آیه 53 سوره طه
| <<52 | آیه 53 سوره طه | 54>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
همان خدایی که زمین را آسایشگاه شما قرار داد و در آن راهها برای شما پدید آورد؛ و هم از آسمان آب نازل کرد تا به آن آب آسمانی انواع نباتات مختلف از زمین برویانیدیم.
همان کسی که زمین را برای شما بستری گسترده قرار داد، و برای شما در آن [به خاطر آسان شدن رفت و آمدتان] راه هایی پدید آورد، و از آسمان آبی نازل کرد، پس به وسیله آن انواعی از روییدنی های گوناگون بیرون آوردیم.
همان كسى كه زمين را برايتان گهواره‌اى ساخت، و براى شما در آن، راهها ترسيم كرد و از آسمان آبى فرود آورد، پس به وسيله آن رستنيهاى گوناگون، جفت جفت بيرون آورديم.
كسى است كه زمين را آرامگاه شما ساخت و برايتان در آن راه‌هايى پديد آورد و از آسمان باران فرستاد، تا بدان انواعى گوناگون از نباتات برويانيم.
همان خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد؛ و راههایی در آن ایجاد کرد؛ و از آسمان، آبی فرستاد!» که با آن، انواع گوناگون گیاهان را (از خاک تیره) برآوردیم.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
مهدا: آماده شده. آن در اصل به معنى آماده كردن است در آيه، مصدر به معنى مفعول است «مهد الفراش: بسطه و وطأه». سلك: سلك (به فتح- س): داخل شدن و داخل كردن سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلًا: در زمين براى شما راهها قرار داد. شتى: شتّ و شتات و شتيت: پراكنده كردن و پراكنده شدن، شتيت به معنى وصف نيز آيد يعنى متفرق و پراكنده. جمع آن شتى است و جمع شت، اشتات آيد. آن در آيه به معنى مختلفها است..[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلًا وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّى «53»
خدايى كه زمين را براى شما بستر آسايش قرار داد وراههايى را در آن براى شما ايجاد كرد و از آسمان آبى فرستاد، پس به واسطه‌ى آن، انواع زوج‌هاى گوناگون گياهان را (از خاك) بيرون آورديم.
نکته ها
عبارت «سَلَكَ لَكُمْ» را مى‌توان دو گونه معنا كرد؛ الف: راهها وجاده‌هايى كه خداوند براى عبور انسان در زمين قرار داده است. ب: راههاى كسب درآمد. «1»
حضرت موسى عليه السلام در معرفى خداوند به فرعون فرمود: پروردگار ما كسى است كه همه چيز را آفريد و هدايت كرد، و در اين آيات به نمونه‌هايى از هدايت الهى در طبيعت اشاره مى‌فرمايد؛ زمينى كه مهد آسايش انسان‌هاست، راههاى زمينى كه وسيله ارتباط واتصال مناطق به يكديگرند، باران و گياهان گوناگون كه قانون زوجيّت را به همراه دارند.
زمانى نعمت‌هاى خداوند متعال را بهتر مى‌شناسيم كه خلاف آن را فرض نماييم، مثلًا اگر اين زمين، آرام نبود وحركتش كُند يا تند بود، باران نمى‌باريد يا زمين آن را جذب نمى‌كرد، روئيدنى‌ها وچشمه‌ها در آن نبود، و يا ... آيا باز هم «مَهد» به شمار مى‌رفت؟!
پیام ها
1- همان گونه كه طفل، در مهد و گهواره براى زندگىِ خارج از آن رشد مى‌يابد، انسان نيز بايد در مهد زمين براى زندگى بيرون از زمين يعنى جهان آخرت رشد كند. «2» «مَهْداً»
2- زمين، آسايشگاه انسان است، همه نيازهاى او را تأمين مى‌كند، مرده و زنده‌ى او را حمل كرده و به امر الهى مسخّر اوست. «مَهْداً»
«1». تفسير راهنما.
«2». تفسير الميزان.
جلد 5 - صفحه 354
3- آفرينش وشرايط زمين هدفدار و براى انسان است. جَعَلَ لَكُمُ ... سَلَكَ لَكُمْ
4- نظام آفرينش بر اساس اصل عليت و سبب و مسبب است. «فَأَخْرَجْنا بِهِ»
5- توجّه به قانون زوجيّت در گياهان، از معجزات علمى قرآن است. «1» «أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلاً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّى (53)
بعد از آن شواهد قدرت خداى تعالى را براى فرعون شرح دهد:
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً: پروردگار من آن ذاتى است كه به قدرت كامله و حكمت شامله خود قرار داده براى شما زمين را گهواره و پرورشگاه كه در آن مى‌نشينيد و مسكن خود مى‌سازيد. وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلًا: و پيدا كرد براى شما راهها را در ميان كوهها و بيابانها تا از زمينى به زمينى و از شهرى به شهرى رويد براى مصالح و مقاصد خود. وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً: و نازل فرمود از آسمان آب باران را.
