آیه 136 انعام: تفاوت بین نسخهها
جز (آیه 136 انعام را به آیه ۱۳۶ انعام منتقل کرد) |
(←پیوندها) |
||
سطر ۲۹: | سطر ۲۹: | ||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||
− | |||
* [[سوره انعام]] | * [[سوره انعام]] | ||
* [[سوره انعام/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره انعام/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره انعام]] | [[رده:آیات سوره انعام]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۱۱
متن آيه
ترجمه آیه
و مشركان براى خدا از آنچه از كشت و دامها كه آفريده است، سهمى گذاشتند و به پندار خودشان گفتند: اين ويژه خداست و اين ويژه بتان ما پس آنچه خاص بتانشان بود به خدا نمىرسيد ولى آنچه خاص خدا بود به بتانشان مىرسيد چه بد داورى مىكنند.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
عادت اعراب مشرك بر این بود كه هرگاه زراعت و كشتزارى به عمل مى آوردند آن را تقسیم نموده و قسمتى را سهم خدا قرار داده و قسمتى دیگر را سهم خدایان دیگر یا شركاء خدا قرار میدادند و هرگاه زراعت مزبور به توسط آب مشروب مى گشت.
اگر از طرف سهم خدا به قسمت سهم شركاء یا خدایان دیگر سرازیر میشد آن را نمى بستند و رها میكردند ولى اگر از طرف سهم خدایان و شركاء به طرف سهم خدا سرازیر مى گشت آن را مسدود میكردند زیرا معتقد بودند كه خدا بىنیاز بوده و شركاء او نیازمند مى باشند سپس خداوند این آیه را به عنوان ذكر حكایت از گفتار و رفتار و عقاید مشركین عرب براى رسول خویش نازل فرمود.[۳]
پانویس
- پرش به بالا ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 351.
- پرش به بالا ↑ تفسیر على بن ابراهیم.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.