فرقان (اسامی و اوصاف قرآن): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | '''یکی از اسامی قرآن | + | '''«فُرقان»''' به معنای هر چه که با آن [[حق]] از [[باطل]] جدا شود، یکی از اسامی و صفات [[قرآن|قرآن کریم]] است که در [[آیه]] نخست [[سوره فرقان]] آمده است: {{متن قرآن|«تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا»}}؛ بزرگ (و خجسته) است کسی که بر بنده خود فرقان را نازل فرمود تا برای جهانیان هشداردهندهای باشد. |
| − | + | ظاهراً منظور از «الفرقان» در آیه {{متن قرآن|«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَ '''الْفُرْقَانِ'''...»}} ([[سوره بقره]]، ۱۸۵) و آیه {{متن قرآن|«مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ أَنْزَلَ '''الْفُرْقانَ'''...»}} ([[سوره آل عمران]]، ۴) نیز «[[قرآن]]» است. | |
| − | + | ==وجه تسمیه قرآن به فرقان== | |
| + | «فرقان» از «فرق»، يعنى آنچه مايهى افتراق، جدايى و فرق گذاشتن است، مشتق شده است. در نامیدن «[[قرآن]]» به «فرقان» وجوهی گفتهاند؛ آرای عالمان در این زمینه به شرح ذیل است: | ||
| − | + | *نظریه معروف آن است که چون قرآن، فارق میان [[حق]] و [[باطل]] است و آن دو را از هم جدا و مشخص میسازد، «فرقان» نامیده شده است.<ref>مجمع البیان، طبرسی، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۲. </ref> | |
| − | + | *چون قرآن در طول ۲۳ سال به صورت پراکنده و به تدریج نازل شده است. ([[سوره اسراء]]، ۱۰۶) | |
| − | + | *چون از دیگر [[معجزه|معجزات]]، جدا و بر صفحه و پهنه روزگار باقی است. | |
| − | + | *چون قرآن فارق و جداکننده [[حلال]] از [[حرام]]، راست از [[دروغ]]، صالح از طالح، صواب از خطا، مؤمن از کافر، راه هدایت از ضلالت و راه [[بهشت]] از [[دوزخ]] است. | |
| − | + | *چون قطعات، [[سوره|سورهها]] و [[آیه|آیات]] قرآن جدای از هم نازل شد. مطابق روایتی، [[رسول خدا]] (صلّیاللهعلیهوآله) در جواب [[عبدالله بن سلام]] كه گفت: چرا پروردگارت آن را فرقان ناميده؟ فرمود: چون آيات و سورههايش متفرّق و در غير الواح نازل شده و غير آن -كه صحف، [[تورات]]، [[انجیل]] و [[زبور]] باشد- همه يک دفعه در الواح و اوراق نازل گرديدهاند.<ref>الاختصاص، شیخ مفید، ص۴۴.</ref> | |
| − | + | *چون قرآن از مقام الوهیت صادر و بر قلب [[خاتم الأنبیاء|خاتم انبیا]] نازل شده است.<ref>فیروز آبادی، بصائر ذوی التمییز، ج۱، ص۸۳؛ علی سخاوی، جمال القراء، ج۱، ص ۱۶۵-۱۶۹؛ سیوطی، الاتقان، ج۱، ص۱۷۸؛ زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۸۰؛ زرقانی، مناهل العرفان، ج۱، ص۱۶.</ref> | |
| − | |||
| + | == پانویس == | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *فرهنگنامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، مدخل "فرقان (قرآن)"، ج۱ ص۳۵۵۴. | |
| − | + | *[[قاموس قرآن]]، سید علیاکبر قرشی بنابی، مدخل "فرقان"، ج۵، ص۱۶۸. | |
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
[[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | [[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۴۰
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«فُرقان» به معنای هر چه که با آن حق از باطل جدا شود، یکی از اسامی و صفات قرآن کریم است که در آیه نخست سوره فرقان آمده است: «تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا»؛ بزرگ (و خجسته) است کسی که بر بنده خود فرقان را نازل فرمود تا برای جهانیان هشداردهندهای باشد.
ظاهراً منظور از «الفرقان» در آیه «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَ الْفُرْقَانِ...» (سوره بقره، ۱۸۵) و آیه «مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ أَنْزَلَ الْفُرْقانَ...» (سوره آل عمران، ۴) نیز «قرآن» است.
وجه تسمیه قرآن به فرقان
«فرقان» از «فرق»، يعنى آنچه مايهى افتراق، جدايى و فرق گذاشتن است، مشتق شده است. در نامیدن «قرآن» به «فرقان» وجوهی گفتهاند؛ آرای عالمان در این زمینه به شرح ذیل است:
- نظریه معروف آن است که چون قرآن، فارق میان حق و باطل است و آن دو را از هم جدا و مشخص میسازد، «فرقان» نامیده شده است.[۱]
- چون قرآن در طول ۲۳ سال به صورت پراکنده و به تدریج نازل شده است. (سوره اسراء، ۱۰۶)
- چون از دیگر معجزات، جدا و بر صفحه و پهنه روزگار باقی است.
- چون قرآن فارق و جداکننده حلال از حرام، راست از دروغ، صالح از طالح، صواب از خطا، مؤمن از کافر، راه هدایت از ضلالت و راه بهشت از دوزخ است.
- چون قطعات، سورهها و آیات قرآن جدای از هم نازل شد. مطابق روایتی، رسول خدا (صلّیاللهعلیهوآله) در جواب عبدالله بن سلام كه گفت: چرا پروردگارت آن را فرقان ناميده؟ فرمود: چون آيات و سورههايش متفرّق و در غير الواح نازل شده و غير آن -كه صحف، تورات، انجیل و زبور باشد- همه يک دفعه در الواح و اوراق نازل گرديدهاند.[۲]
- چون قرآن از مقام الوهیت صادر و بر قلب خاتم انبیا نازل شده است.[۳]
پانویس
منابع
- فرهنگنامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، مدخل "فرقان (قرآن)"، ج۱ ص۳۵۵۴.
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی بنابی، مدخل "فرقان"، ج۵، ص۱۶۸.
