاعَةَ أَن تَأتِیَهُم بَغتَهً فَقَد جَاءَ أَشراطُها»}}.<ref>[[سوره محمد]]، آیه۱۸</ref>
+
در بعضی از کتاب‌ها این نشانه‌ها از آن رو که رویدادهای مهم عصر ظهور هستند، به [[نشانه های ظهور امام زمان (عج)|علائم ظهور]] معروف شده‌اند.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ۱۳۵۰ش، ص۳۴۰.</ref> برخی از این نشانه‌ها عبارتند از:
 +
*خروج [[سفیانی]]<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ۱۳۵۰ش، ص۳۰۴.</ref>
 +
*ظهور سید حسنی و اختلاف [[بنی عباس]] در مُلک و ریاست<ref>اربلی، کشف الغمّة، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۴۷، ۲۵۱.</ref>
 +
*کسوف خورشید در نیمه ماه [[رمضان]] و خسوف ماه در پایان آن<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۳۰۳.</ref>
 +
*طلوع خورشید از مغرب<ref>شبّر، حق الیقین فی معرفة اصول الدین، ۱۳۷۵ق، ص۱۲۶.</ref>
 +
*قتل [[نفس زکیه]]<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۶۴۹.</ref>
 +
*خرابی [[مسجد کوفه]]، [[خروج یمانی]]، حلال شمرده شدن خون و مال مردم<ref>قزوینی، الإمام المهدی من المهد إلی الظهور، ص۳۱۱؛ اربلی، کشف الغمّة، ۱۳۸۱ش، ص۲۴۷.</ref>
 +
*خروج [[دجال|دجّال]]<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۸۱؛ قشیری نیشابوری، صحیح مسلم، دار الکتب العلمیة، ج۴، ص۲۲-۲۱.</ref> که در روایات اسلامی آمده است که وی چهل روز در زمین درنگ می‌کند<ref>غزنوی حنفی، اصول الدین، دار البشائر الإسلامیة، ص۲۰۱؛ بیهقی، شعب الإیمان، دار الکتب العلمیة، ج۱، ص۳۰۸.</ref> و بسیاری از افراد سست ایمان به او می‌گرایند و این به علت کارهای خارق العاده‌ای است که انجام می‌دهد.<ref>سید بن طاووس، الملاحم والفتن، منشورات الرضی، ص۹۷.</ref>  
 +
*پدید آمدن جنگ‌ها و کشتارها و از میان رفتن نشانه‌های حق<ref>یزدی حائری، الزام الناصب، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۱۰۲ به بعد.</ref>
 +
*ظهور فسادهای بزرگ در دنیا<ref>رجب البرسی، مشارق انوار الیقین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۷۲.</ref>
 +
*ناقص شدن عقول مردم<ref>خزاعی مروزی، الفتن، دار الکتب العلمیة، ص۳۶.</ref>
 +
*زیاد شدن هرج و مرج و سست شدن [[ایمان]] مردم<ref>ابن کثیر دمشقی، النهایة  فی الفتن والملاحم، ۱۴۰۸ق، ص۴۰-۴۱.</ref>
 +
*قرار گرفتن افراد نالایق در مدیریت جامعه، اطاعت مرد از همسر خویش، بزرگ شمردن مال دنیا، عدم امنیت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref>  
 +
*ظهور [[فتنه|فتنه‌های]] مختلف در میان عرب<ref>خزاعی مروزی، الفتن، دار الکتب العلمیة، ص۲۷.</ref>
 +
*از بین رفتن [[حیا]] در زنان و کودکان<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref>  
 +
*رواج [[ربا]]<ref>رجب البرسی، مشارق انوار الیقین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۷۲.</ref>
 +
*وقوع قتلهای عظیم در دنیا و ظهور فتنه‌ها<ref>غزنوی حنفی، اصول الدین، دار البشائر الإسلامیة، ص۲۰۶.</ref>
 +
*بی‌نیاز شدن مرد از زن و زن از مرد<ref>حاکم النیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار الکتب العلمیة، ج۴، ص۴۸۴.</ref>  
  
در آخرالزمان وقایع فراوان دیگری نیز پیش‌بینی شده که بیشتر به دوره پایانی آن (مقارن با ظهور مهدی) مربوط می‌شود.
+
==رخدادهای آخرالزمان==
 +
'''سرکوب یأجوج و مأجوج:'''
  
===بحران معنویّت===
+
در [[قرآن]] آمده است :«{{متن قرآن|«حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ یأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ کلِّ حَدَبٍ ینْسِلُونَ»}}؛ تا زمانی که [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر زمین بلندی سرازیر می شوند.<ref>[[سوره انبیاء]]، آیه ۹۶.</ref>
  
پیش از ظهور امام‌ زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف جوّ حاکم بر جهان؛ جوّ ستم، گناه و فساد خواهد بود. {{متن قرآن|«اِقتَربَ لِلنَّاسِ حِسابُهُم و‌هُم فِی غَفلَة مُعرِضون»}}. ([[سوره انبیاء]]/21، 1) در این آیه، مردم آخرالزمان به غفلت و اعراض از خداوند متّصف شده‌اند.<ref>التفسیر الکبیر، ج‌22، ص‌140؛ التحریروالتنویر، ج‌17، ص‌9.</ref>
+
مطابق با برخی روایات در آخر الزمان قوم [[یأجوج و مأجوج]] با تخریب سدّ [[ذوالقرنین]]، در اندک زمانی سرتاسر جهان را پر از ظلم و فساد خواهد کرد تا آن که در عصر ظهور [[حضرت مهدی]] علیه السلام به طور کلی از بین خواهند رفت.<ref>جامع‌البیان، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۱۱۵-۱۲۱؛ تاریخ مابعدالظهور، ص‌۱۴۶-۱۵۰.</ref> برخی یأجوج و مأجوج را یکی از نژادهای انسانی با صفات ظاهری خاص یا موجوداتی خارق‌العاده دانسته‌اند که از پشت مانعی مادی خارج شده، به کشتار مردم و تخریب منابع طبیعی خواهند پرداخت.<ref>کشف‌الاسرار، ج۵‌، ص۷۴۳-۷۴۶؛ الدرّالمنثور، ج‌۵‌، ص۶۷۴-۶۷۷‌؛ المیزان، ج‌۱۳، ص‌۳۳۶-۳۹۸.</ref> برخی دیگر نیز آنان را نمادی از یک تمدن مادی مخرب شمرده‌اند که سدّ معنویِ ساخته شده بدست پیامبران را منهدم و حیات طبیعی و معنوی را بر کره زمین تهدید خواهد کرد؛<ref>تاریخ ما بعدالظهور، ص‌۱۵۱؛ علائم آخرالزمان، ص‌۲۰۰-۲۰۲؛ الفرقان، ج‌۱۵ و ۱۶، ص‌۲۱۳-۲۲۳.</ref>
  
در روایات نیز منظور از‌ اشراط الساعة که در آیه 18 [[سوره محمد]]/47 به‌ آن اشاره شده، رواج بیش از حد کفر، فسق‌ و‌ ظلم دانسته و موارد متعددی از آن بر‌شمرده شده است.<ref>قمی، ج‌2، ص‌279-282؛ نورالثقلین، ج‌5‌، ص‌37.</ref>
+
'''رجعت:'''
  
===وقوع اختلاف‌ها و درگیری‌های بسیار===
+
مطابق با روایات [[رجعت]]، خدای متعال هنگام ظهور [[امام مهدی]] عجل الله تعالی فرجه برخی از شیعیان و دوستاران آن حضرت را که قبل از ظهور از دنیا رفته‌اند، زنده می‌کند و به دنیا بازمی‌گرداند تا به ثواب یاری حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و مشاهده دولت کریمه‌اش مشرف شوند. و همچنین بعضی از دشمنان ایشان را جهت گرفتن انتقام برمی‌گرداند تا عذاب دنیا را بچشند و به قدرت و شوکت آن حضرت پی ببرند.<ref>علامه طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۳۶۷.</ref>
  
