آیه مُحادّه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آیه 22 [[سوره مجادله]]/ 58 را «آیه محاده» نامیدهاند.<ref> جواهرالكلام، ج 30، ص 41.</ref> در این آیه تأكید شده كه [[ایمان]] به خدا و [[آخرت]] با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمىشود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند: | آیه 22 [[سوره مجادله]]/ 58 را «آیه محاده» نامیدهاند.<ref> جواهرالكلام، ج 30، ص 41.</ref> در این آیه تأكید شده كه [[ایمان]] به خدا و [[آخرت]] با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمىشود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند: | ||
| − | + | {{متن قرآن|«لَاتَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ...»}} | |
| − | گفتهاند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامهاى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در [[مكه]] بودند و مىخواستم آنها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.<ref> التبیان، | + | گفتهاند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامهاى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در [[مكه]] بودند و مىخواستم آنها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.<ref>التبیان، ج9، ص556؛ مجمعالبیان، ج9، ص383.</ref> |
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص400. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره مجادله]] | [[رده:آیات سوره مجادله]] | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۵۹
آیه 22 سوره مجادله/ 58 را «آیه محاده» نامیدهاند.[۱] در این آیه تأكید شده كه ایمان به خدا و آخرت با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمىشود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند:
«لَاتَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ...»
گفتهاند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامهاى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در مكه بودند و مىخواستم آنها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.[۲]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص400.
