قاسم (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۰ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
«قاسِم» از صفات فعلى خداوند به معناى تقسیم کننده معیشت و روزى، تنها یک بار در قرآن کریم به صورت فعلى در مورد خداوند بکار رفته است:[۱] «...نَحنُ قَسَمنا بَينَهُم مَعيشَتَهُم فِى الحَيوةِ الدُّنيا...»؛ (سوره زخرف/۳۲) ما در زندگی دنیا معیشت آنان را میانشان تقسیم کردهایم... .
این صفت الهى به صورت اسمى (قاسِم) نیز در برخی ادعیه مانند دعای جوشن کبیر آمده است: «یَا قَاسِمُ...».[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۲۲، صفحه ۳۵۵.
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی.