یکی از نشانه‌های آخرالزمان، اختلاف‌ها و درگیری‌های فراوان میان گروه‌های گوناگون است: {{متن قرآن|«فَاختَلفَ الأَحزابُ مِن بَینهِم فَویلٌ لِلَّذینَ کَفَروا‌مِن مَشهَدِ یَوم عَظِیم»}}. ([[سوره مریم]]/19، 37) روایات این آیه را به ظهور فرقه‌های مختلف در‌ جهان اسلام مربوط دانسته‌اند که در آخرالزمان پدید آمده، موجب اختلاف‌های بسیار خواهند‌ شد.<ref>عیّاشی، ج‌1، ص‌64‌؛ البرهان، ج‌3، ص‌712.</ref>
+
در قرآن نیز آمده است: {{متن قرآن|«وَیوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یکذِّبُ بِآیاتِنَا فَهُمْ یوزَعُونَ»}}؛و و [یاد کن] روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب می کنند، محشور می کنیم و آنها (برای سؤال) باز داشته خواهند شد.<ref>[[سوره نمل]] آیه ۸۳.</ref> این آیه فقط به برانگیخته شدن عدّه‌ای از مکذبان و نه همه آن‌ها اشاره کرده؛ بدین جهت روایات و مفسران [[شیعه]]، میان مصداق این آیه و قیامت تفاوت قائل شده و آیه را به آخرالزمان مربوط دانسته‌اند که عده‌ای از نیکوکاران و بدکاران اعصار گذشته، زنده شده و هر یک نتیجه دنیایی اعمال خویش را خواهد دید.<ref>مجمع‌البیان، ج۷، ص۳۶۶؛ البرهان، ج۴، ص۲۲۸-۲۳۱؛ المیزان، ج۱۵، ص۳۹۷ و ۳۹۸.</ref>
  
آیه {{متن قرآن|«یَلبِسَکُم شِیَعًا و یُذِیقَ بَعضَکُم بَأسَ بَعض»}} ‌([[سوره انعام]]/6‌، 65) نیز به وقوع اختلاف‌ها و قتل و کشتار در آخرالزمان تفسیر شده است.<ref>قمی، ج‌1، ص‌232.</ref> بر‌ اساس روایتی، آیه {{متن قرآن|«ولَنبلونَّکم بشیء مِن الخَوف و الجُوع و نَقص من الأَمولِ والأَنفُس...»}} ([[سوره بقره]]/2، 155) به ترس و ناامنی، گرسنگی و قحطی و فقر و کشتار در آخرالزمان اشاره دارد.<ref>نورالثقلین، ج‌1، ص‌142.</ref>
+
'''حاکم شدن صلح پایدار بر جهان:'''
  
===ظهور دجّال===
+
در روایتی از [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله آمده است: «مهدی از فرزندان من است. او را غیبتی هست. هنگامی که ظهور کند، زمین را پر از عدل و داد سازد؛ همان گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد» <ref>ینابیع المودّه، ص ۴۴۸.</ref> و [[امام صادق]] علیه السلام در بیان حال مردم پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام می فرماید:{{متن حدیث|««وَلا یَعْصُونَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فِی اَرْضِهِ»»}}مردم در زمین به نافرمانی خدا نمی پردازند <ref>منتخب الاثر، ص ۴۹۷.</ref>
در هر سه دین آسمانی یهود، مسیحیت و اسلام ظهور فاسدترین و مخرب‌ترین جریان منحط در طول تاریخ، پیش بینی و از خطر آن پرهیز داده شده است.<ref>کتاب مقدّس، عهد قدیم، زکریا 9: 6 و 7 و دانیال 7: 19-27 و عهد جدید، متّی 24: 15-25 و نامه اول یوحنا 4: 1-6 و مکاشفه یوحنا 13: 11-17؛ سفینة‌البحار، ج‌2، ص‌162 و 163.</ref>
 
  
دجّال که تجسّم کفر، فریب و گمراهی است. در آخرالزمان ظاهر شده، مردم را به پرستش خویش می‌خواند. برخی از مفسّران، تفسیر آیه {{متن قرآن|«لَخلقُ السّموت والأرض أکبر من خلق النّاس»}} ([[سوره غافر]]/40، 57) را به ظهور دجال ناظر دانسته‌اند که در دید مردم، عظیم‌ترین موجود جلوه می‌کند؛<ref>تاریخ ما بعدالظهور، ص139-142؛ علائم آخرالزمان، ص‌303 -316.</ref> در حالی که خداوند او را از بسیاری مخلوقات دیگر کوچک‌تر می‌شمارد.<ref>کشف‌الأسرار، ج‌8‌، ص‌482-484.</ref> سرانجام این پدیده به دست [[حضرت عیسی]] علیه السلام محو و نابود خواهد شد.<ref>همان، ج2، ص141-143؛ الدرّالمنثور، ج5‌، ص674 و 675‌.</ref>
+
قرآن نیز در آیاتی به حاکم شدن آرامش و معنویّت بر جهان وعده داده است: {{متن قرآن|«وَعَدَاللّهُ الَّذینَ ءَامَنوا... وَلَیُبدِّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم أَمناً...‌»}}؛<ref>[[سوره نور]]، آیه ۵۵.</ref>، {{متن قرآن|«إِنَّ الأَرضَ لِلّهِ یُورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِهِ والعقِبَةُ لِلمُتَّقین»}}.<ref>[[سوره اعراف]]، آیه ۱۲۸.</ref> این آیات و آیات دیگر که از میراث‌بری صالحان و مستضعفان و جانشینی آنان در زمین یاد می‌کند ([[سوره انبیاء]]/۲۱، ۱۰۵ و [[سوره اعراف]]/۷، ۱۳۷ و [[سوره قصص]]/۲۸، ۵) همگی بیان‌گر این واقعیتند که سرنوشت این جهان پس از جهادی الهی به امامت [[امام زمان]] عجل الله تعالی فرجه، سرانجام به دست مؤمنان افتاده و جهانیان همگی در سایه حکومت آن حضرت در صلح و معنویت بسر خواهند برد.<ref>مجمع‌البیان، ج‌۷، ص‌۱۰۶؛ عیّاشی، ج‌۱، ص‌۱۸۳ و ج‌۲، ص‌۵۰ و ۵۶-۶۱‌؛ نورالثقلین، ج‌۲، ص‌۵۷‌.</ref>
  
===وقوع مصائب===
+
'''رشد عقول و گسترش دانش در میان مردم:'''
برخی از آیات عذاب بر کافران و گنه‌کاران آخرالزمان که نزول عذاب را انکار می‌کنند؛ تطبیق داده شده است: {{متن قرآن|«إن أتکُم عَذابُهُ بَیَتاً أَو نَهاراً مَاذَا یَستَعجِلُ مِنهُ المُجرِمونَ»}}. ([[سوره یونس]]/10، 50) {{متن قرآن|«فَإِذا نَزلَ بِسَاحَتهِم فَساءَ صَباحُ المُنذرین»}}. ([[سوره صافات]]/37، 177)<ref>بحارالانوار، ج‌9، ص‌213 و 232، ج‌52‌، ص‌185؛ ج‌53‌، ص56‌.</ref>
 
  
با استفاده از آیه 65 [[سوره انعام]]/6 برخی از این عذاب‌ها بدین شرح گزارش شده‌اند: صدایی هراسناک و دود در آسمان و حاکمان ستمگر «قُل هُو القادِرُ عَلی أَن یَبعَثَ عَلیکُم عَذاباً مِن فَوقِکُم»، فرورفتن برخی انسان‌ها در زمین «أَو مِن تَحتِ أَرجُلِکُم» اختلافات بسیار در دین، «أَو یَلبِسَکُم شِیَعاً» قتل و کشتار «و‌ یُذِیقَ بَعضَکُم بَأسَ بَعض».
+
امام صادق علیه السلام فرمود: «علم بیست و هفت حرف است. همه معارفی که پیامبران علیهم السلام آورده اند، فقط دو حرف است. وقتی که قائم ما قیام کند، بیست و پنج حرف دیگر علم را ابراز کند و آن را در بین مردم گسترش دهد». <ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>
  
در این دوره زمانی،<ref>قمی، ج‌1، ص‌232.</ref> ترس و ناامنی، گرسنگی و قحطی و فقر و کشتار نیز بسیار رخ خواهد داد: «وَلَنبلُونَّکُم بِشَیء مِنَ الْخَوفِ والْجُوعِ و نَقص مِن الأَمولِ وَالأَنفُس...‌».<ref>نورالثقلین، ج‌1، ص‌142.</ref>
+
[[امام باقر]] علیه السلام فرمود: «وقتی قائم ما قیام کند، خداوند دست بر سر بندگان نهد و عقول آنان را جمع کند و سامان بخشد و فکر و اندیشه آنان را کامل گرداند». <ref>منتخب الاثر، ص ۴۸۳، به نقل از کافی.</ref>
  
===خروج سفیانی===
+
==آخرالزمان در سایر مکاتب==
بیشتر مفسران، از ظهور لشکری طغیان‌گر که آخرالزمان در کشورهای اسلامی به ستم و تعدی پرداخته، سرانجام در صحرایی بیرون از [[مکه]]، گرفتار عذاب الهی می‌شوند، خبر داده و آیه {{متن قرآن|«ولَو تَری إِذ فَزِعُوا فَلاَ فَوتَ وأُخِذوا مِن مَکان قَرِیب»}} ([[سوره سبا]]/34، 51) را درباره آن لشکر دانسته‌اند.
 
