قوم لوط
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«لوط» نام معروف لوط پیامبر علیه السلام است به معنی وابستگی به دل و جان.[۱] منظور از قوم لوط، قبائلی است که در زمان او در شهری به نام «سلام» زندگی می‌کردند، در قرآن به این شهر و سه شهر اطرافش «مؤتفکات» گفته شده است،[۲] و مؤتفکات به معنی شهرهای زیرو رو شده می‌باشد که عبارتند از: «عموره» «صوغر» و «صبوییم».[۳]
رسالت حضرت لوط علیه السلام
از شنیع‌ترین اعمال قوم لوط، لواط بوده و به گفته قرآن اولین قومی بودند که این عمل زشت بینشان شایع گشت: «مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ»؛[۴] (هیچ یک از جهانیان، پیش از شما آن را انجام نداده بوده است).
بنابراین خداوند حضرت لوط علیه السلام را برای هدایت این قوم گمراه فرستاد: «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ»؛[۵] هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت: آیا تقوا پیشه نمی‌کنید من برای شما پیامبری امین هستم.
ولی آنان نه تنها حاضر به شنیدن کلام حق نشدند بلکه تهدید کردند که او را از آنجا بیرون می‌کنند: «قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ»؛[۶] گفتند: ای لوط اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود.
البته در روایات و تواریخ اسلامی، اعمال زشت و ننگین دیگری به موازات انحراف جنسی از آنان نقل شده است و تنها خانه‌ای که اهلش مسلمان بودند، خانه حضرت لوط بود، به استثناء زنش: «فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ»؛[۷] (جز یک خانواده باایمان در تمام آنها، نیافتیم). این آیه نشان می‌دهد که فحشاء فقط بین مردان نبود بلکه بین زنان نیز شیوع داشته است و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌نمودند.[۸]
سرانجام قوم لوط
این قوم سرانجام به دلیل سرکشی و گناه و انکار رسالت حضرت لوط علیه السلام دچار عذاب الهی شدند و قرآن برای ایشان سه مرحله عذاب ذکر کرده است:
- صحیحه مرگبار: «فَأخَذَتهُمُ الصَیحَةَ مُشرِقین»؛[۹] سرانجام هنگام طلوع آفتاب صیحه مرگبار آنها را فراگرفت.
- زیر و رو شدن قوم لوط: «فَجَعَلنَا عَالِیَها سَافِلَهَا»؛[۱۰] بالای آن را پایین قرار دادیم.
- فروریختن باران سنگ: «وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ* مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ»؛[۱۱] و بارانی از سنگ (گلهای متحجر) متراکم بر روی آنها نازل نمودیم (و سنگهایی که) نزد پروردگارت نشان دار بود.
در پایان، لازم به ذکر است که هر کدام از این عذابها برای آن قوم گمراه کافی بود و نازل شدن این عذابهای سه گانه به خاطر شدت گناه و جسارت آنها نسبت به آلودگی و ننگ بوده است و نیز خداوند برای عبرت دیگران، مجازات آنها را چند برابر کرده است: «إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ»؛[۱۲] در این (سرگذشت عبرت‌انگیز) نشانه‌هایی است برای هوشیاران.
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی؛ المفردات فی غریب القرآن، ترجمه غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی ۱۳۷۲؛ چاپ اول، ج۳.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب؛ بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ ق.\\ چاپ اول؛ جلد اول، ص ۱۶۶.
- ↑ قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن؛ تهران؛ دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۲، چاپ ۱۱، ج۶، ص۲۱۷.
- ↑ سوره اعراف/۸۰.
- ↑ سوره شعراء/ ۱۶۲-۱۶۱.
- ↑ سوره شعرا/۱۶۷.
- ↑ سوره ذاریات/۳۶.
- ↑ فعال عراقی‌نژاد، حسین، داستانهای قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، تهران، سبحان ۱۳۷۸؛ چاپ اول؛ جلد اول؛ ص۳۰۸.
- ↑ سوره حجر/۷۳.
- ↑ سوره حجر/۷۴.
- ↑ سوره هود/۸۳-۸۲.
- ↑ سوره حجر/۷۵.
منابع
- قوم لوط، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی) تاریخ بازیابی: 10 شهریور 1392.
