سلسبیل: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«سلسبیل»''' از واژگان [[قرآن|قرآنی]]، به معناى نوشیدنى سبک و لذت بخش و روان؛ و نام چشمه اى در [[بهشت]] است.<ref>مفردات، ص۴۱۸، «سل»؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۶۲۱-۶۲۲.</ref> | |
==سلسبیل در قرآن== | ==سلسبیل در قرآن== | ||
| − | + | این واژه تنها یکبار در [[قرآن|قرآن کریم]] در آیه ۱۸ [[سوره انسان]] {{متن قرآن|«عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًاا»}}<ref>[[آیه 18 سوره انسان|سوره انسان،آیه ۱۸ .]]</ref> ، به معنای نام چشمه اى در [[بهشت ]] آمده است. | |
==سلسبیل در روایت== | ==سلسبیل در روایت== | ||
| − | در | + | در [[حدیث|حدیث]] [[ابن عباس]] آمده که گفت: از [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلی الله علیه و آله شنیدم، می فرمود: خداوند پنج چیز به من داد و به [[امام علی علیه السلام|على]] نیز پنج چیز عطا کرد: مرا کلمات جامع و على را علوم جامع، مرا [[نبوت]] و على را وصایت، مرا [[کوثر|کوثر]] و على را '''سلسبیل'''، مرا [[وحى]] و على را الهام داد، مرا به [[معراج]] برد و درهاى آسمان را براى على گشود که من و او در آنجا یکدیگر را بدیدیم.<ref>بحارالانوار، ۸/۲۷.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * فرهنگ | + | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۶، صفحه۲۶۹. |
| − | * سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | + | *سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]. |
| − | + | {{قرآن}} | |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۱
«سلسبیل» از واژگان قرآنی، به معناى نوشیدنى سبک و لذت بخش و روان؛ و نام چشمه اى در بهشت است.[۱]
سلسبیل در قرآن
این واژه تنها یکبار در قرآن کریم در آیه ۱۸ سوره انسان «عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًاا»[۲] ، به معنای نام چشمه اى در بهشت آمده است.
سلسبیل در روایت
در حدیث ابن عباس آمده که گفت: از پیغمبر صلی الله علیه و آله شنیدم، می فرمود: خداوند پنج چیز به من داد و به على نیز پنج چیز عطا کرد: مرا کلمات جامع و على را علوم جامع، مرا نبوت و على را وصایت، مرا کوثر و على را سلسبیل، مرا وحى و على را الهام داد، مرا به معراج برد و درهاى آسمان را براى على گشود که من و او در آنجا یکدیگر را بدیدیم.[۳]
پانویس
- ↑ مفردات، ص۴۱۸، «سل»؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۶۲۱-۶۲۲.
- ↑ سوره انسان،آیه ۱۸ .
- ↑ بحارالانوار، ۸/۲۷.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد۱۶، صفحه۲۶۹.
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