«1» همان مدرك.
جلد 8 - صفحه 282
بيان: شخص عاقل منصف كه تأمل و تفكر نمايد در خلق زمين بدين كيفيات مختلفه و طبايع متفاوته و اقسام و انواع آن و همچنين در ايجاد راهها براى رسيدن به منافع و فوائد بيشمار و آمدن باران و زنده شدن تمامى موجودات كه جريان تدبير و تقدير در آنها عقول دانشمندان را متحير سازد، هر آينه شواهد بزرگى است بر قدرت خداوند يكتا. و انكار آن، جز عناد و لجاج نخواهد بود.
تا اينجا ختم كلام موسى عليه السلام، و بعد ابتداى كلام خداوند است.
زمخشرى گويد انتقال از لفظ غيبت به طرف لفظ متكلم مطاع، اشعار است به اينكه بارى تعالى عزّ و جلّ مطاعى است كه تمامى اشياء مختلفه را منقاد امر خود مى‌گرداند «1».
لذا مى‌فرمايد: فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً: پس بيرون آورديم به سبب باران انواع و اصناف. مِنْ نَباتٍ شَتَّى: از گياههاى مختلف به جنس و رنگ و شكل و طبع و بو. و دسته‌اى سبز، دسته‌اى زرد، دسته‌اى سرخ، دسته‌اى سياه و دسته‌اى سفيد.
قسمتى شور، قسمتى شيرين و قسمتى ترش. بعضى تر، بعضى خشك، بعضى سرد و بعضى گرم. برخى زهر، برخى ترياق، بعضى درد، بعضى دوا. قسمتى روح افزا، قسمتى تن‌آسا كه عقل، عاجز از احاطه به تمام آثار و خواص آنست تا بدانى كه به طبع نيست و به دهر نه و به هوا و آفتاب نباشد، بلكه آثار قدرت مدبر حكيم است كه به حكمت و مصلحت الهيه بيافريد، تا چون به فصل بهار نظر كنى موجب زيادتى يقين و ايمان، و باعث شكرگزارى خالق منان گردد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قالا رَبَّنا إِنَّنا نَخافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنا أَوْ أَنْ يَطْغى (45) قالَ لا تَخافا إِنَّنِي مَعَكُما أَسْمَعُ وَ أَرى (46) فَأْتِياهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْناكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَ السَّلامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى (47) إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنا أَنَّ الْعَذابَ عَلى مَنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى (48) قالَ فَمَنْ رَبُّكُما يا مُوسى (49)
قالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى (50) قالَ فَما بالُ الْقُرُونِ الْأُولى (51) قالَ عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي فِي كِتابٍ لا يَضِلُّ رَبِّي وَ لا يَنْسى (52) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلاً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّى (53) كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِأُولِي النُّهى (54)
مِنْها خَلَقْناكُمْ وَ فِيها نُعِيدُكُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُكُمْ تارَةً أُخْرى (55) وَ لَقَدْ أَرَيْناهُ آياتِنا كُلَّها فَكَذَّبَ وَ أَبى (56)
ترجمه
- گفتند پروردگار ما همانا ما ميترسيم كه پيشى گيرد بر ما يا آنكه زياد كند سركشى خود را
گفت نترسيد همانا من با شمايم ميشنوم و مى‌بينم
پس برويد نزد او و بگوئيد همانا ما دو فرستاده پروردگار توايم پس بفرست با ما بنى- اسرائيل را و عذاب مكن آنها را بتحقيق آورديم تو را معجزه‌اى از پروردگارت و سلام بر آنكه پيروى كند از راه هدايت
همانا وحى شد بما كه عذاب بر كسى است كه تكذيب كرد و روى گردانيد
گفت پس كيست پروردگار شما اى موسى
گفت پروردگار ما آنكسى است كه عطا كرد بهر چيزى صورت هستى او را پس راهنمائى نمود
گفت پس چيست حال مردم عصرهاى گذشته
گفت علم آن نزد پروردگار من است در نوشته‌اى نه خطا ميكند پروردگار من و نه فراموش ميكند
آنكسى كه گردانيد از براى شما زمين را بسترى و پديد آورد براى شما در آن راههائى و فرستاد از آسمان آبيرا پس بيرون آورديم بسبب آن اصنافى از روئيدنيهاى گوناگون
بخوريد و بچرانيد چهار پايان خود را همانا در آن آيتهائى است براى صاحبان خردها
از آن آفريديم شما را و در آن باز ميگردانيم شما را و از آن بيرون
جلد 3 صفحه 509
ميآوريم شما را بار ديگر
و بتحقيق نموديم باو معجزاتمان را تمامى پس تكذب كرد و امتناع نمود.