  
در روایات شیعه و سنی نام رهبر این لشکریان، سفیانی ذکر شده است.<ref>جامع‌البیان، مج‌12، ج‌22، ص‌129؛ الدرّالمنثور، ج‌6‌، ص‌712-714؛ عیّاشی، ج‌2، ص‌57‌.</ref> آیه {{متن قرآن|«أَفأَمِنَ الَّذینَ مَکَروا السَّیَِّاتِ أَن یَخسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرضَ...‌»}} ([[سوره نحل/16، 45) نیز که توطئه‌گران را به فرورفتن در زمین تهدید می‌کند، بر لشکر سفیانی تطبیق داده شده است.<ref>البرهان، ج‌1، ص‌352 و 354.</ref>
+
بشر به مقتضای حبّ ذات و طبیعت جستجوگر خود، همواره به سرانجام دنیا می‌اندیشیده است.<ref>تاریخ ابن‌خلدون، ج‌۱، ص‌۳۰۳.</ref> همه ادیان الهی و بیشتر مکاتب بشری، درباره پایان تاریخ اظهارنظر کرده‌اند.<ref>نجات بخشی در ادیان، ص‌۱۳ و ۱۴؛ علی و پایان تاریخ، ص۱۵-۲۵.</ref> در همه پیش‌گویی‌های مربوط به آخرالزمان، خبرهای وحشتناک و نگران‌کننده‌ای وجود دارد؛<ref>هزاره گرایی، ص‌۲۵.</ref> ولی اغلب بر این امر اتفاق نظر است که پایان کار بشر، روشن و سعادت‌آمیز است.<ref>نجات‌بخشی در ادیان، ص‌۱۳ و ۱۴.</ref>
  
آیه {{متن قرآن|«...ءَامِنوا بِما نَزَّلنا مُصَدِّقًا لِما مَعَکُم مِن قَبلِ أَن نَطمِسَ وُجوهًا فَنَرُدَّها عَلی أَدبارِهَا»}}. ([[سوره نساء]]/4، 47) نیز درباره بازماندگان لشکر سفیانی تأویل شده که صورت‌هایشان معکوس گشته، پشت سرشان قرار می‌گیرد.<ref>همان.</ref>
+
در تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی، کم و بیش سرانجام سعادت‌مند بشر پیش‌بینی شده است.<ref>قیام و انقلاب مهدی، ص‌۵‌.</ref> در متون زرتشتی (از آیین‌های باستان) به صراحت از دوره طلایی بشر در پایان جهان یاد شده که به آشوب‌ها و بلاهای بسیار مسبوق خواهد بود و با ظهور واپسین منجی (سوشیانس) محقّق می‌شود.<ref>اوستا، گاهان، یسنه ۴۶، ب‌۳ و یَشتها، اردیبهشت، ب‌۱۰-۱۷ و فروردین، ب‌۱۲۹؛ نجات‌بخشی در ادیان، ص‌۳-۷۱.</ref>
  
===ندای آسمانی===
+
در آیین هندوان نیز هر دوره انسانی به چهار قسمت تقسیم شده که قسمت چهارم آن مظهر غروب و افول تدریجی معنویت اولیه است و از آن، به عصر ظلمت (Kali Yuga) تعبیر می‌شود؛ سپس منجی بشر ظاهر و با فروپاشی جوامع انسانی و از بین رفتن شرارت‌ها، دوره‌ای نو آغاز می‌گردد.<ref>بحران دنیای متجدّد، ص‌۱ و اوپانیشاد، ص‌۷۷۲-۷۷۴ و ۷۳۷.</ref> در متون بودایی نیز از این دوره، سخن به میان آمده است.<ref>بودا، ص‌۵۱۸ و ۵۱۹‌؛ علی و پایان تاریخ، ص‌۲۳.</ref>
بنابر روایات شیعه، [[جبرئیل]] نخستین کسی است که با امام‌ زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بیعت و با صدایی بلند به گونه‌ای که به گوش همه جهانیان برسد، این آیه را تلاوت می‌کند: {{متن قرآن|«أَتی أَمرُ اللّهِ فَلاَ تَستَعجِلُوهُ»}}؛ فرمان خدا رسید؛ پس دیگر شتاب مکنید. ([[سوره نحل]]/16، 1)<ref>عیّاشی، ج‌2، ص‌254.</ref> آیه {{متن قرآن|«وَاستَمِع یَومَ یُنادِ المُنادِ مِن مَکان قَریب × یَومَ یَسمَعونَ الصَّیحَةَ بِالحَقِّ ذلِکَ یَومُ الخُروجِ»}} ([[سوره ق]]/50‌، 41 و 42) نیز درباره این حادثه، تأویل شده است.<ref>نورالثقلین، ج‌5‌، ص‌118 و 119.</ref>
 
  
===ظهور منجی بزرگ بشر===
+
در ادیان ابراهیمی، بیش از آیین‌ها و مکاتب دیگر بر دوره طلایی بشر در پایان تاریخ، تأکید شده است. در عهد عتیق، برقراری سعادت و عدالت در سرتاسر جهان پیش‌بینی شده که به وسیله «مشیح» محقّق می‌شود.<ref>کتاب مقدّس، اشعیاء ۱۱ و ۱۲، یوئیل ۳ و ۴، زکریا ۹، دانیال ۲:۴۴، و‌۷:۱۳ و ۲۷.</ref>
مهم‌ترین رخداد آخرالزمان، ظهور دوازدهمین امام شیعیان برای رهایی انسان‌ها است: {{متن قرآن|«جَاءَالحَقُّ و زَهقَ البطِلُ إِنَّ البطِلَ کانَ زَهوقًا»}}. ([[سوره اسراء]]/17، 81) این آیه که از پیروزی چشم‌گیر حق بر باطل سخن می‌گوید، در روایات به ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تأویل شده است.<ref>البرهان، ج‌3، ص‌576‌.</ref> آیه 148 [[سوره بقره]]/2 {{متن قرآن|«أَینَ ماتَکونُوا یَأتِ بِکُمُ اللّهُ جَمِیعًا»}} نیز بر یاران نخستین مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که خداوند آنان را گرداگرد حضرت حاضر می‌سازد، تطبیق داده شده‌ است.<ref>مجمع‌البیان، ج‌1، ص‌426؛ البرهان، ج‌1، ص‌347-355.</ref>
 
 
 
آیه {{متن قرآن|«فَإِن یَکفُربِها هؤُلاَءِ فَقَد وَکَّلنا بِها قَومًا لَیسوا بِها بِکفرین»}}.<ref>البرهان، ج‌2، ص‌448.</ref> ([[سوره انعام]]/6‌، 89) نیز چنین است.
 
 
 
===نزول عیسی علیه السلام===
 
یکی از رخدادهای آخرالزمان، فرود آمدن [[حضرت عیسی]] علیه السلام از آسمان است: {{متن قرآن|«و‌إِنَّه لَعِلمٌ لِلسَّاعَةِ فَلاتَمتَرُنَّ بِها»}} ([[سوره زخرف]]/43، 61)، {{متن قرآن|«وإِن مِن أَهلِ الکِتبِ إِلاَّ لَیُؤمِنَنَّ بِه قَبلَ مَوتِهِ»}}. ([[سوره نساء]]/4، 159) مفسران با استفاده از این آیات، ظهور دوباره عیسی علیه السلام در آخرالزمان را پیش‌بینی کرده‌اند<ref>جامع‌البیان، مج‌3، ج‌3، ص‌394-396؛ مج4، ج‌6‌، ص‌25-30؛ مج13، ج25، ص115 و 116؛ کشف‌الأسرار، ج‌9، ص‌74 و ج‌2، ص‌143؛ ابن‌کثیر، ج‌1، ص‌589 و 590‌.</ref> و در روایات نیز تصریح شده که وی در بیت‌المقدّس به [[نماز جماعت]] امام‌ زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اقتدا و در جنگ‌های ایشان نیز شرکت خواهد کرد.<ref>مجمع‌البیان، ج‌3، ص‌211؛ نورالثقلین، ج‌1، ص‌571‌؛ روح‌المعانی، ج‌14، ص‌147.</ref> بر اساس این تفسیر، فرود آمدن [[حضرت عیسی]] علیه السلام از آسمان، یکی از نشانه‌های نزدیکی قیامت شمرده شده و از ایمان آوردن همه اهل کتاب به حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان که یکی از فرماندهان امام‌زمان به شمار می‌رود، خبر داده شده است.
 
