آیه 28 سوره روم

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ ۖ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<27 آیه 28 سوره روم 29>>
سوره : سوره روم (30)
جزء : 21
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

خدا برای (هدایت) شما هم از عالم خود شما مثالی زد: آیا هیچ یک از غلام و کنیزان ملکی شما در آنچه (از مال و حقوق و مقام) که ما روزی شما گردانیدیم با شما شریک هستند تا شما و آنها در آن چیز بی‌هیچ مزیت مساوی باشید و همانقدر بیمی که شما از یکدیگر دارید هم از آنان دارید؟ (هرگز ندارید و هیچ آنها را شریک و مساوی با خود نمی‌دانید پس چگونه مخلوقات مملوک خدا را شریک خدا گرفته و معبود خود می‌گردانید؟) ما چنین مفصل و روشن آیات خود را برای مردم با عقل و هوش بیان می‌کنیم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

He draws for you an example from yourselves: Do you have among your slaves any partners [who may share] in what We have provided you, so that you are equal in its respect, and you revere them as you revere one another? Thus do We elaborate the signs for people who exercise their reason.

معانی کلمات آیه

«مِنْ أَنفُسِکُمْ»: منتزع و برگرفته از اوضاع و احوال خودتان. «هَلْ لَکُمْ؟»: حرف (هَلْ) برای استفهام است و در اینجا مراد توبیخ و نفی است. «سَوَآءٌ»: مساوی در تصرّف در دارائی و اموال. «کَخِیفَتِکُمْ أَنفُسَکُمْ»: همان گونه که از خودتان، یعنی از آزادگان همچون خود ترس دارید.

نزول

«شیخ طوسى» گوید: سعید بن جبیر گوید: اهل جاهلیت در هنگام تلبیه (لبیک گفتن) به این جملات «لبّیک، اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک تملکه و ما ملک» مى پرداختند سپس این آیه براى رد گفتار آنان نازل گردید.[۱][۲]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ مِنْ شُرَكاءَ فِي ما رَزَقْناكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَواءٌ تَخافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ «28»

خداوند براى شما، مثالى از خودتان زده است (و آن اين كه) آيا در آنچه ما روزى شما كرديم، از بردگانتان شريكانى را مى‌پذيريد، تا آنان در رزق، مساوى (و شريك) شما باشند؟ و آيا همان‌طور كه از يكديگر مى‌ترسيد از بردگانتان مى‌ترسيد؟! (شما كه در يك لقمه‌ى نان، حاضر نيستيد با زيردستان خود شريك باشيد، چگونه بت‌هاى بى روح را شريك خدا مى‌دانيد؟!) ما آيات خود را براى گروهى كه مى‌انديشند، اين گونه شرح مى‌دهيم.

جلد 7 - صفحه 195

پیام ها

1- استفاده از مثال، از روش‌هاى تبليغ و تربيت است. «ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا»

2- آنچه براى خود نمى‌پسنديم، براى ديگران هم نپسنديم. هَلْ لَكُمْ‌ ... مِنْ شُرَكاءَ

3- وجدان خود را قاضى كنيد و بيانديشيد؛

شما كه انسان‌هاى مشابه امّا زيردست خود را شريك خود نمى‌دانيد، چگونه غير مشابه خدا را شريك او مى‌دانيد؟!

شما كه براى يك لحظه شريك را تحمّل نمى‌كنيد، چگونه براى خداوند شريك دائمى مى‌پذيريد؟!

شما كه شريك در بهره‌گيرى از رزق را قبول نمى‌كنيد، چگونه شريك در آفرينش را براى او مى‌پذيريد؟!

شما كه از دخالت افراد مشابه خود بيمناكيد، چگونه سنگ و چوب را در كار خدا دخالت مى‌دهيد؟!

شما كه مالك حقيقى نيستيد، حاضر به شريك شدن نيستيد، چگونه سنگ و چوب را شريك آفريدگار و مالك حقيقى قرار مى‌دهيد؟

4- شريك داشتن، سبب دلهره است. شُرَكاءَ ... تَخافُونَهُمْ‌

پانویس

  1. پرش به بالا در تفسیر على بن ابراهیم ذکر شده که سبب نزول این آیه چنین بوده که قریش و عرب وقتى که به اعمال حج مى پرداختند تلبیه آنان بنا به پیروى از ابراهیم و پیامبران بعد از او بدین کیفیت بوده، «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لاشریک لک لبّیک، انّ الحمد والنّعمة لک والملک، لاشریک لک»، سپس شیطان تلبیه دیگرى به آنان القاء نمود و به آنان گفت: که تلبیه اسلاف و گذشتگان شما به این کیفیت بوده و چنین مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک لاشریک لک الا شریک هو لک تملکه و ما یملک، از آن پس قریش و عرب بنا به پیروى از شیطان به این گونه تلبیه مى پرداختند وقتى که پیامبر اسلام مبعوث گردید. این گونه تلبیه را که شرک و کفر محض بود، ممنوع نمود و این آیه نازل گردید.
  2. پرش به بالا نظیر یک چنین شأن و نزول در آیه 111 سوره اسراء در صفحه 515 مى باشد.

منابع