حجره

«حُجره» - مفرد کلمه «حُجُرات» از واژگان قرآنی - به معنای پرده یا پرچینی است که در پیش خانه نهند تا از نظر بیگانگان پوشیده مانند. و چون خانه‌های پیغمبر صلی الله علیه وآله مشرف بر مسجد بود، بیرون آن از فاصله اندک پرچینی نهاده بودند تا از بیرون خانه کسی که در مسجد است درون خانه را نبیند، و مردم بیرون آن حجرات یعنی پرچین ها منتظر بیرون آمدن پیغمبر صلی الله علیه و آله می نشستند.

خداوند در آیه ۴ سوره حجرات می فرماید: «انّ الذین یُنادونک مِن وَراء الحُجرات اکثرُهم لایعقلون»؛ آنها که تو را از پشت حجره ها آواز می دهند بیشتر ایشان تعقل نمی کنند.

شأن نزول این آیه درباره گروهی از اعراب است که رعایت آداب نمی کردند.

منابع

• نثر طوبی، علامه شعرانی، انتشارات اسلامیه، ج۱، ص۱۵۹.