آیه وُدّ
نسخهٔ تاریخ ۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۷ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
آیه 96 سوره مریم را «آیه وُدّ» گفتهاند.[۱] بر اساس این آیه، كسانى كه ایمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند، خداوند محبت آنها را در دل مردم مىافكند:
از ابن عباس درباره این آیه سؤال شد، در جواب گفت: این آیه درباره على بن ابىطالب علیهالسلام نازل شده، زیرا مسلمانى را نخواهید یافت که در دل او محبت و دوستى على نباشد.[۲]
ابوحمزه ثمالى در تفسیر خود گوید: امام باقر علیهالسلام به من خبر داد و فرمود: رسول خدا صلى الله علیه وآله به على علیهالسلام فرمود: «بگو اللّهمّ اجعل لى عندک عهداً واجعل لى فی قلوب المؤمنین ودّاً»؛ سپس آیه فوق نازل شد. چنان که جابر بن عبدالله نیز این حدیث را نقل نموده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص406.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص527.