 
 
===خروج جنبنده‌ای از زمین===
 
قرآن با رمز و ابهام از خروج جنبده‌ای حکایت می‌کند که هنگام رویگردانی مردم از معنویت از زمین خارج شده با مردم سخن می‌گوید.<ref>المیزان، ج‌15، ص‌396.</ref> {{متن قرآن|«و‌إِذا وَقعَ القَولُ عَلَیهِم أَخرَجنا لَهُم دابَّةً مِنَ الأَرضِ تُکَلِّمُهُم أَنَّ النَّاسَ کَانوا بَِایتِنا لاَیُوقِنون»}}. ([[سوره نمل]]/27، 82)
 
 
 
در تفاسیر، مطالب بسیاری درباره این موجود شگفت بیان شده<ref>جامع‌البیان، مج11، ج20، ص1820؛ کشف‌الأسرار، ج7، ص256-258؛ قرطبی، ج‌13، ص‌156-158.</ref> که تا حدّ بسیاری غیرواقعی و بی‌اساس به نظر می‌رسد<ref>المیزان، ج‌15، ص‌396.</ref> و در ظاهر برگرفته از منابع اسرائیلی است.<ref>کتاب مقدّس، مکاشفه یوحنا 13.</ref>
 
 
 
===هجوم یأجوج و مأجوج===
 
قومی وحشی و فاسد با تخریب سدّ ذوالقرنین، در اندک زمانی سرتاسر جهان را پر از ظلم و فساد خواهد کرد تا آن که بنابر روایات در عصر ظهور مهدی به طور کلی از بین خواهد رفت.<ref>جامع‌البیان، مج‌10، ج‌17، ص‌115-121؛ تاریخ مابعدالظهور، ص‌146-150.</ref>
 
 
 
{{متن قرآن|«حَتَّی إِذا فُتِحَت یَأجوجُ و مَأجوجُ و هُم مِن کُلِّ حَدَب یَنسِلون»}}. ([[سوره انبیاء]]/21، 96) برخی یأجوج و مأجوج را یکی از نژادهای انسانی با صفات ظاهری خاص یا موجوداتی خارق‌العاده دانسته‌اند که از پشت مانعی مادی خارج شده، به کشتار مردم و تخریب منابع طبیعی خواهند پرداخت.<ref>کشف‌الاسرار، ج5‌، ص743-746؛ الدرّالمنثور، ج‌5‌، ص674-677‌؛ المیزان، ج‌13، ص‌336-398.</ref>
 
 
 
برخی دیگر نیز آنان را نمادی از یک تمدن مادی مخرب شمرده‌اند که سدّ معنویِ ساخته شده بدست پیامبران را منهدم و حیات طبیعی و معنوی را بر کره زمین تهدید خواهد کرد؛<ref>تاریخ ما بعدالظهور، ص‌151؛ علائم آخرالزمان، ص‌200-202؛ الفرقان، ج‌15 و 16، ص‌213-223.</ref>
 
 
 
در هر حال بیشتر مفسران با استناد به آیه {{متن قرآن|«وَ تَرَکنَا بَعضَهُم یومَئِذ یَموجُ فِی بَعض و نُفِخَ فِی‌الصُّورِ فَجَمَعنهم جَمعًا»}} ([[سوره کهف]]/18، 99) که بنابر قول مشهور به هجوم آنان اشاره داشته و بی‌درنگ از قیامت سخن به میان آورده، آن را از نشانه‌های متصل به قیامت شمرده‌اند و سخن از بازگشت برخی اقوام گذشته را هنگام خروج یأجوج و مأجوج مربوط به قیامت دانسته‌اند:<ref>مجمع‌البیان، ج‌7، ص‌102؛ کشف‌الأسرار، ج‌6‌، ص‌306 و 307؛ المیزان، ج‌14، ص‌326.</ref> {{متن قرآن|«و‌حَرَامٌ عَلی قَریَة أَهلَکنها أَنَّهُم لاَیَرجِعونَ × حَتَّی إِذا فُتِحَت یَأجوجُ و..‌.»}} ([[سوره انبیاء]]/21، 95 و 96) برخی دیگر این حادثه را به استناد روایات بسیار به دوران ظهور مربوط دانسته<ref>الفرقان، ج‌16 و 17، ص‌362-365.</ref> و اشاره به بازگشت برخی اقوام را به مسأله «رجعت» ارتباط داده‌اند.<ref>تاریخ ما بعدالظهور، ص‌150؛ الفرقان، ج‌16 و 17، ص‌362-365.</ref>
 
 
 
===رجعت===
 
در آخرالزمان برخی از نیکوکاران و بدکاران زمان‌های گذشته، دوباره زنده می‌شوند. {{متن قرآن|«وَ یَومَ نَحشُرُ مِن کُلِّ أُمَّة فَوجاً مِمَّن یُکَذِّبُ بَِایتِنا»}}. ([[سوره نمل]]/27، 83) این آیه فقط به برانگیخته شدن عدّه‌ای از مکذبان و نه همه آن‌ها اشاره کرده؛ بدین جهت روایات و مفسران شیعه، میان مصداق این آیه و قیامت تفاوت قائل شده و آیه را به آخرالزمان مربوط دانسته‌اند که عده‌ای از نیکوکاران و بدکاران اعصار گذشته، زنده شده. هر یک نتیجه دنیایی اعمال خویش را خواهد دید.<ref>مجمع‌البیان، ج7، ص366؛ البرهان، ج4، ص228-231؛ المیزان، ج15، ص397 و 398.</ref>
 
 
 
مرگ و زندگی دوباره: {{متن قرآن|«رَبَّنا أَمَتَّنا اثنَتَینِ و أَحیَیتَنَا اثنَتَینِ»}} ([[سوره غافر]]/40، 11)،<ref>بحارالأنوار، ج‌53‌، ص‌56‌.</ref> عذاب پیش از عذاب بزرگ: {{متن قرآن|«و‌لَنُذیقَنَّهُم مِنَ العَذابِ الأَدنَی دُونَ العَذابِ الأَکبَر»}} ([[سوره سجده]]/32، 21)،<ref>همان.</ref>
 
 
 
ظهور بندگان پیکارجو پیش از قیامت: {{متن قرآن|«فَإِذا جاءَ وَعدُ أُولهُما بَعَثنا عَلَیکُم عِباداً لَنا أُولِی بَأس شَدید»}}.([[سوره اسراء]]/17، 5)،<ref>نورالثقلین، ج‌3، ص‌138-140.</ref>
 
 
 
میثاق پیامبران با خداوند برای ایمان آوردن و یاری رساندن به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله: {{متن قرآن|«و‌ إِذ أَخَذَ اللّهُ مِیثقَ النَّبِیّینَ... لَتُؤمِنُنَّ بِه ولَتَنصُرنَّهُ»}} ([[سوره آل‌ عمران]]/3، 81)<ref>عیّاشی، ج‌1، ص‌181.</ref>
 
 
 
و منت الهی بر مستضعفان تاریخ: {{متن قرآن|«و‌ نُریدُ أَن نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ استُضعِفوا فِی الأَرضِ و نَجعلَهُم أَئِمَّةً و نَجعَلَهُم الورِثین»}}. ([[سوره قصص]]/28، 5)<ref>نورالثقلین، ج‌4، ص‌107.</ref>
 
 
 
همگی به رجعت، تفسیر و تأویل شده‌اند؛ با این حال در تفسیر آیات پیشین، آرای دیگری نیز گفته شده است.<ref>تاریخ ما بعدالظهور، ص‌632-639‌، 647‌.</ref>
 
 
 
===صلح و آرامش پایدار در سرتاسر جهان===
 
 
 
