آیه 190 سوره آل عمران

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ

مشاهده آیه در سوره


<<189 آیه 190 سوره آل عمران 191>>
سوره : سوره آل عمران (3)
جزء : 4
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

محققا در خلقت آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز دلائل روشنی است برای خردمندان عالم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed in the creation of the heavens and the earth and the alternation of night and day, there are signs for those who possess intellect.

معانی کلمات آیه

خلق: آفريدن. آفريده. آن در اصل به معنى اندازه گيرى است، چون آفريدن توأم با اندازه است . لذا آفريده را خلق گفته اند. (خلق به معنى مخلوق).

اختلاف: پى در پى آمدن. (هر يك در پشت سر ديگرى آمدن).

اولى الالباب: «اولى» به معنى صاحبان. لب: مغز مثل مغز بادام، مراد از آن در قرآن عقل است، جمع آن الباب مى باشد، بلفظ مفرد در قرآن نيامده و پيوسته به صيغه جمع آمده است.[۱]

نزول

محل نزول:

اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲]

شأن نزول:

ابن عباس گويد: كه قريش نزد يهود آمدند و گفتند: نشانه هاى نبوت موسى چه بوده است؟ آن‌ها گفتند: عصاى موسى و يد بيضاء او، سپس نزد مسيحيان آمدند و گفتند: نشانه هاى نبوت عيسى چه بوده است؟ مسيحيان گفتند: ابرص و اكمه را شفا مي‌داد و مرده را زنده مي‌كرد. سپس نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند، گفتند: يا محمد از خدا بخواه كه كوه صفا را براى ما به طلا مبدل سازد. رسول خدا صلی الله علیه و آله دعا كرد و اين آيه نازل گرديد[۳].[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«190» إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ‌

همانا در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در پىِ يكديگر آمدن شب و روز، نشانه‌هايى (از علم، رحمت، قدرت، مالكيّت، حاكميّت و تدبير خداوند) براى خردمندان است.

نکته ها

از عايشه پرسيدند: بهترين خاطره‌اى كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله به ياد دارى چيست؟ گفت: تمام كارهاى پيامبر شگفت‌انگيز بود، امّا مهم‌تر از همه براى من، اين بود كه رسول خدا شبى در منزل من استراحت مى‌كرد، هنوز آرام نگرفته بود كه از جا برخاست، وضو گرفت و به نماز ايستاد و به قدرى گريه كرد كه جلو لباسش تر شد، بعد به سجده رفت و به اندازه‌اى گريه كردكه زمين تر شد.

صبح كه بلال آمد سبب اين همه گريه را پرسيد، فرمود: ديشب آياتى از قرآن بر من نازل‌

«1». فاطر، 16.

«2». آل‌عمران، 140.

جلد 1 - صفحه 674

شده است. آنگاه آيات 190 تا 194 سوره آل‌عمران را قرائت كرد وفرمود: واى بركسى كه اين آيات را بخواند و فكر نكند. «1»

حضرت على عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله همواره قبل از نماز شب اين آيات را مى‌خواند. و در احاديث سفارش شده است كه ما نيز اين آيات را بخوانيم. «2»

از «نوف بكّالى» صحابه‌ى خاصّ حضرت على عليه السلام نقل شده است كه شبى خدمت حضرت على عليه السلام بودم. امام از بستر بلند شد و اين آيات را خواند. سپس از من پرسيد: خوابى يا بيدار؟ عرض كردم بيدارم. فرمود: خوشا به حال كسانى كه آلودگى‌هاى زمين را پذيرا نگشتند و در آسمان‌ها سير مى‌كنند. «3»

كلمه «الباب» جمع «لُبّ» به معناى عقل خالص و دور از وهم و خيال است.

پیام ها

1- آفرينش جهان، هدفدار است. «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ ... لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ»

2- هستى‌شناسى، مقدّمه‌ى خداشناسى است. «خَلْقِ السَّماواتِ ... لَآياتٍ»

برگ درختانِ سبز، در نظر هوشيار

هر ورقش دفترى است، معرفت كردگار

3- اختلاف ساعات شب و روز در طول سال، در نظر خردمندان تصادفى نيست.

«وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ»

4- قرآن، مردم را به تفكّر در آفرينش ترغيب مى‌كند. «خَلْقِ ... لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ»

5- هركه خردمندتر است بايد نشانه‌هاى بيشترى را دريابد. «لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ»

6- آفرينش، پر از راز و رمز، و ظرافت و دقّت است كه تنها خردمندان به درك آن راه دارند. «لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ»

«1». تفاسير كبير فخررازى، قرطبى و مراغى.

«2». تفسير كبير فخررازى و مجمع‌البيان.

«3». تفسير نمونه.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌1، ص: 675

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌2، ص 693.
  3. پرش به بالا تفسير ابن ابى‌حاتم و معجم طبرانى.
  4. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 171.

منابع

آرشیو عکس و تصویر