إِنَّ الَّذِينَ هُم مِن خَشيَةِ رَبِّهِم مُشفِقُونَ (57) وَ الَّذِينَ هُم بِآياتِ رَبِّهِم يُؤمِنُونَ (58) وَ الَّذِينَ هُم بِرَبِّهِم لا يُشرِكُونَ (59) وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ ما آتَوا وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ أَنَّهُم إِلي رَبِّهِم راجِعُونَ (60) أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الخَيراتِ وَ هُم لَها سابِقُونَ (61)
اينکه آيات شريفه صفات مؤمنين صالحين را بيان ميفرمايد:
1- (إِنَّ الَّذِينَ هُم مِن خَشيَةِ رَبِّهِم مُشفِقُونَ) بدرستي که كساني که از ترس پروردگار خود خائف و لرزان هستند، مؤمن بايد بين خوف و رجاء باشد. دو معصيت كبيره، يكي امن من مكر اللّه است و يكي يأس من روح اللّه، نبايد مؤمن
جلد 13 - صفحه 417
مأيوس از رحمت و مغفرت و عفو الهي باشد با آن سعه رحمت و مغفرت و لو با گناه جن و انس باشد.
(قُل يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسرَفُوا عَلي أَنفُسِهِم لا تَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ يَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحِيمُ) زمر آيه 54. و نبايد مطمئن باشد که حكما و حتما اهل بهشت هست و با ايمان از دنيا ميرود ميفرمايد: (أَ فَأَمِنُوا مَكرَ اللّهِ فَلا يَأمَنُ مَكرَ اللّهِ إِلَّا القَومُ الخاسِرُونَ) اعراف آيه 97 و مكرر گفته شده که احدي استحقاق بهشت ندارد حتي انبياء و هر که بهشت رفت از باب تفضل است فقط قابليت ميخواهد. زيرا جميع عبادات تقابل با نعم الهيه نميكند و اگر خداوند بواسطه يك معصيت مؤاخذه كند حق دارد پس مؤمن بايد بين الامرين باشد.
2- (وَ الَّذِينَ هُم بِآياتِ رَبِّهِم يُؤمِنُونَ) ايمان بآيات اللّه ايمان به قرآن است که از باء بسم اللّه تا سين و النّاس كلام حق است و بر حضرت رسالت نازل شده و بتمام دستورات او بايد عمل كرد، و ايمان بجميع انبياء تمام از جانب حق منصوب شده و تماما معصوم و واجد جميع شرايط نبوت بودند و حسب و نسب آنها تا آدم أبو البشر همه پاك بودند در اصلاب شامخه و ارحام مطهره. و ايمان به اوصياء طاهرين از امير المؤمنين تا خاتم الوصيّين و ايمان به جميع احكام الهيه از عبادات و ساير احكام تكليفيه و وضعيه و حدود الهيه و بتمام ضروريات دينيه و مذهبيّه که تمام اينها آيات الهيه هستند.
3- (وَ الَّذِينَ هُم بِرَبِّهِم لا يُشرِكُونَ) تمام طبقات سواي شيعه اثني عشريه خالي از شرك نيستند حتي بعض شيعه از عرفاء و غيرهم. زيرا از براي شرك اقسامي است. پنج قسم است: شرك ذاتي منسوب بابن كمونه. شرك صفاتي اكثر عامه که صفات را زائد بر ذات ميدانند، شرك افعالي که امر خلق و رزق را مستند به غير خدا ميپندارند به انبياء و اولياء و ملائكه و اسباب و وسائط نسبت ميدهند، شرك عبادي مثل عبده اصنام و شمس و قمر و كواكب و گاو و گوساله و آتش و غير
جلد 13 - صفحه 418
اينها. شرك نظري که اميدش و توكلش و نظرش بغير خدا باشد.
وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ ما آتَوا وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ أَنَّهُم إِلي رَبِّهِم راجِعُونَ و كساني که آنچه خدا بآنها عنايت فرموده بجا ميآورند و بمصرف الهي صرف ميكنند و مع ذلک قلوب آنها ترسان و لرزان است چون ميدانند که آنها بسوي پروردگارشان مراجعت ميكنند.
(وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ ما آتَوا) يعني بجميع وظايف که بآنها داده شده عمل مي كنند از وظايف مالي خمس. زكاة. صله رحم. احسان بفقراء صرف في سبيل اللّه و وظايف عبادي از صلوة و صوم و حج و جهاد و غيرها.
(وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ) و معذالك دلهاي ايشان ترسان و لرزان است. زيرا مي ترسند که قصور و تقصيري در آنها بوده يا از جهت فقدان شرايط صحت که من جمله ولايت اهل بيت باشد يا بعض شرايط ديگر يا نقصان بعض اجزاء که من جمله حضور قلب است و من جمله تقواي از معصيت که ميفرمايد:
(إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ المُتَّقِينَ) مائده آيه 30 و بسا ممكن است بواسطه كثرت معاصي حبط شود و موجب زوال ايمان شود و ساير شرايط قبول.
(أَنَّهُم إِلي رَبِّهِم راجِعُونَ) فعل محذوف است به دلالت جمله يعني يعلمون انهم الي ربهم راجعون، معتقد به قيامت و سؤال و جواب و نامه عمل و شهود بر اعمال هستند و ميدانند که خداوند عالم السر و الخفيات است و بسيار دقيق در حساب است که هيچ عملي جزئي و كلي از قلم او نميافتد.
جلد 13 - صفحه 419
5- أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الخَيراتِ وَ هُم لَها سابِقُونَ گفتيم فرق است بين مسارعت و عجله، در امور خيريه سرعت تعبير ميكنند و در امور شريه عجله و خيرات جمع محلي به الف و لام افاده عموم دارد شامل جميع خوبيها ميشود از معارف الهيه و تكميل اخلاق حميده و اتيان به جميع اعمال صالحه بر يكديگر سبقت ميگيرند. و در تفسير برهان در ذيل اينکه آيات شريفه اخبار زيادي بسيار مفصل از ائمه اطهار در بيان مصداق اينکه آيات شريفه نقل كرده. و خلاصه آنها اينكه تا ميتوانيد اعمال خيريه را سرا بجا آوريد و لو مردم تعريف شما را نكنند يا مذمت كنند بايد نزد خدا محمود باشيد، خير در مردي است که هر روز زياد كند در اعمال خيريه و تدارك كند سيئات را بالتوبه و از شرايط مهمه آنها ولايت اهل بيت است و قناعت بمقدار كفايت از قوت و لباس، و اينكه خوف آنها از جهت شك نيست، بلكه از جهت كوتاهي در عمل است و در محبت اهل البيت و ولايت آنها. و تا ميتوانيد از منزل خارج نشويد تا مبتلا به غيبت و دروغ و حسادت و سستي در عبادت نشويد و خود را بر ديگران ترجيح و تفضيل ندهيد، چه بسا گنهكاراني آمرزيده شوند و بسا عبّادي بدون ايمان از دنيا روند الي غير ذلک از مواعظ كافيه.
تنبيه
بشارت به كساني که در اينکه تفسير خدماتي ميكنند و از او استفاداتي دارند در شب جمعه گذشته شب 13 ذي الحجة در عالم رؤيا خدمت حضرت بقيّة اللّه مشرف شدم سندي بر اينکه تفسير تقاضا كردم كاغذي به من مرحمت فرمودند عرض كردم امضاء خود شما را طالبم حضرت نقطهاي در آن صفحه گذاشت که آن نقطه نور ميداد اميدوارم منظور نظر مبارك آن حضرت باشد و وسيله سعادت شود.
420