مستضىء (خلیفه عباسی)
ابومحمد حسن بن یوسف، پس از مرگ پدرش مستنجد، با لقب «المُستضیء بأمرالله» در سال ۵۶۶ ق. بر تخت خلافت عباسیان نشست.
وقتی خبر مرگ مستنجد پخش شد، ابن بلدی وزیر مستنجد به همراه گروهى از امرا و لشكريان به دارالخلافه رفت، اما عضدالدين به دروغ بهبود خليفه را به او اطلاع داد و او به خانه بازگشت و همراهانش پراكنده شدند. سپس عضدالدين درهای دارالخلافه را بست و درگذشت مستنجد را آشكار كرد و به اتفاق قطب‌الدين، حسن فرزند مستنجد را از زندان آزاد ساخت و به شرط واگذاری سمت های وزارت به عضدالدين و رياست دربار به كمال الدين پسر عضدالدين و نيز سمت سپهسالاری به قطب‌الدين، با او بیعت كردند و او را «المستضى‌ء بامرالله» لقب دادند.
مستضیء عباسی ۹ سال و ۸ ماه خلافت کرد، تا این که در سال ۵۷۵ ق. در اثر بیماری درگذشت. در زمان این خلیفه سلسله فاطمیان مصر فروپاشید. گفته شده که او همچون پدرش مستنجد، خلیفه‌ای دادگر و بخشنده بود.
منابع
- "مستضىء"، دانشنامه رشد.
- دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد۳، مدخل "ابن بلدی" از محمد عبدعلی.
| خلفای بنی عباس |
| سفاح (132-136) • منصور (136-158) • مهدى (158-169) • هادى (169-170) • هارون الرشید (170-193) • امین (193-198) • مأمون (198-218) • معتصم (218-227) • واثق (227-232) • متوکل (232-247) • منتصر (247-248) • مستعین (248-251) • معتز (251-255) • مهتدى (255-256) • معتمد (256-279) • معتضد (279-289) • مكتفى (289-295) • مقتدر (295-320) • قاهر (320-322) • راضی (322-329) • متقی (329-333) • مستكفى (333-334) • مطیع (334-363) • طایع (363-381) • قادر (381-422) • قائم (422-467) • مقتدی (467-487) • مستظهر (487-512) • مسترشد (512-529) • راشد (529-530) • مقتفى (530-555) • مستنجد (555-566) • مستضىء (566-575) • ناصر (575-622) • ظاهر (622-623) • مستنصر (623-640) • مستعصم (640-656) |
