حضرت علی اصغر علیه السلام
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
على‌اصغر علیه السلام یکى از فرزندان امام حسین که شیرخوار بود و از تشنگى، روز عاشورا بى‌تاب شده بود. امام، خطاب به دشمن فرمود: از یاران و فرزندانم، کسى جز این کودک نمانده است. نمى بینید که چگونه از تشنگى بى‌تاب است؟
در «نفس المهموم» آمده است که فرمود: «ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطفل» در حال گفتگو بود که تیرى از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم على‌اصغر را درید. امام حسین علیه السلام خون گلوى او را گرفت و به آسمان پاشید.[۱]
در کتاب‌هاى مقتل، هم از «على‌اصغر» یاد شده، هم از طفل رضیع (کودک شیرخوار) و در این که دو کودک بوده یا هر دو یکى است، اختلاف است.
در زیارت ناحیه مقدسه، درباره این کودک شهید، آمده است: «السلام على عبدالله بن الحسین، الطفل الرضیع، المرمى الصریع، المشحط دما، المصعد دمه فى السماء، المذبوح بالسهم فى حجر ابیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدى».[۲]
و در یکى از زیارتنامه هاى عاشورا آمده است: «و على ولدک على‌الاصغر الذى فجعت به».
از این کودک، با عنوان‌هاى شیرخواره، شش ماهه، باب الحوایج، طفل رضیع و... یاد مى شود و قنداقه و گهواره از مفاهیمى است که در ارتباط با او آورده مى شود.
طفل شش ماهه تبسم نكند، پس چه كند * آن كه بر مرگ زند خنده، على اصغر توست
«على‌اصغر، یعنى درخشانترین چهره کربلا، بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت...؛ چشم تاریخ، هیچ وزنه اى را در تاریخ شهادت، به چنین سنگینى ندیده است».[۳]
على‌اصغر را «باب الحوائج» مى دانند، گرچه طفل رضیع و کودک کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست. در گلخانه شهادت را مى گشاید کلید کوچک ما.
پانویس
- ↑ معالى السبطين، ج 1، ص 423.
- ↑ بحارالانوار، ج 45، ص 66.
- ↑ اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، شهيد پاك‌نژاد، ج 2، ص 42.
منبع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