پس از پیروزی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و یارانش، آرامش و معنویّت بر جهان حاکم خواهد شد: {{متن قرآن|«وَعَدَاللّهُ الَّذینَ ءَامَنوا... وَلَیُبدِّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم أَمناً...‌»}} ([[سوره نور]]/24، 55)، {{متن قرآن|«إِنَّ الأَرضَ لِلّهِ یُورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِهِ والعقِبَةُ لِلمُتَّقین»}} ([[سوره اعراف]]/7، 128)، {{متن قرآن|«و‌قتِلوهُم حَتَّی لاَتَکونَ فِتنةٌ و یَکونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه»}} ([[سوره انفال]]/8‌،‌ 39)، {{متن قرآن|«لِیُحِقَّ الحَقَّ و یُبطِلَ البطِلَ»}}. ([[سوره انفال]]/8‌، 8)
 
 
 
این آیات و آیات دیگر که از میراث‌بری صالحان و مستضعفان و جانشینی آنان در زمین یاد می‌کند ([[سوره انبیاء]]/21، 105 و [[سوره اعراف]]/7، 137 و [[سوره قصص]]/28، 5) همگی بیان‌گر این واقعیتند که سرنوشت این جهان پس از جهادی الهی به امامت امام‌ زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف سرانجام به دست مؤمنان افتاده و جهانیان همگی در سایه حکومت حضرت در صلح و معنویت بسر خواهند برد.<ref>مجمع‌البیان، ج‌7، ص‌106؛ عیّاشی، ج‌1، ص‌183 و ج‌2، ص‌50 و 56-61‌؛ نورالثقلین، ج‌2، ص‌57‌.</ref>
 
 
 
افزون بر این تحقق کامل آیات {{متن قرآن|«وَلَه أَسلَمَ مَن فِی‌السَّموتِ والأَرضِ»}} ([[سوره آل‌ عمران/3، 83) و {{متن قرآن|«یُحیِ الأَرضَ بَعدَ مَوتِها»}} ([[سوره حدید]]/57‌، 17) و {{متن قرآن|«الیَومَ یَئِسَ الَّذینَ کَفروا مِن دِینِکُم فَلاتَخشَوهُم وَاخشَون»}} ([[سوره مائده]]/5‌، 3) و {{متن قرآن|«یَومئذ یَفرُح‌المؤمِنونَ × بِنَصرِاللّهِ...»}} (روم/30، 4‌و 5) نیز در این دوره زمانی دانسته شده است.<ref>عیّاشی، ج‌1، ص‌183 و 292؛ نورالثقلین، ج‌5‌، ص‌242 و 243؛ البرهان، ج‌4، ص‌336.</ref>
 
 
 
در آن هنگام، همه نعمت‌های آسمان و زمین بر آن‌ها نازل و از آسایش و سعادت کامل بهره‌مند خواهند شد: {{متن قرآن|«لَفَتحنَا عَلیهِم بَرکت مِنَ السَّماءِ والأَرضِ...‌»}}. ([[سوره اعراف]]/7، 96)<ref>نورالثقلین، ج‌2، ص‌52‌.</ref> چون این مردم در سایه حکومت حضرت مهدی به بالاترین حد رشد و بلوغ می‌رسند، بدین ترتیب خلافت انسان بر زمین به کامل‌ترین حدّ خود خواهد رسید؛ در عین حال وجود مقدس امام معصوم (امام مهدی یا امامان دیگر هنگام رجعت) تا قیامت در دنیا حضور داشته، جامعه انسانی هیچگاه از حضورشان بی‌نیاز‌ نمی‌شود.<ref>الایقاظ من‌الهجعه، ص‌392-405؛ علی وپایان تاریخ، ص‌82-92.</ref>
 
 
 
==آخرالزمان در مکاتب بشری==
 
 
 
بشر به مقتضای حبّ ذات و طبیعت جستجوگر خود، همواره به سرانجام دنیا می‌اندیشیده است.<ref>تاریخ ابن‌خلدون، ج‌1، ص‌303.</ref> همه ادیان الهی و بیشتر مکاتب بشری، درباره پایان تاریخ اظهارنظر کرده‌اند.<ref>نجات بخشی در ادیان، ص‌13 و 14؛ علی و پایان تاریخ، ص15-25.</ref> در همه پیش‌گویی‌های مربوط به آخرالزمان، خبرهای وحشتناک و نگران‌کننده‌ای وجود دارد؛<ref>هزاره گرایی، ص‌25.</ref> ولی اغلب بر این امر اتفاق نظر است که پایان کار بشر، روشن و سعادت‌آمیز است.<ref>نجات‌بخشی در ادیان، ص‌13 و 14.</ref>
 
 
 
در تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی، کم و بیش سرانجام سعادت‌مند بشر پیش‌بینی شده است.<ref>قیام و انقلاب مهدی، ص‌5‌.</ref> در متون زرتشتی (از آیین‌های باستان) به صراحت از دوره طلایی بشر در پایان جهان یاد شده که به آشوب‌ها و بلاهای بسیار مسبوق خواهد بود و با ظهور واپسین منجی (سوشیانس) محقّق می‌شود.<ref>اوستا، گاهان، یسنه 46، ب‌3 و یَشتها، اردیبهشت، ب‌10-17 و فروردین، ب‌129؛ نجات‌بخشی در ادیان، ص‌3-71.</ref>
 
 
 
در آیین هندوان نیز هر دوره انسانی به چهار قسمت تقسیم شده که قسمت چهارم آن مظهر غروب و افول تدریجی معنویت اولیه است و از آن، به عصر ظلمت (Kali Yuga) تعبیر می‌شود؛ سپس منجی بشر ظاهر و با فروپاشی جوامع انسانی و از بین رفتن شرارت‌ها، دوره‌ای نو آغاز می‌گردد.<ref>بحران دنیای متجدّد، ص‌1 و اوپانیشاد، ص‌772-774 و 737.</ref> در متون بودایی نیز از این دوره، سخن به میان آمده است.<ref>بودا، ص‌518 و 519‌؛ علی و پایان تاریخ، ص‌23.</ref>
 
 
 
در ادیان ابراهیمی، بیش از آیین‌ها و مکاتب دیگر بر دوره طلایی بشر در پایان تاریخ، تأکید شده است. در عهد عتیق، برقراری سعادت و عدالت در سرتاسر جهان پیش‌بینی شده که به وسیله «مشیح» محقّق می‌شود.<ref>کتاب مقدّس، اشعیاء 11 و 12، یوئیل 3 و زکریا دانیال 2:44، و‌7:13 و 27.</ref>
 
 
 
در عهد جدید نیز به این مطلب پرداخته شده<ref>کتاب مقدّس، متی 24:15-44، و‌رسل 2:17-21.</ref> و مکاشفه یوحنا به طور کامل به حوادث ناگوار آخرالزمان، اختصاص یافته و در پایان آن به برقراری صلح و آرامش جهان تحت حاکمیت مؤمنان اشاره شده است.<ref>کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا 4-22؛ نجات بخشی در ادیان، ص‌113-133.</ref> در میان مکاتب بشری، پیش‌بینی «مارکس» از مدینه کمونیستی همراه با کمون نهایی ایجاد شده، تصویری از جامعه بی‌طبقه و بی‌نیاز از دولت را ارائه می‌دهد.<ref>مارکس و مارکسیسم، ص‌91-94.</ref> پیش‌بینی‌های «رنه‌گنون» (عبدالواحد یحیی) از افول و فروپاشی تمدّن مادی غرب و ظهور مجدد حق و حقیقت که با نظر به داده‌های آیین‌های باستان و ادیان ابراهیمی ارائه شده، خبر می‌دهد.<ref>بحران دنیای متجدّد، ص‌2، 20، 55‌، 105، 154 و 186؛ علائم آخرالزمان، ص‌188-199، 200 و 318.</ref>
 
 
 
نظریه پایان تاریخ «فوکویاما» پیروزی نهایی نظام غربی و حاکمیت ابدی آن بر سرتاسر جهان را پیش‌بینی کرده است<ref>«پایان تاریخ و آخرین انسانها» مجله اطلاعات سیاسی و اقتصادی، ص‌22.</ref> و نظریه «برخورد تمدن‌ها» از «هانتنگتون» جنگ جهانی تمدن‌ها و نظم جهانی‌ نوی بر اساس مرزهای تمدنی را در پایان این دوره از جهان، پیش‌بینی می‌کند.<ref>برخورد تمدن‌ها و بازسازی نظم جهانی، ص‌485 و 516‌.</ref>
 