تفسير
- چون حضرت موسى و هارون با يكديگر ملاقات نمودند روى بدرگاه الهى نموده عرضه داشتند پروردگارا ما ميترسيم كه تا ما فرعون را دعوت كنيم هنوز سخن ما بپايان نرسيده مبادرت بعقوبت و آزار ما نمايد يا بر كفر و الحاد خود بيفزايد و زبان جسارت بساحت مقدّس تو دراز كند خداوند فرمود نترسيد من با شما هستم گفتار شما و او را ميشنوم و رفتارتان را با يكديگر مى‌بينم و از تعدّى و دست درازى او جلوگيرى ميكنم و موجب نصرت شما را بر او فراهم مينمايم پس برويد نزد او و بگوئيد كه ما دو پيغمبر خدائيم و از نزد او براى تو پيغامى آورده‌ايم و آن اين است كه اولاد يعقوب پيغمبر را كه سالها است در مصر اقامت دارند و اخيرا تو آنها را باعمال شاقه وادار نمودى و اسير خود كردى آزاد كن و بگذار با ما بيايند برويم در شام و كنعان كه وطن اصلى ما است سكونت نمائيم و اگر باور نميكنى ما معجزه‌اى هم داريم كه خداوند براى اتمام حجّت بما عنايت فرموده براى تو اظهار ميكنيم و سلامتى از عذاب الهى براى كسى است كه متابعت و پيروى از هدايت و راهنمائى حقّ نموده در راه راست و دين قويم خدائى مشى نمايد و بما وحى شده از جانب خداوند كه هر كس پيغمبران او را تكذيب كند و از قبول سخنانشان رو گردان شود بعذاب الهى در دنيا و آخرت گرفتار خواهد گرديد فرعون چون حس كرد كه مدبّر امور موسى است و هارون كمك و معاون او است يا براى خبث طينت خود خواست با هارون كه افصح از موسى بود مكالمه نكند تا كندى زبان موسى عليه السّلام آشكار گردد و در انظار موهون شود غافل از آنكه خداوند دعاء او را مستجاب نموده و كندى زبانش رفع شده لذا خطاب بموسى نمود و گفت پروردگار شما كيست كه از طرف او براى من پيغام آورديد موسى عليه السّلام جواب فرمود پروردگار ما آن قادر حكيم و عليم است كه هر موجودى را بصورت و شكل لايق بخود وجود داده و بكمال مناسب خود دلالت تكوينى و هدايت تشريعى فرموده و چون اين جواب موجز در نهايت فصاحت و بلاغت و متانت بود و دلالت داشت بر آنكه خداوند غنى بالذّات و منعم على الاطلاق
جلد 3 صفحه 510
است و تمام موجودات محتاج و ريزه خوار خوان احسان اويند فرعون مبهوت در جواب شد و عنان سخن را بجانب ديگرى كه خارج از مقصود بود معطوف نمود و پرسيد پس حال اقوام سابقه كه معرفت بچنين خدائى نداشتند چه خواهد بود آيا در نعمتند يا در عذاب حضرت موسى هم نخواست بفرمايد كه در عذابند براى آنكه بطبع شنوندگان گران نيايد فرمود علم بحال بندگان از شقاوت و سعادت نزد خدا است و در لوح محفوظ ثبت شده و خداوند نه جاى آنرا گم ميكند و نه آنرا فراموش مينمايد آنچنان خداوندى است كه قرار داده است براى بندگان خود زمين را مانند بستر و فرش گسترده و پديد آورده در آن راههائى در كوهها و واديها و صحراها كه مردم در آن سكونت و عبور و مرور نمايند و از فوائد آن بهره‌مند گردند و باران رحمت خود را نازل فرموده و بيرون آورده بسبب آن اصناف و انواع نباتات و حبوبات و ميوجات گوناگون متعدّد متشتّت مختلف را كه بخورند و بچرانند احشام و اغنام خودشان را و شكر خدا را بجا آورند و در آنچه بيان شد آثار و علائمى است بر وجود صانع حكيم قدير براى كسانيكه داراى عقل و معرفتند و خداوند بندگان را از خاك زمين خلق نموده در بدو خلقت چون آدم ابو البشر از خاك خلق شده و اولاد او هم كه از نطفه خلق ميشوند اصلا از خاكند چون نطفه از مأكولات مولوده از زمين توليد ميشود و بعد از مردن هم در خاك پنهان ميگردند و اجزاء بدنشان جز و خاك ميشود و روز قيامت هم از خاك بيرون ميآيند و اجزاء بدنشان جمع و متّصل ميگردد و بصورت اوّليه بر ميگردند و روح اصلى ببدنشان باز گشت ميكند و در محضر الهى حاضر ميشوند و خداوند تمام آيات وجود و علم و قدرت خود را بفرعون ارائه داد ولى او از فرط عناد و لجاج و غرور و نخوت تكذيب كرد و امتناع از قبول نمود و ظاهرا از قول خداوند فاخرجنا ببعد كلام مستقلّ خود خدا است كه وصل فرموده بكلام خود كه حكايت از قول موسى عليه السّلام بود براى اشاره بصحّت آن مقال و صدور آن از مبدء وحى و الهام ولى فيض ره فرموده از باب التفات از غيبت بتكلّم است و نظائر آن در قرآن زياد است و بعضى گفته‌اند مراد از ارائه تمام آيات بفرعون تمام معجزاتى است كه بموسى عليه السّلام داده شده بود و آن نه معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد
جلد 3 صفحه 511
شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم السلام تفسير شده و ظاهرا مراد بيان افراد كامله است ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرض‌َ مَهداً وَ سَلَكَ لَكُم فِيها سُبُلاً وَ أَنزَل‌َ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخرَجنا بِهِ أَزواجاً مِن نَباتٍ شَتّي (53)
پروردگار من خداونديست که قرار داد از براي شما زمين را مثل گهواره و قرار داد از براي شما در اينکه زمين راهها و سبلي که بتوانيد از هر نقطه بنقطه ديگر برويد و نازل فرمود از طرف بالا آب را پس بيرون آورديم بتوسط آب روئيدنيها زوج نر و مادّه انواع مختلفه متشتّته.
(الَّذِي) صفت ربّي است که در آيه قبل فرموده.
(جَعَلَ لَكُمُ الأَرض‌َ مَهداً) كره زمين با كره آب در وسط هوا بدون عمد و ستوني قرار دارد و از براي او دو حركت وضعي و انتقالي قرار دارد تا تشكيل شب و روز و سال و ماه داده شود و چون سه ربع كره زمين را آب احاطه كرده و يك ربعش از آب بيرونست که ربع مسكون نام گذارده شده و آب باين سطح بارز نميرسد خداوند بتوسط ابخره و ادخنه اينکه آب را از آن سه ربع گرفته و تشكيل ابر داده و بتوسط تموّج هوا بادها اينکه ابرها را بهر نقطه ميبرد در طرف بالا و پس از سرد شدن آن آبها را نازل ميفرمايد.
(وَ أَنزَل‌َ مِنَ السَّماءِ) يعني از بالاي سر.
(السَّماءِ) که باران ميبارد و از باطن زمين اشجار و فواكه و حبوبات ميروياند.
(فَأَخرَجنا بِهِ أَزواجاً) که تمام اينکه نباتات نر و ماده دارد تا تلقيح نشود دانه و ميوه از او توليد نميشود.
(مِن نَباتٍ شَتّي) هر كدام از اينکه حبوبات و فواكه و اشجار خواص مخصوصه
جلد 13 - صفحه 45
دارند از حيث طعم و رنگ و شكل و فوائد خاصّه دارند حتي گياه‌هاي بيابانها و كوهها که هر كدام براي شما و حيوانات شما نتيجه بخش است.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 53)- و از آنجا که بخشی از سخن موسی (ع) پیرامون مسأله توحید
ج3، ص125
و شناسایی خدا بود قرآن در اینجا فصل دیگری در همین زمینه بیان می‌دارد: «همان خداوندی که زمین را برای شما مهد آسایش قرار داد، و راههایی در آن ایجاد کرد، و از آسمان، آبی فرستاد» (الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَکَ لَکُمْ فِیها سُبُلًا وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً).
«سپس ما به وسیله این آب، انواع گوناگون از گیاهان مختلف را از خاک تیره بر آوردیم» (فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّی).
در این آیه به چهار بخش از نعمتهای بزرگ خدا اشاره شده است: که اولویتهای زندگی انسان را تشکیل می‌دهد، قبل از همه چیز، محل سکونت و آرامش لازم است، و به دنبال آن راههای ارتباطی، سپس آب، و فرآورده‌های کشاورزی.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
