آیه نَفْر

آیه 122 سوره توبه به كوچیدن (نَفْر) گروهى از مسلمانان براى آگاهى و تفقّه در دین تشویق كرده است؛ از همین رو به آن «آیه نَفْر» گفته‌اند:

«وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ»

و مؤمنان را نسزد که همگی [به سوی جهاد] بیرون روند؛ چرا از هر جمیعتی گروهی [به سوی پیامبر] کوچ نمی کنند تا در دین آگاهی یابند و قوم خود را هنگامی که به سوی آنان بازگشتند، بیم دهند، باشد که [از مخالفت با خدا و عذاب او] بپرهیزند.

[9–122] (مشاهده آیه در سوره)

براى این آیه چند شأن نزول نقل شده است؛ بر پایه یكى از این نقل‌ها، هنگامى كه خدا آیاتى را درباره غزوه تبوک و سرزنش منافقان نازل كرد، مؤمنان گفتند: هرگز از جنگى كه پیامبر صلى الله علیه وآله در آن حضور داشته باشد یا نداشته باشد، سر نخواهیم پیچید. هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه وآله سریّه‌اى را اعزام كرد، همه مسلمانان از مدینه خارج شده، پیامبر را تنها گذاشتند؛ پس این آیه نازل شد كه چرا نباید گروهى نزد پیامبر صلى الله علیه وآله بمانند و تفقه كنند و گروهى براى جهاد بروند؟

در شأن نزول دیگرى آمده است: این آیه در ‌شأن افرادى از یاران پیامبر صلى الله علیه وآله نازل شد كه به ‌سوى بادیه‌نشینان رفتند و با استقبال و پذیرش آنان مواجه شدند. آنان هر كسى را مى‌یافتند به ‌هدایت دعوت مى‌كردند. گروهى به ایشان گفتند: شما پیامبر خود را رها كرده و به سوى ما آمده‌اید؟ آنان از شنیدن این سخن متأثر شده، به ‌حضور پیامبر صلى الله علیه وآله بازگشتند و این آیه نازل شد.

امام محمدباقر علیه‌السلام می فرماید: این آیه موقعى نازل گردید که عده مسلمین رو به فزونى می‌رفت و خداوند دستور داد که عده اى براى جنگ کوچ کنند و عده اى از براى تفقه در شهر و یا در بادیة اقامت نمایند و موضوع شرکت در جنگ را از روى نوبت قرار داده بود.

اصولیان از این آیه، حجیت خبر واحد را استفاده ‌كرده و گفته‌اند: وقتى لازم است عده‌اى براى تعلیم و تعلّم كوچ كنند و احكام دین را بیاموزند، باید بر دیگران نیز لازم باشد گفته آنان را بپذیرند؛ در غیر این صورت، تعلیم و تعلّم محقق نخواهد شد.

منابع

• دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص405.
• نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق،‌ ص448.

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن	(اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن	آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن	تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی	تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
	دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن	تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن