حدیث حسن
به نظر علمای شیعه «حدیث حسن» حدیثى است که همه راویان آن امامى و ممدوح باشند؛ لیکن تصریح بر عدالت آنان نشده باشد. به حدیثى هم که بعض راویانش ممدوح و بعض دیگر امامى و عادل باشند، حدیث حسن اطلاق کردهاند.[۱]
اما در مورد دیدگاه اهل سنت گفته اند: «حدیث حسن» حدیثی متصل است که روایان آن عادل بوده، ولی ضبط راوی دارای خلل باشد و از شذوذ و علت سالم مانده باشد.
در این که حدیث حسن مطلقاً حجت است یا مطلقاً حجت نیست و یا در صورت عمل مشهور به مضمون آن، حجت است و در غیر آن صورت حجت نیست. بین متأخران اختلاف است.[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، سید محمود هاشمى شاهرودى، ج۳، ص۲۶۰.
- ویکی فقه.