  
 +
در عهد جدید نیز به این مطلب پرداخته شده<ref>کتاب مقدّس، متی ۲۴:۱۵-۴۴، و‌رسل ۲:۱۷-۲۱.</ref> و مکاشفه یوحنا به طور کامل به حوادث ناگوار آخرالزمان، اختصاص یافته و در پایان آن به برقراری صلح و آرامش جهان تحت حاکمیت مؤمنان اشاره شده است.<ref>کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا ۴-۲۲؛ نجات بخشی در ادیان، ص‌۱۱۳-۱۳۳.</ref> در میان مکاتب بشری، پیش‌بینی «مارکس» از مدینه کمونیستی همراه با کمون نهایی ایجاد شده، تصویری از جامعه بی‌طبقه و بی‌نیاز از دولت را ارائه می‌دهد.<ref>مارکس و مارکسیسم، ص‌۹۱-۹۴.</ref> پیش‌بینی‌های «رنه‌گنون» (عبدالواحد یحیی) از افول و فروپاشی تمدّن مادی غرب و ظهور مجدد حق و حقیقت که با نظر به داده‌های آیین‌های باستان و ادیان ابراهیمی ارائه شده، خبر می‌دهد.<ref>بحران دنیای متجدّد، ص‌۲، ۲۰، ۵۵‌، ۱۰۵، ۱۵۴ و ۱۸۶؛ علائم آخرالزمان، ص‌۱۸۸-۱۹۹، ۲۰۰ و ۳۱۸.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
<references/>
 
<references/>
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* على معمورى، آخرالزمان، دايرة المعارف قرآن کریم، ج1، [http://maarefquran.com/Files/viewdmaarefBooks.php?bookId=1 مرکز فرهنگ و معارف قرآن].
+
* "آخرالزمان"، دایرةالمعارف قرآن کریم، على معمورى، ج۱، [http://maarefquran.com/Files/viewdmaarefBooks.php?bookId=1 مرکز فرهنگ و معارف قرآن].
*موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)/ مجتبی تونه ای/ انتشارات مشهور/ ص 34.
+
*موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه‌ای، انتشارات مشهور، ص ۳۴.
*فرهنگ نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان/ بنياد فرهنگي مهدي موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف/ ص 4.
+
*فرهنگ نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان، بنیاد فرهنگی مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، ص ۴.
 
+
*[http://lib.eshia.ir/23021/1/2 دانشنامه کلام اسلامی، مدخل آخرالزمان، محمدجواد اصغرى]
 +
==پیوندها==
 +
*[http://lobolmizan.ir/book/1388 کتاب آخرالزمان: شرایط ظهور باطنی ترین بعد هستی]، اصغر طاهرزاده.
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده
سطر ۱۳۶: سطر ۹۷:
 
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 
|جامعیت= خوب
 
|جامعیت= خوب
|رعایت اختصار= متوسط
+
|رعایت اختصار= خوب
 
|سیر منطقی= خوب
 
|سیر منطقی= خوب
 
|کیفیت پژوهش= خوب
 
|کیفیت پژوهش= خوب
 
}}
 
}}
  
[[رده: علائم ظهور]]
+
[[رده:ظهور امام زمان (عج)]][[رده:مهدویت]]
 +
[[رده:اعتقادات]]
 
[[رده: مقاله های مهم]]
 
[[رده: مقاله های مهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۵

«آخرالزمان» اصطلاحی برخواسته از روایات اسلامی به معنای «پایان زمان» و دوره متصل به قیامت است. در دین اسلام به ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام در این دوره وعده داده شده است. «آخرالزمان» همچنین برای دوره مقارن ظهور آن حضرت به کار می‌رود و به رویدادهای مهمی که در آن زمان اتفاق می‌افتد همچون جنگها، حوادث طبیعی سهمگین و سقوط اخلاق و انسانیت، حوادث آخرالزمان گفته می‌شود. برخی روایات نیز دوره پس از بعثت پیامبر خاتم را دوره «آخرالزمان» دانسته‌اند. آخرالزمان در مسیحیت، یهودیت و آئین زرتشت نیز مطرح شده است.

آخرالزمان از بعثت تا ظهور حضرت مهدی

روایات، حاکی از پیوند آخرالزمان و مهدویت است و در بیشتر روایات، آخرالزمان به دوره پایانی که با ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه مقارن است، اطلاق شده است. به عنوان نمونه روایات زیر از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله:

  • آن حضرت خطاب به حضرت علی ‌علیه السلام فرمود: «اَلا اُبَشِّرُکَ اَلا اُخْبِرُکَ یا عَلِیُّ فَقالَ: بَلی یا رَسُولَ‌اللَّهِ فَقالَ کانَ جَبْرَئیلُ عِندی آنِفاً وَاَخْبَرَنی اَنَّ القائِمَ الَّذِی یَخْرُجُ فِی آخِرِالزَّمانِ فَیَمْلَأُ الاَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوراً مِنْ ذُرّیَّتِکَ مِنْ وُلْدِالحُسَیْنِ»[۱]؛ «ای علی! آیا تو را بشارت ندهم؟ آیا تو را خبر ندهم؟ عرض کرد: بله، یا رسول اللّه! آن حضرت فرمود: هم اینک جبرئیل نزد من بود و مرا خبر داد قائمی که در آخِرُالزّمان ظهور می‌کند و زمین را پر از عدل و داد می‌سازد - همان گونه که از ظلم و جور آکنده شده - از نسل تو و از فرزندان حسین ‌علیه السلام است».
  • «لاتَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّی یَقُومَ قائِمٌ لِلحَقِّ مِنَّا وَذلِکَ حِینَ یَأذَنُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ وَمَنْ تَبِعَهُ نَجا وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَکَ...»؛ [۲] «قیامت برپا نمی‌شود تا این که قیام کننده‌ای به حق از خاندان ما قیام کند و این هنگامی است که خداوند به او اجازه فرماید و هر کس از او پیروی کند، نجات می‌یابد و هر کس از او سرپیچد، هلاک خواهد شد».
  • «وَلا تَنْقَضِی الاَیَّامُ حَتّی یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتِی یُواطِی‌ءُ اِسمُهُ اِسْمی»؛[۳] «روزها منقضی نگردد تا این که مردی از اهل ‌بیت من بر زمین حکومت کند که همنام من است».

برخی روایات نیز بعثت پیامبر خاتم را سرآغاز دوره «آخرالزمان» دانسته است.[۴] دلیل این مطلب آن است که از نگاه اسلام، تمام نبوت‌ها و شرایع پیشین، مقدمه و پیش درآمد شریعت ختمیّه‌اند.[۵] و دین با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف در نهایت توسط پیامبر خاتم در کامل‌ترین شکل خود به بشر عرضه شد که تعیین امام علی علیه السلام و مشخص شدن خط امامت در روز غدیر آخرین حلقه آن است:

«الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکمُ الإِسْلاَمَ دِینًا؛ امروز کفرپیشگان از [شکست] دین شما ناامید شده اند؛ بنابراین از آنان مترسید و از من بترسید. امروز [با نصبِ علی بن ابی طالب به ولایت، امامت، حکومت و فرمانروایی بر امت] دینتان را برای شما کامل، و نعمتم را بر شما تمام کردم، و اسلام را برایتان به عنوان دین پسندیدم.»[۶]

از این نظر بعثت پیامبر اکرم شروع دوره آخرالزمان است که نسخه کامل دین الهی به واسطه آن ظهور پیدا می کند. اما تحقق و پیاده سازی کامل دین الهی پس از ظهور حضرت مهدی (عج) اتفاق می افتد که همان وعده الهی مورد بشارت در سوره نور است:

«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیمَکنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَیبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یعْبُدُونَنِی لَا یشْرِکونَ بِی شَیئًا وَمَنْ کفَرَ بَعْدَ ذَٰلِک فَأُولَٰئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ؛ خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین [دیگران] کند، همان گونه که پیشینیان آنان را جانشین [دیگران] کرد، و قطعاً دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار و محکم نماید، و یقیناً ترس و بیمشان را تبدیل به امنیت کند، [تا جایی که] فقط مرا بپرستند [و] هیچ چیزی را شریک من نگیرند. و آنان که پس از این نعمت های ویژه ناسپاسی ورزند [در حقیقت] فاسق اند.».[۷]

