آیه توبه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده) |
|||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | آیه 37 [[سوره بقره]]/2 را «آیه توبه» نامیدهاند.<ref> تتمة المراجعات، ص 57.</ref> بر اساس این آیه، [[حضرت آدم]] علیهالسلام (پس از آن كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت: | |
− | آیه 37 | + | {{قرآن در قاب|«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»|سوره=2|آیه=37|ترجمه=آدم از پروردگارش کلمه ای چند فراگرفت پس خدا توبه او را بپذیرفت، زیرا توبه پذیر و مهربان است}} |
− | + | ==پانویس== | |
+ | <references/> | ||
− | |||
− | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص379. | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
− | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
+ | [[رده:آیات سوره بقره]] |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۱۵
آیه 37 سوره بقره/2 را «آیه توبه» نامیدهاند.[۱] بر اساس این آیه، حضرت آدم علیهالسلام (پس از آن كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:
پانویس
- ↑ تتمة المراجعات، ص 57.
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص379.