سوره ق/متن و ترجمه

درباره سوره ق (50)

آیات سوره ق

فهرست قرآن

سورة ق (ترجمه آیتی)

برای مشاهده ترجمه ها و تفسیرهای هر آیه روی آن کلیک کنید.

1

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ

قاف قسم به این قرآن ارجمند

2

بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ

که در، شگفت شدند از اینکه از میان خودشان بیم دهنده ای سویشان آمد و کافران گفتند: این چیزی عجیب است ،

3

أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ

آیا زمانی که مردیم و خاک شدیم دیگر بار زنده می شویم ? این بازگشتی محال است

4

قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ

ما می دانیم که خاک چگونه از آنها خواهد کاست و کتابی که همه چیز درآن، نگهداری شده ، نزد ماست

5

بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ

آری ایشان سخن راستی را که بر آنها آمده بود دروغ شمردند پس کارشان شوریده و پریشان شد

6

أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاء فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ

آیا به این آسمان برفراز سرشان نظر نمی کنند که چگونه آن را بنا کرده ایم و آراسته ایم و هیچ شکافی در آن نیست ?

7

وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ

و زمین را گستردیم و در آن کوههایی بلند افکندیم و از هر گونه نباتات خوش منظر در آن رویانیدیم

8

تَبْصِرَةً وَذِكْرَى لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ

بینشی و پندی است برای هر بنده ای که به خدا بازگردد

9

وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ

و از آسمان ، آبی پربرکت فرستادیم و بدان باغها و دانه های درو شدنی، رویانیدیم ،

10

وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ

و نخلهای بلند با خوشه های بر هم چیده

11

رِزْقًا لِّلْعِبَادِ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ الْخُرُوجُ

تا رزق بندگان باشد و بدان آب ، سرزمین مرده را زنده کردیم بر آمدن از گور نیز چنین است

12

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ

پیش از آنها قوم نوح و اصحاب رس و ثمود تکذیب کرده بودند،

13

وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ

و قوم عاد و فرعون و قوم لوط،

14

وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ

و اصحاب ایکه و قوم تبع ، همه پیامبران را دروغ شمردند و مستحق وعده عذاب من شدند

15

أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ

آیا از آفرینش نخستین عاجز شده بودیم ? نه ، آنها را از آفرینش تازه در شکند

16

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ

ما آدمی را آفریده ایم و از وسوسه های نفس او آگاه هستیم ، زیرا از، رگ گردنش به او نزدیک تریم

17

إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ

هنگامی که آن دو فرشته فرا گیرنده در جانب راست و جانب چپ او نشسته اند هر چیز را فرا می گیرند

18

مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

هیچ کلامی نمی گوید مگر آنکه در کنار او مراقبی حاضر است

19

وَجَاءتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ

به راستی که بیهوشی مرگ فرا می رسد این است آنچه از آن می گریختی

20

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ

و در صور دمیده می شود این است روز وعده های عذاب

21

وَجَاءتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ

هر کسی می آید و با او کسی است که می راندش و کسی است که برایش شهادت می دهد

22

لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ

تو از این غافل بودی ما پرده از برابرت برداشتیم و امروز چشمانت، تیزبین شده است

23

وَقَالَ قَرِينُهُ هَذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ

موکل او گوید: این است آنچه من آماده کرده ام

24

أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ

هر ناسپاس کینه توزی را به جهنم بیندازید،

25

مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ

آن که از بخشش امساک ورزید و تجاوزکار بود و شک می آورد،

26

الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ

آن که با خدای یکتا خدای دیگری قرار داد پس به عذاب سختش بیفکنید

27

قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ

همنشین او گوید: ای پروردگار ما، من او را به سرکشی وادار نکردم ، بلکه او خود سخت در گمراهی بود

28

قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ

می گوید: نزد من مجادله مکنید من پیش از این با شما سخن از عذاب گفته، بودم

29

مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ

وعده من دیگرگون نمی شود و من به بندگان ستم نمی کنم

30

يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ

روزی که جهنم را می گوییم : آیا پر شده ای ? می گوید: آیا هیچ زیادتی هست ?

31

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ

و بهشت را برای پرهیزگاران نزدیک بیاورند، تا از آن دور نباشند

32

هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ

این همان چیزی است که به هر توبه کننده پرهیزگاری وعده اش داده بودند

33

مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَجَاء بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ

آنهایی را که در نهان از خدای رحمان می ترسند و با دلی توبه کار آمده اند،

34

ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ

گویند: در امان از هر عذابی به بهشت داخل شوید این روز، روز جاودانی است

35

لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ

در آنجا هر چه بخواهند هست و بیشتر از آن نزد ما هست

36

وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ

پیش از آنها چه مردمی را که نیرومندتر بودند و در شهرها سیر و جست و جو، می کردند، به هلاکت آورده ایم آیا راه گریزی هست ?

37

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ

در این سخن برای صاحبدلان یا آنان که با حضور گوش فرا می دارند، اندرزی است

38

وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ

ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آنهاست در شش روز آفریدیم و هیچ خستگی بما نرسید

39

فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ

در برابر آنچه می گویند، پایداری کن و در ستایش پروردگارت پیش، ازبرآمدن آفتاب و پیش از غروب آن تسبیح گوی

40

وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ

و نیز در پاره ای از شب و بعد از هر سجده او را تسبیح گوی

41

وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ

و آنگاه که منادی از مکانی نزدیک ندا می دهد گوش فرادار

42

يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ

روزی که آن آواز سهمناک را به حق می شنوند، آن روز، روز بیرون شدن ازگور است

43

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ

ما زنده می کنیم و می میرانیم و بازگشت نزد ماست

44

يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ

روزی که زمین بشکافد و آنها به شتاب بیرون آیند و این گردآوری برای ما آسان است

45

نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ

ما به آنچه می گویند داناتریم و تو به آنها زور نمی گویی پس هر که را، از وعده عذاب من می ترسد به قرآن اندرز ده