آیه مجیء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه مَجىء را به آیه مجیء منتقل کرد)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج‌ 18، ص‌ 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند:
+
برخی آیه 22 [[سوره فجر]] را «آیه مَجىء» نامیده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج‌18، ص‌474.</ref> در این [[آیه]]، «مجىء» (آمدن) در تعبیر {{متن قرآن|«جاء ربُّك»}} به طور مجازى به [[خداوند]] سبحان نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خدا براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور [[امر الهی]] هستند:
{{قرآن در قاب|وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ |سوره=89|آیه=22}}
+
 
==پانویس ==
+
{{قرآن در قاب|«وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»|سوره=89|آیه=22|ترجمه=و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند.}}
<references />
+
[[امام رضا]] عليه السلام فرمود: مراد از {{متن قرآن|«جاءَ رَبُّكَ»}}، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار).<ref>تفسير نورالثقلين.</ref> چنانكه در آيه 33 [[سوره نحل]] مى‌فرمايد: {{متن قرآن|«يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ»}}، فرمان پروردگارت مى‌آيد.
 +
==پانویس==
 +
<references/>
 +
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص399.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج10، ص478.
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 399
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره فجر]]
 
[[رده:آیات سوره فجر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸

برخی آیه 22 سوره فجر را «آیه مَجىء» نامیده‌اند.[۱] در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربُّك» به طور مجازى به خداوند سبحان نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خدا براى رسیدگى به حساب بندگان است و فرشتگان صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهی هستند:

مشاهده آیه در سوره

«وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»

و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند.

مشاهده آیه در سوره


امام رضا عليه السلام فرمود: مراد از «جاءَ رَبُّكَ»، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار).[۲] چنانكه در آيه 33 سوره نحل مى‌فرمايد: «يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ»، فرمان پروردگارت مى‌آيد.

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء، ج‌18، ص‌474.
  2. تفسير نورالثقلين.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن