مطیع(خلیفه عباسی)

فضل بن جعفر، مکنی به ابوالقاسم و ملقب به مطیع لله، بیست و سومین خلیفه عباسی است که در سال 301 هجری قمری متولد شد و پس ا ز خلع مستکفی بالله در سال 334 ه. ق به خلافت رسید.

در ایام خلافت مطیع لله، سستی و مشکلات، امور مملکت را فرا گرفت، چرا که او اصلاً به وظیفه اصلی خویش نمی پرداخت و سرگرم کارهای دیگر بود؛ تا جایی که کلیه امور خلافت توسط دیلمیان انجام می پذیرفت.

او در اواخر دوران خلافتش بیمار گردید، پس از مدتی، کناره گیری کرد، و پسرش الطائع بالله را جانشین خود ساخت. خود نیز دو ماه پس از آن در گذشت.

مدت خلافت مطیع لله، 30 سال بود.نابسامانی های گوناگون دستگاه حکومت، خلع خلفا و وزیران، وضع خودسرانه ترکان و مشاجرات میان فرقه‌ها و مذاهب کلامی، همگی راه را برای ظهور تغییرات سیاسی هموار می‌کرد.

احمد، امیر آل بویه که در 334 ق بغداد را تصرف کرد پس از برکناری مستکفی، فضل بن مقتدر ملقب به المطیع لله را در همان سال به خلافت نشاند و حکومت را در دست گرفت.

به هنگام خلافت مطیع، وزارت با عبدالرحمن سامری و امیرالامرایی بغداد، با احمد آل بویه ملقب به معزالدوله بود.

رویدادهای مهم زمان مطیع

• حجرالاسود از فاطمیان باز پس گرفته شد و به بیت الله الحرام بازگردانده شد.
• یورش ناصرالدوله حمدانی و ترکان به بغداد.

منابع

• دانشنامه رشد.