آیه 28 سوره محمد

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ

مشاهده آیه در سوره


<<27 آیه 28 سوره محمد 29>>
سوره : سوره محمد (47)
جزء : 26
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

این عذاب بدین سبب است که از پی راهی که موجب خشم خداست رفتند و راه رضا و خشنودی او را خوش نداشتند خدا هم اعمالشان را محو و باطل گردانید.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

That, because they pursued what displeased Allah, and loathed His pleasure. So He has made their works fail.

معانی کلمات آیه

«أَسْخَطَ»: خشمگین گرداند. «رِضْوانَهُ»: رضایت و خوشنودی او.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ «27»

پس (حال آنان) چگونه خواهد بود، آنگاه كه فرشتگان جانشان را بازگيرند، در حالى كه به صورت و پشت آنان مى‌كوبند.

ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ «28»

اين (نوع جان گرفتن) به خاطر آن است كه آنان از آنچه خداوند را به خشم مى‌آورد، پيروى كرده و خشنودى خدا را خوش نداشتند، پس خداوند نيز اعمالشان را تباه كرد.

نکته ها

«توفى» به معناى بازگرفتن كامل چيزى است كه به انسان داده‌اند. اين واژه در قرآن، در مورد مرگ به كار مى‌رود، زيرا مرگ در حقيقت، بازگرفتن روح خدا دادى از جسم است.

در آيه 50 سوره انفال نيز، مشابه اين آيه براى چگونگى جان دادن كفّار آمده است.

شايد عذاب مرتدّان از ناحيه صورت: «يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ»، تجسّم اقبال و روآوردن به سخط الهى است‌ «اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ» و عذاب از ناحيه پشت: «أَدْبارَهُمْ»، تجسّم ادبار، پشت كردن و ناپسند شمردن رضوان الهى است. «وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ»

پیام ها

1- آنان كه ديگران را در برابر حق به مقاومت دعوت مى‌كنند، با ذلّت و عذاب جان خواهند داد. فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ‌ ...

2- مرگ، نابودى نيست، بلكه گرفتن كامل روح و جان توسط فرشتگان است. «تَوَفَّتْهُمُ»

جلد 9 - صفحه 94

3- كيفر منافقانِ مرتدّ، از لحظه جان دادن آغاز مى‌شود. «تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ»

4- توجّه به عمر محدود دنيا و خط پايانى توطئه‌ها و گرفتار شدن به عذاب، مى‌تواند انسان را از توطئه بازدارد. فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ‌ ... يَضْرِبُونَ‌ ...

5- دشمنى با وحى و قرآن، موجب خشم خداوند و بطلان اعمال انسان مى‌شود. ذلِكَ‌ ... فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ‌

6- گرچه كافران در انتخاب راه و روش خود مختارند، «اتَّبَعُوا، كَرِهُوا» امّا چاره‌اى جز پذيرش آثار و پيامدهاى آن ندارند. «فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ»

7- گاهى انسان نيكى‌ها و آنچه را كاشته است، خود به آتش كشيده و نابود مى‌كند. اتَّبَعُوا ... كَرِهُوا ... فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ‌

8- حركت در مسيرى كه رضاى الهى در آن نيست، بيهوده گرايى و قابل توبيخ است. اتَّبَعُوا ... كَرِهُوا ... فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ‌

پانویس

منابع