آیه فطرت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 30 [[سوره روم]] را که به [[فطرت]] الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است، «آیه فطرت» نامیده‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج 1، ص 426؛ تفسیر موضوعى، جوادى آملی، ج 1، ص 148.</ref> | |
| − | آیه 30 [ | + | {{قرآن در قاب|سوره=30|آیه=30|ترجمه=پس [با توجه به بی پایه بودن شرک] حق گرایانه و بدون انحراف با همه وجودت به سوی این دین [توحیدی] روی آور، [پای بند و استوار بر] سرشت خدا که مردم را بر آن سرشته است باش برای آفرینش خدا هیچگونه تغییر و تبدیلی نیست؛ این است دین درست و استوار؛ ولی بیشتر مردم معرفت و دانش [به این حقیقت اصیل] ندارند.}} |
| − | + | «[[فطرت]]» در لغت به معناى شكافتن و آفرينش يك موجود است. گويا [[خداوند]]، [[انسان]] را به گونه‌اى آفريده كه به [[حق|حقّ]] تمايل دارد و از [[باطل]] بيزار است. درست همانند علاقه‌ى مادر به فرزند كه امرى تعليمى نيست، بلكه فطرى و [[غريزه|غريزى]] است. | |
| − | ==پانویس == | + | این [[آیه]] خطاب به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى [[دین]] معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است. |
| + | بر اساس [[تفسیر|تفسیرى]]، مفاد آیه این است كه [[احكام]] دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.<ref> معارف قرآن، ص 33.</ref> | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| + | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | علی خراسانی، | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص395. |
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج7، ص197. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره روم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰
آیه 30 سوره روم را که به فطرت الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است، «آیه فطرت» نامیده‌اند.[۱]
«فطرت» در لغت به معناى شكافتن و آفرينش يك موجود است. گويا خداوند، انسان را به گونه‌اى آفريده كه به حقّ تمايل دارد و از باطل بيزار است. درست همانند علاقه‌ى مادر به فرزند كه امرى تعليمى نيست، بلكه فطرى و غريزى است.
این آیه خطاب به پیامبر صلى الله علیه وآله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى دین معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است. بر اساس تفسیرى، مفاد آیه این است كه احكام دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.[۲]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص395.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج7، ص197.
