حدیث غدیر

حدیث غدیر یکی از مستندات شیعه برای اثبات خلافت و جانشینی بلافصل امام علی علیه السلام پس از پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) می باشد.

این حدیث در روز غدیر خم از پیامبر اکرم صادر شده است؛ و آن هنگامی بود که ایشان بر طبق آیه شریفه « يَا أيُّها الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ»(سوره مائده-67)اى رسول! آنچه كه از سوى خدا به تو فرستاده شده، به مردم ابلاغ كن، و اگر ابلاغ نكنى رسالت خدا را تكميل نكرده اى، خداوند تو را از آسيب مردم حفظ مى كند!) مامور به رساندن پیام الهی، مبنی بر معرفی علی بن ابیطالب علیه السلام به عنوان ولی و سرپرست جامعه اسلامی پس از خود گردیدند.

پس از آن رسول خدا مردم را جمع کرده و برای آنها خطبه مفصلی ایراد نمودند که به خطبه غدیر معروف است. گر چه کل این خطبه حدیث غدیر محسوب می شود اما یکی از فرازهای اصلی خطبه غدیر عبارت مشهور « من کنت مولاه فهذا علی مولاه» است که غالبا همین تکه به عنوان حدیث غدیر مشهور است.

شیعه دلالت این کلام بر خلافت و ولایت حضرت علی علیه السلام را روشن و غیر قابل تردید می داند. و دلائل متعددی برای آن ذکر می کند اما اهل سنت معتقدند منظور از مولی در این حدیث دوست است نه سرپرست.