آیه 177 بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۳ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۶:۲۴ توسط History of islam (بحث | مشارکت‌ها) (History of islam صفحهٔ آیه ۱۷۷ بقره را به آیه 177 بقره که تغییرمسیر بود منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

متن آيه

مشاهده آیه در سوره

«لَّيْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّآئِلِينَ وَ فِي الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ».

مشاهده آیه در سوره


ترجمه آیه

نيكوكارى آن نيست كه روى خود را به سوى مشرق و يا مغرب بگردانيد بلكه نيكى آن است كه كسى به خدا و روز بازپسين و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورد و مال خود را با وجود دوست داشتنش به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ‌ماندگان و گدايان و در راه آزاد كردن بندگان بدهد و نماز را برپاى دارد و زكات را بدهد و آنان كه چون عهد بندند به عهد خود وفادارانند و در سختى و زيان و به هنگام جنگ شكيبايانند. آنانند كسانى كه راست گفته‌اند و آنان همان پرهيزگارانند.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

«شیخ طوسی» گوید: هنگامى كه قبله به طرف خانه كعبه قرار گرفت. همه متوجه منسوخ شدن قبله پيشين گرديدند، مخصوصاً يهود و نصارى زياد اين موضوع را بر زبان مي‌راندند خداوند اين آيه را فرستاد كه نپندارند برّ و نيكوكارى فقط مخصوص به نماز خواندن رو به قبله است بلكه طاعات ديگرى نيز هست كه برّ و نكوكارى محسوب مي‌شود.

چنان كه ابن عباس و مجاهد گويند، قتاده و ربيع و جبائى گويند: نكوكارى آن نيست كه نصارى از براى نماز خود متوجه مشرق شوند و يهود متوجه مغرب گردند بلكه برّ چيزهاى ديگرى هم هست كه در آيه مذكور گرديده است.[۳][۴][۵][۶]

پانویس

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 52.
  3. صاحب مجمع البيان گويد: اين موضوع از ابوالقاسم بلخى نيز نقل شده ولى قتاده گويد كه درباره يهوديان نازل شده است.
  4. صاحب كشف الاسرار از ابن عباس و مجاهد و ضحاك و عطا و سفيان نقل كند كه اين آيه درباره مؤمنين صدر اسلام پيش از هجرت و قبل از واجب شدن فرائض نازل گرديد كه معتقد شده بودند كه هر كس كلمه توحيد بگويد و به هر سو نماز بخواند به بهشت خواهد رفت.
  5. در تفسير جامع البيان و تفسير ابن المنذر از قتادة و در تفسير ابن ابى حاتم از ابوالعاليه روايت گرديده كه شخصى نزد پيامبر آمد و از برّ سؤال كرد سپس اين آيه نازل گرديد.
  6. در تفسير عبدالرزاق نيز اين شأن و نزول از قتادة نقل گرديده است.

منابع

  • قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
  • محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
  • فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.

پیوندها

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن