آیه 25 سوره محمد

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ

مشاهده آیه در سوره


<<24 آیه 25 سوره محمد 26>>
سوره : سوره محمد (47)
جزء : 26
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آنان که پس از بیان شدن راه هدایت بر آنها باز به دین پشت کرده و مرتد شدند شیطان کفر را در نظرشان جلوه‌گر ساخت و به آمال و آرزوهای دراز فریبشان داد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed those who turned their backs after the guidance had become clear to them, it was Satan who had seduced them, and he had given them [far-flung] hopes.

معانی کلمات آیه

  • ارتدوا: ارتداد: برگشتن. منظور از آن برگشتن از دين حق است: «ارتد: رجع عن طريقه و عن دينه» در برگشتن معمولى نيز به كار رود نظير فَارْتَدَّا عَلى‏ آثارِهِما قَصَصاً كهف/ 64.
  • ادبار: دبر (بر وزن عنق): عقب. پشت. جمع آن ادبار است، منظور پشت كردن بحق و ترك آن بعد از اخذ است.
  • سول: تسويل: تزيين نفس است چيزى را كه نفس به آن حريص است.
  • املى: املاء به معنى اطاله مدت (مهلت دادن) و تأخير است: «الاملاء: ...الامهال و التأخير في المدة» مراد از آن در آيه امداد يا تطويل آرزوهاست.[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گویند: این آیه درباره یهود نازل شده زیرا صفات پیامبر را در تورات شناخته بودند. وقتى که پیامبر ظهور نمود، کافر شدند و نیز گویند درباره منافقین نازل گردیده که وجوب قتال را در قرآن دیده بودند. با وجود بر این از جنگ با کفار شانه خالى مى کردند.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلى‌ أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى‌ لَهُمْ «25»

همانا كسانى كه پس از آن كه راه هدايت برايشان روشن شد به آن پشت كردند، شيطان (رفتار بدشان را) برايشان آراسته و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است.

نکته ها

«سَوَّلَ لَهُمْ» يا به معناى زيباسازى زشتى‌ها و وارونه نماياندن واقعيّات است و يا به معناى «تسهيل» و آسان سازى است، يعنى شيطان راه انحراف را براى انسان آسان جلوه مى‌دهد.

«أَمْلى‌» يا به معناى مهلت دادن و يا به معناى امداد و يارى رساندن است.

كارهاى سراسر شرّ شيطان در قرآن عبارتند از: وسوسه‌ «1»، امر به فحشا و زشتى‌ها «2»، زينت دادن كارهاى زشت‌ «3»، ايجاد ترس و وحشت‌ «4» و دشمنى‌ «5»، وعده فقر و تهيدستى‌ «6»، بد قولى و خلف وعده‌ «7»، اسراف‌ «8» و بازداشتن از ياد خدا «9»، اختلاف و تفرقه‌ «10»، تمرد و نافرمانى‌ «11»، ايجاد شك و ترديد «12»، شرك و انحراف‌ «13» و آرزوهاى طولانى و دراز «14».

البتّه قرآن راه درمان و فرار انسان از شيطان را در دو چيز معرّفى مى‌كند: يكى آن كه به ديد

«1». ناس، 4 و 5.

«2». نور، 21.

«3». انفال، 48 و انعام، 43.

«4». آل‌عمران، 175.

«5». مائده، 91.

«6». بقره، 268.

«7». ابراهيم، 27.

«8». اسراء، 27.

«9». نساء، 60.

«10». اسراء، 53 و طه، 20.

«11». مريم، 44.

«12». حج، 3.

«13». نمل، 24؛ قصص، 15.

«14». محمّد، 25.

جلد 9 - صفحه 91

دشمن به او بنگرد، «إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا» «1» ديگر آن كه در برابر شرور شيطان، به خداوند پناه ببرد. «وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» «2» و گرنه شيطان خارجى، «الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ» و شيطان درونى، «وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي» «3» انسان را به هلاكت و نابودى مى‌رسانند.

پیام ها

1- توجّه و گوش سپردن به وسوسه‌هاى شيطان، از آفات ايمان است و سرانجامى جز ارتداد و بد عاقبت شدن ندارد. «إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا»

2- ارتداد و بازگشت از حق بعد از روشن شدن آن، عملى ارتجاعى و قابل سرزنش است. ارْتَدُّوا عَلى‌ أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ‌ ...

3- راه حق، روشن و واضح است و آگاهى و درك آن مسئوليّت آور. «مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى»

4- اگر با جلوه‌ها و وسوسه‌ها به جدّيت مبارزه نكنيم، آگاهى و علم به تنهايى كارى از پيش نمى‌برد. «تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ»

5- زيبا جلوه دادن بدى‌ها و آرزوهاى طولانى، ابزار كار شيطان است. (هر كس زشتى‌ها را زيبا جلوه دهد، شيطان صفت است) «الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى‌ لَهُمْ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص198

منابع