از مهمترین ویژگی های این دوره خلوص از شرک و دستیابی به توحید حقیقی است: «یعْبُدُونَنِی لَا یشْرِکونَ بِی شَیئًا». به همین خاطر در روایات آمده است سوره توحید و شش آیه آغازین سوره حدید که آیات توحیدی اند، توسط اقوامی در آخرالزمان درک می گردد.[۸]

نشانه‌های آخرالزمان

ختم نبوت و نزول واپسین شریعت که با ظهور پیامبر اسلام تحقق یافت، نخستین نشانه پایان تاریخ به شمار می‌رود؛[۹] لذا مفسران، مقصود از نشانه‌های قیامت را در آیه ذیل، بعثت پیامبر صلی الله علیه وآله دانسته‌اند که نسبت به عمر جهان، فاصله بسیار کمی تا قیامت دارد:[۱۰] «فَهَل یَنظُرونَ إِلاَّ السَّاعَةَ أَن تَأتِیَهُم بَغتَهً فَقَد جَاءَ أَشراطُها»؛ آیا آنها جز این را انتظار می برند که ناگاه قیامت بر آنان فرا رسد؟ در حالی که هم‌اکنون نشانه‌های آن آمده است.[۱۱]

در آخرالزمان وقایع فراوان دیگری نیز پیش‌بینی شده که بیشتر به دوره پایانی آن (مقارن با ظهور حضرت مهدی) مربوط می‌شود:

در بعضی از کتاب‌ها این نشانه‌ها از آن رو که رویدادهای مهم عصر ظهور هستند، به علائم ظهور معروف شده‌اند.[۱۲] برخی از این نشانه‌ها عبارتند از:

  • خروج سفیانی[۱۳]
  • ظهور سید حسنی و اختلاف بنی عباس در مُلک و ریاست[۱۴]
  • کسوف خورشید در نیمه ماه رمضان و خسوف ماه در پایان آن[۱۵]
  • طلوع خورشید از مغرب[۱۶]
  • قتل نفس زکیه[۱۷]
  • خرابی مسجد کوفه، خروج یمانی، حلال شمرده شدن خون و مال مردم[۱۸]
  • خروج دجّال[۱۹] که در روایات اسلامی آمده است که وی چهل روز در زمین درنگ می‌کند[۲۰] و بسیاری از افراد سست ایمان به او می‌گرایند و این به علت کارهای خارق العاده‌ای است که انجام می‌دهد.[۲۱]
  • پدید آمدن جنگ‌ها و کشتارها و از میان رفتن نشانه‌های حق[۲۲]
  • ظهور فسادهای بزرگ در دنیا[۲۳]
  • ناقص شدن عقول مردم[۲۴]
  • زیاد شدن هرج و مرج و سست شدن ایمان مردم[۲۵]
  • قرار گرفتن افراد نالایق در مدیریت جامعه، اطاعت مرد از همسر خویش، بزرگ شمردن مال دنیا، عدم امنیت[۲۶]
  • ظهور فتنه‌های مختلف در میان عرب[۲۷]
  • از بین رفتن حیا در زنان و کودکان[۲۸]
  • رواج ربا[۲۹]
  • وقوع قتلهای عظیم در دنیا و ظهور فتنه‌ها[۳۰]
  • بی‌نیاز شدن مرد از زن و زن از مرد[۳۱]

رخدادهای آخرالزمان

سرکوب یأجوج و مأجوج:

در قرآن آمده است :««حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ یأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ کلِّ حَدَبٍ ینْسِلُونَ»؛ تا زمانی که [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر زمین بلندی سرازیر می شوند.[۳۲]

مطابق با برخی روایات در آخر الزمان قوم یأجوج و مأجوج با تخریب سدّ ذوالقرنین، در اندک زمانی سرتاسر جهان را پر از ظلم و فساد خواهد کرد تا آن که در عصر ظهور حضرت مهدی علیه السلام به طور کلی از بین خواهند رفت.[۳۳] برخی یأجوج و مأجوج را یکی از نژادهای انسانی با صفات ظاهری خاص یا موجوداتی خارق‌العاده دانسته‌اند که از پشت مانعی مادی خارج شده، به کشتار مردم و تخریب منابع طبیعی خواهند پرداخت.[۳۴] برخی دیگر نیز آنان را نمادی از یک تمدن مادی مخرب شمرده‌اند که سدّ معنویِ ساخته شده بدست پیامبران را منهدم و حیات طبیعی و معنوی را بر کره زمین تهدید خواهد کرد؛[۳۵]

رجعت:

مطابق با روایات رجعت، خدای متعال هنگام ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه برخی از شیعیان و دوستاران آن حضرت را که قبل از ظهور از دنیا رفته‌اند، زنده می‌کند و به دنیا بازمی‌گرداند تا به ثواب یاری حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و مشاهده دولت کریمه‌اش مشرف شوند. و همچنین بعضی از دشمنان ایشان را جهت گرفتن انتقام برمی‌گرداند تا عذاب دنیا را بچشند و به قدرت و شوکت آن حضرت پی ببرند.[۳۶]

در قرآن نیز آمده است: «وَیوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یکذِّبُ بِآیاتِنَا فَهُمْ یوزَعُونَ»؛و و [یاد کن] روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب می کنند، محشور می کنیم و آنها (برای سؤال) باز داشته خواهند شد.[۳۷] این آیه فقط به برانگیخته شدن عدّه‌ای از مکذبان و نه همه آن‌ها اشاره کرده؛ بدین جهت روایات و مفسران شیعه، میان مصداق این آیه و قیامت تفاوت قائل شده و آیه را به آخرالزمان مربوط دانسته‌اند که عده‌ای از نیکوکاران و بدکاران اعصار گذشته، زنده شده و هر یک نتیجه دنیایی اعمال خویش را خواهد دید.[۳۸]

حاکم شدن صلح پایدار بر جهان:

در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه وآله آمده است: «مهدی از فرزندان من است. او را غیبتی هست. هنگامی که ظهور کند، زمین را پر از عدل و داد سازد؛ همان گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد» [۳۹] و امام صادق علیه السلام در بیان حال مردم پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام می فرماید:««وَلا یَعْصُونَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فِی اَرْضِهِ»»مردم در زمین به نافرمانی خدا نمی پردازند [۴۰]

قرآن نیز در آیاتی به حاکم شدن آرامش و معنویّت بر جهان وعده داده است: «وَعَدَاللّهُ الَّذینَ ءَامَنوا... وَلَیُبدِّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم أَمناً...‌»؛[۴۱]، «إِنَّ الأَرضَ لِلّهِ یُورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِهِ والعقِبَةُ لِلمُتَّقین».[۴۲] این آیات و آیات دیگر که از میراث‌بری صالحان و مستضعفان و جانشینی آنان در زمین یاد می‌کند (سوره انبیاء/۲۱، ۱۰۵ و سوره اعراف/۷، ۱۳۷ و سوره قصص/۲۸، ۵) همگی بیان‌گر این واقعیتند که سرنوشت این جهان پس از جهادی الهی به امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه، سرانجام به دست مؤمنان افتاده و جهانیان همگی در سایه حکومت آن حضرت در صلح و معنویت بسر خواهند برد.[۴۳]

رشد عقول و گسترش دانش در میان مردم:

امام صادق علیه السلام فرمود: «علم بیست و هفت حرف است. همه معارفی که پیامبران علیهم السلام آورده اند، فقط دو حرف است. وقتی که قائم ما قیام کند، بیست و پنج حرف دیگر علم را ابراز کند و آن را در بین مردم گسترش دهد». [۴۴]

امام باقر علیه السلام فرمود: «وقتی قائم ما قیام کند، خداوند دست بر سر بندگان نهد و عقول آنان را جمع کند و سامان بخشد و فکر و اندیشه آنان را کامل گرداند». [۴۵]

آخرالزمان در سایر مکاتب

بشر به مقتضای حبّ ذات و طبیعت جستجوگر خود، همواره به سرانجام دنیا می‌اندیشیده است.[۴۶] همه ادیان الهی و بیشتر مکاتب بشری، درباره پایان تاریخ اظهارنظر کرده‌اند.[۴۷] در همه پیش‌گویی‌های مربوط به آخرالزمان، خبرهای وحشتناک و نگران‌کننده‌ای وجود دارد؛[۴۸] ولی اغلب بر این امر اتفاق نظر است که پایان کار بشر، روشن و سعادت‌آمیز است.[۴۹]

در تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی، کم و بیش سرانجام سعادت‌مند بشر پیش‌بینی شده است.[۵۰] در متون زرتشتی (از آیین‌های باستان) به صراحت از دوره طلایی بشر در پایان جهان یاد شده که به آشوب‌ها و بلاهای بسیار مسبوق خواهد بود و با ظهور واپسین منجی (سوشیانس) محقّق می‌شود.[۵۱]

در آیین هندوان نیز هر دوره انسانی به چهار قسمت تقسیم شده که قسمت چهارم آن مظهر غروب و افول تدریجی معنویت اولیه است و از آن، به عصر ظلمت (Kali Yuga) تعبیر می‌شود؛ سپس منجی بشر ظاهر و با فروپاشی جوامع انسانی و از بین رفتن شرارت‌ها، دوره‌ای نو آغاز می‌گردد.[۵۲] در متون بودایی نیز از این دوره، سخن به میان آمده است.[۵۳]

در ادیان ابراهیمی، بیش از آیین‌ها و مکاتب دیگر بر دوره طلایی بشر در پایان تاریخ، تأکید شده است. در عهد عتیق، برقراری سعادت و عدالت در سرتاسر جهان پیش‌بینی شده که به وسیله «مشیح» محقّق می‌شود.[۵۴]

در عهد جدید نیز به این مطلب پرداخته شده[۵۵] و مکاشفه یوحنا به طور کامل به حوادث ناگوار آخرالزمان، اختصاص یافته و در پایان آن به برقراری صلح و آرامش جهان تحت حاکمیت مؤمنان اشاره شده است.[۵۶] در میان مکاتب بشری، پیش‌بینی «مارکس» از مدینه کمونیستی همراه با کمون نهایی ایجاد شده، تصویری از جامعه بی‌طبقه و بی‌نیاز از دولت را ارائه می‌دهد.[۵۷] پیش‌بینی‌های «رنه‌گنون» (عبدالواحد یحیی) از افول و فروپاشی تمدّن مادی غرب و ظهور مجدد حق و حقیقت که با نظر به داده‌های آیین‌های باستان و ادیان ابراهیمی ارائه شده، خبر می‌دهد.[۵۸]

پانویس

  1. ابن ابی زینب نعمانی، الغیبة، ص۳۵۷.
  2. شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا علیه السلام، ج۲، ص۵۹؛ کشف‌الغمة، ج۲، ص۴۵۹.
  3. طبری آملی، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص ۲۵۸.
  4. التحریر والتنویر، ج‌۲۶، ص‌۱۰۴.
  5. نهج البلاغه، ص‌۲۰؛ خاتمیّت، ص‌۲۱.
  6. سوره مائده، آیه۳
  7. سوره نور، آیه۵۵
  8. الکافی، ج‌۱، ص‌۹۱.
  9. الفرقان، ج‌۲۶، ص‌۱۰۹.
  10. مجمع البیان، ج‌۹، ص‌۱۵۴؛ قرطبی، ج‌۱۶، ص‌۱۵۹.
  11. سوره محمد، آیه۱۸.
  12. شیخ طوسی، الغیبة، ۱۳۵۰ش، ص۳۴۰.
  13. شیخ طوسی، الغیبة، ۱۳۵۰ش، ص۳۰۴.
  14. اربلی، کشف الغمّة، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۴۷، ۲۵۱.
  15. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۳۰۳.
  16. شبّر، حق الیقین فی معرفة اصول الدین، ۱۳۷۵ق، ص۱۲۶.
  17. شیخ صدوق، کمال الدین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۶۴۹.
  18. قزوینی، الإمام المهدی من المهد إلی الظهور، ص۳۱۱؛ اربلی، کشف الغمّة، ۱۳۸۱ش، ص۲۴۷.
  19. علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۸۱؛ قشیری نیشابوری، صحیح مسلم، دار الکتب العلمیة، ج۴، ص۲۲-۲۱.
  20. غزنوی حنفی، اصول الدین، دار البشائر الإسلامیة، ص۲۰۱؛ بیهقی، شعب الإیمان، دار الکتب العلمیة، ج۱، ص۳۰۸.
  21. سید بن طاووس، الملاحم والفتن، منشورات الرضی، ص۹۷.
  22. یزدی حائری، الزام الناصب، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۱۰۲ به بعد.
  23. رجب البرسی، مشارق انوار الیقین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۷۲.
  24. خزاعی مروزی، الفتن، دار الکتب العلمیة، ص۳۶.
  25. ابن کثیر دمشقی، النهایة فی الفتن والملاحم، ۱۴۰۸ق، ص۴۰-۴۱.
  26. قمی، تفسیر القمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۰۷.
  27. خزاعی مروزی، الفتن، دار الکتب العلمیة، ص۲۷.
  28. قمی، تفسیر قمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۰۷.
  29. رجب البرسی، مشارق انوار الیقین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۷۲.
  30. غزنوی حنفی، اصول الدین، دار البشائر الإسلامیة، ص۲۰۶.
  31. حاکم النیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار الکتب العلمیة، ج۴، ص۴۸۴.
  32. سوره انبیاء، آیه ۹۶.
  33. جامع‌البیان، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۱۱۵-۱۲۱؛ تاریخ مابعدالظهور، ص‌۱۴۶-۱۵۰.
  34. کشف‌الاسرار، ج۵‌، ص۷۴۳-۷۴۶؛ الدرّالمنثور، ج‌۵‌، ص۶۷۴-۶۷۷‌؛ المیزان، ج‌۱۳، ص‌۳۳۶-۳۹۸.
  35. تاریخ ما بعدالظهور، ص‌۱۵۱؛ علائم آخرالزمان، ص‌۲۰۰-۲۰۲؛ الفرقان، ج‌۱۵ و ۱۶، ص‌۲۱۳-۲۲۳.
  36. علامه طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۳۶۷.
  37. سوره نمل آیه ۸۳.
  38. مجمع‌البیان، ج۷، ص۳۶۶؛ البرهان، ج۴، ص۲۲۸-۲۳۱؛ المیزان، ج۱۵، ص۳۹۷ و ۳۹۸.
  39. ینابیع المودّه، ص ۴۴۸.
  40. منتخب الاثر، ص ۴۹۷.
  41. سوره نور، آیه ۵۵.
  42. سوره اعراف، آیه ۱۲۸.
  43. مجمع‌البیان، ج‌۷، ص‌۱۰۶؛ عیّاشی، ج‌۱، ص‌۱۸۳ و ج‌۲، ص‌۵۰ و ۵۶-۶۱‌؛ نورالثقلین، ج‌۲، ص‌۵۷‌.
  44. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
  45. منتخب الاثر، ص ۴۸۳، به نقل از کافی.
  46. تاریخ ابن‌خلدون، ج‌۱، ص‌۳۰۳.
  47. نجات بخشی در ادیان، ص‌۱۳ و ۱۴؛ علی و پایان تاریخ، ص۱۵-۲۵.
  48. هزاره گرایی، ص‌۲۵.
  49. نجات‌بخشی در ادیان، ص‌۱۳ و ۱۴.
  50. قیام و انقلاب مهدی، ص‌۵‌.
  51. اوستا، گاهان، یسنه ۴۶، ب‌۳ و یَشتها، اردیبهشت، ب‌۱۰-۱۷ و فروردین، ب‌۱۲۹؛ نجات‌بخشی در ادیان، ص‌۳-۷۱.
  52. بحران دنیای متجدّد، ص‌۱ و اوپانیشاد، ص‌۷۷۲-۷۷۴ و ۷۳۷.
  53. بودا، ص‌۵۱۸ و ۵۱۹‌؛ علی و پایان تاریخ، ص‌۲۳.
  54. کتاب مقدّس، اشعیاء ۱۱ و ۱۲، یوئیل ۳ و ۴، زکریا ۹، دانیال ۲:۴۴، و‌۷:۱۳ و ۲۷.
  55. کتاب مقدّس، متی ۲۴:۱۵-۴۴، و‌رسل ۲:۱۷-۲۱.
  56. کتاب مقدس، مکاشفه یوحنا ۴-۲۲؛ نجات بخشی در ادیان، ص‌۱۱۳-۱۳۳.
  57. مارکس و مارکسیسم، ص‌۹۱-۹۴.
  58. بحران دنیای متجدّد، ص‌۲، ۲۰، ۵۵‌، ۱۰۵، ۱۵۴ و ۱۸۶؛ علائم آخرالزمان، ص‌۱۸۸-۱۹۹، ۲۰۰ و ۳۱۸.

منابع

پیوندها