آیه وُدّ: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 96 [[سوره مریم]]/19 را «آیه وُدّ» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، ص‌ 180.</ref> بر اساس این آیه، كسانى كه [[ایمان]] آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبت آن‌ها را در دل‌ها مى‌افكند:
+
آیه 96 [[سوره مریم]] را «آیه وُدّ» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 180.</ref> بر اساس این [[آیه]]، كسانى كه [[ایمان]] آورده و [[عمل صالح]] انجام داده‌اند، [[خداوند]] محبت آن‌ها را در دل‌ مردم مى‌افكند:
  
{{قرآن در قاب|«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»|سوره=19|آیه=96|ترجمه=خدای رحمان کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند، محبوب همه گرداند}}
+
{{قرآن در قاب|«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»|سوره=19|آیه=96|ترجمه=قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد.}}
  
به نقل ابن عباس، این آیه مربوط به على علیه‌السلام است و هیچ مؤمنى نیست، مگر این ‌كه در قلب وى محبت على علیه‌السلام وجود دارد.<ref>الدرّالمنثور، ج‌ 5‌، ص‌ 544‌؛ روح‌المعانى، مج‌ 9، ج‌ 16، ص‌ 209.</ref>
+
از [[ابن عباس]] درباره این آیه سؤال شد، در جواب گفت: این آیه درباره [[امام علی|على بن ابى‌طالب]] علیه‌السلام نازل شده، زیرا مسلمانى را نخواهید یافت که در دل او محبت و دوستى على نباشد.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب؛ غریب القرآن، عزیزى سجستانى؛ الدرّالمنثور، ج‌ 5‌، ص‌ 544‌؛ روح‌المعانى، ج‌ 16، ص‌ 209.</ref>
 +
 
 +
[[ابوحمزه ثمالی|ابوحمزه ثمالى]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] خود گوید: [[امام باقر]] علیه‌السلام به من خبر داد و فرمود: [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: «بگو اللّهمّ اجعل لى عندک عهداً واجعل لى فی قلوب المؤمنین ودّاً»؛ سپس آیه فوق نازل شد. چنان که [[جابر بن عبدالله]] نیز این [[حدیث]] را نقل نموده است.<ref> مجمع البیان، طبرسى؛ تفسیر على بن ابراهیم قمی.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۹: سطر ۱۱:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص406.
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص406.
 
+
*[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق،‌ ص527.
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
  
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره مریم]]
 
[[رده:آیات سوره مریم]]

نسخهٔ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۷

آیه 96 سوره مریم را «آیه وُدّ» گفته‌اند.[۱] بر اساس این آیه، كسانى كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، خداوند محبت آن‌ها را در دل‌ مردم مى‌افكند:

مشاهده آیه در سوره

«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»

قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد.

مشاهده آیه در سوره


از ابن عباس درباره این آیه سؤال شد، در جواب گفت: این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده، زیرا مسلمانى را نخواهید یافت که در دل او محبت و دوستى على نباشد.[۲]

ابوحمزه ثمالى در تفسیر خود گوید: امام باقر علیه‌السلام به من خبر داد و فرمود: رسول خدا صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: «بگو اللّهمّ اجعل لى عندک عهداً واجعل لى فی قلوب المؤمنین ودّاً»؛ سپس آیه فوق نازل شد. چنان که جابر بن عبدالله نیز این حدیث را نقل نموده است.[۳]

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 180.
  2. مناقب، ابن شهر آشوب؛ غریب القرآن، عزیزى سجستانى؛ الدرّالمنثور، ج‌ 5‌، ص‌ 544‌؛ روح‌المعانى، ج‌ 16، ص‌ 209.
  3. مجمع البیان، طبرسى؛ تفسیر على بن ابراهیم قمی.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن