آیه صفح: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | برخى آیه 109 [[سوره بقره]] را «آیه صَفح» -به معناى ناديده‌گرفتن- نامیده‌اند:<ref> التمهید فی علوم القرآن، ج 2، ص 313.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَاصْفَحُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=109|ترجمه=بسیاری از اهل کتاب پس از آنکه حق برای آنان روشن شد به سبب حسدی که از وجودشان شعله کشیده، دوست دارند که شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. هم اکنون [از ستیز و جدال با آنان] درگذرید، و [از آنان] روی بگردانید، تا خدا فرمانش را [به جنگ یا جزیه] اعلام کند؛ یقیناً خدا بر هر کاری تواناست.}} | |
| − | + | در این [[آیه]] و آیه 14 [[سوره جاثیه]] سفارش شده است كه مؤمنان از بدى‌هاى [[اهل كتاب]] و كافران چشم بپوشند تا زمینه پیروزى مسلمانان فراهم آید.<ref>تفسیر الصافى، ج 1، ص 180.</ref> | |
| − | در | + | [[شیخ طوسی]] از قول [[حسن بصری]] گويد: اين آيه در مورد [[يهود]] و [[مسیحیت|نصارى]] نازل گرديده است. به نظر برخى، مقصود از امر خدا (حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ)، فرمان [[جهاد]] و جنگ با كافران است و معتقدند این دو آیه با «[[آیه سیف]]» ([[سوره توبه]]، 5) كه فرمان جنگ با آنان را صادر كرده، [[نسخ]] شده است.<ref> روض‌الجنان، ج 2، ص 109؛ التمهید، ج 2، ص 313.</ref> |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
| − | علی خراسانی، | + | ==منابع== |
| + | |||
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص390. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص28. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | |||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۴۸
برخى آیه 109 سوره بقره را «آیه صَفح» -به معناى ناديده‌گرفتن- نامیده‌اند:[۱]
در این آیه و آیه 14 سوره جاثیه سفارش شده است كه مؤمنان از بدى‌هاى اهل كتاب و كافران چشم بپوشند تا زمینه پیروزى مسلمانان فراهم آید.[۲]
شیخ طوسی از قول حسن بصری گويد: اين آيه در مورد يهود و نصارى نازل گرديده است. به نظر برخى، مقصود از امر خدا (حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ)، فرمان جهاد و جنگ با كافران است و معتقدند این دو آیه با «آیه سیف» (سوره توبه، 5) كه فرمان جنگ با آنان را صادر كرده، نسخ شده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص390.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص28.
