اعراب القرآن الکریم و بیانه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (Aghajani صفحهٔ اعراب القرآن درویش را به اعراب القرآن درویش (کتاب) منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مشخصات کتاب | |
| − | |||
|عنوان= | |عنوان= | ||
| − | |تصویر=[[پرونده:اعراب القرآن | + | |تصویر=[[پرونده:اعراب القرآن الکریم و بیانه.jpg|240px|وسط]] |
|نویسنده=محی الدین درویش | |نویسنده=محی الدین درویش | ||
| − | |موضوع=اعراب قرآن | + | |موضوع=اعراب قرآن |
|زبان=عربی | |زبان=عربی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد=۱۰ |
|عنوان افزوده1= | |عنوان افزوده1= | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۱: | ||
|افزوده2= | |افزوده2= | ||
| − | |لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39139/اعراب-القرآن-و-بيانه اعراب القرآن] | + | |لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39139/اعراب-القرآن-و-بيانه اعراب القرآن الکریم و بیانه] |
| − | }} | + | }} |
| − | |||
| − | اعراب [[ | + | '''«إعرابُ القرآن الکریم و بیانُه»'''، کتابی است در [[صرف]] و [[نحو]] و [[اعراب قرآن|اِعراب قرآن]]، تألیف [[محی الدین درویش|مُحی‌الدین درویش]] (م، ۱۴۰۳ ق)، نحوی و ادیب [[سوریه|سوری]] معاصر. این کتاب شامل یک دوره ترکیب و اعراب تمامی عبارات [[قرآن کریم]]، همراه با بیان نکات [[بلاغت|بلاغی]]، [[تفسیر قرآن|تفسیری]] و [[شأن نزول]] آیات است. |
| + | ==محتوای کتاب== | ||
| − | + | در مقدمه مختصر کتاب، خلاصه‌ای از اهمیت ترکیب و [[اعراب قرآن]] و کوشش علما در این زمینه آمده و تعدادی از مهمترین تألیفات مربوط به آن معرفی شده است و سپس مطالب در ده جلد، سامان یافته است. | |
| − | + | محی الدین درویش در این کتاب، فقط به حل مشکلات [[علم نحو|نحوی]] اکتفا نکرده، بلکه بحثهای ادبی و [[بلاغت|بلاغی]] و [[تفسیر قرآن|تفسیری]] را نیز در میان آورده است. | |
| − | در | + | نویسنده به شیوه ترتیبی و تطبیقی و با استناد به منابع اصیل و کهن تفسیری، ادبی، نحوی و تاریخی، ابتدا تعدادی از آیات [[قرآن]] را آورده و سپس در درجه اول، بحث لغوی مربوط به آن بخش از آیات را مطرح ساخته و بعد از آن، بخشی تحت عنوان «اعراب» دارد که فقط مسائل نحوی مربوط به همان آیات را حل و فصل می‌کند. سپس بخش دیگری به نام «بلاغت» آورده و در این بخش، وارد بحثهای زبانی، ادبی و بلاغی می‌شود. |
| + | |||
| + | در مواردی که آیه‌ای دارای چندین ترکیب بوده، بخش چهارمی نیز تحت عنوان «فوائد» ترتیب داده است که در آن، وجوه این ترکیبات و بحثهای تفسیری و اختلاف مفسران و نحویان را مطرح کرده و به شواهد شعری استشهاد می‌کند. در بعضی موارد نیز با عنوان «لمحة تاریخیة»، [[اسباب نزول]] و وقایع تاریخی مربوط به نزول آیات را آورده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | + | *وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابشناسی جهان قرآن کریم، ج۱، ۱۳۸۶. | |
| − | + | *بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷. | |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:منابع قرآنی]] | [[رده:منابع قرآنی]] | ||
| + | [[رده:کتاب‌های علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۵
 | |
| نویسنده | محی الدین درویش |
| موضوع | اعراب قرآن |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۱۰ |
|
| |
«إعرابُ القرآن الکریم و بیانُه»، کتابی است در صرف و نحو و اِعراب قرآن، تألیف مُحی‌الدین درویش (م، ۱۴۰۳ ق)، نحوی و ادیب سوری معاصر. این کتاب شامل یک دوره ترکیب و اعراب تمامی عبارات قرآن کریم، همراه با بیان نکات بلاغی، تفسیری و شأن نزول آیات است.
محتوای کتاب
در مقدمه مختصر کتاب، خلاصه‌ای از اهمیت ترکیب و اعراب قرآن و کوشش علما در این زمینه آمده و تعدادی از مهمترین تألیفات مربوط به آن معرفی شده است و سپس مطالب در ده جلد، سامان یافته است.
محی الدین درویش در این کتاب، فقط به حل مشکلات نحوی اکتفا نکرده، بلکه بحثهای ادبی و بلاغی و تفسیری را نیز در میان آورده است.
نویسنده به شیوه ترتیبی و تطبیقی و با استناد به منابع اصیل و کهن تفسیری، ادبی، نحوی و تاریخی، ابتدا تعدادی از آیات قرآن را آورده و سپس در درجه اول، بحث لغوی مربوط به آن بخش از آیات را مطرح ساخته و بعد از آن، بخشی تحت عنوان «اعراب» دارد که فقط مسائل نحوی مربوط به همان آیات را حل و فصل می‌کند. سپس بخش دیگری به نام «بلاغت» آورده و در این بخش، وارد بحثهای زبانی، ادبی و بلاغی می‌شود.
در مواردی که آیه‌ای دارای چندین ترکیب بوده، بخش چهارمی نیز تحت عنوان «فوائد» ترتیب داده است که در آن، وجوه این ترکیبات و بحثهای تفسیری و اختلاف مفسران و نحویان را مطرح کرده و به شواهد شعری استشهاد می‌کند. در بعضی موارد نیز با عنوان «لمحة تاریخیة»، اسباب نزول و وقایع تاریخی مربوط به نزول آیات را آورده است.
منابع
- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابشناسی جهان قرآن کریم، ج۱، ۱۳۸۶.
- بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷.
