آيه توکل: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
|||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | |||
− | |||
آیه 173 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه توكل» گویند.<ref> نهج الحق، ص 198.</ref> در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان بدو گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. | آیه 173 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه توكل» گویند.<ref> نهج الحق، ص 198.</ref> در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان بدو گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. | ||
پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است:<ref> روض الجنان، ج 5، ص 165 و 166.</ref> | پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است:<ref> روض الجنان، ج 5، ص 165 و 166.</ref> | ||
− | + | {{قرآن در قاب|«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمنًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و نِعمَ الوَكِيل»|سوره=3|آیه=173|ترجمه=کسانی که مردم گفتندشان که مردم برای جنگ با شما گرد آمده اند، از آنها بترسید و این سخن بر ایمانشان بیفزود و گفتند: خدا ما را بسنده است و چه نیکو یاوری است}} | |
+ | |||
+ | ==پانویس== | ||
+ | <references/> | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص379. | ||
− | + | {{قرآن}} | |
− | |||
− | |||
− | + | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | |
+ | [[رده:آیات سوره آل عمران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۳
آیه 173 سوره آل عمران/3 را «آیه توكل» گویند.[۱] در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله آهنگ جنگ بدر كرد، منافقان بدو گفتند: اگر به جنگ ابوسفیان و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد.
پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است:[۲]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص379.