آیه 240 بقره: تفاوت بین نسخهها
(←پیوندها) |
جز (History of islam صفحهٔ آیه ۲۴۰ بقره را به آیه 240 بقره که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۶:۳۴
متن آيه
ترجمه آیه
و كسانى از شما كه مرگشان فرا مى رسد و همسرانى بر جاى مى گذارند بايد براى همسران خويش وصيت كنند كه آنان را تا يك سال بهرهمند سازند و از خانه شوهر بيرون نكنند پس اگر بيرون بروند در آنچه آنان به طور پسنديده درباره خود انجام دهند گناهى بر شما نيست و خداوند توانا و حكيم است.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
از مقاتل بن حيان روايت كنند كه مردى از اهل طائف با زن و فرزندان پسر و دختر و نيز با پدر و مادرش وارد مدينه شده بود به حسب اتفاق در مدينه وفات يافت. جريان كار بازماندگان او به رسول خدا صلى الله عليه و آله برگزار گرديد.
پيامبر دستور فرمود: به پدر و مادر و اولاد او از اموالش بدهند و چيزى از اموال مزبور به زوجه او داده نشد و پيامبر دستور داد از دارائى شوهر آن زن يك سال مخارج او را بپردازند سپس اين آيه بدين منظور نازل گرديد.[۳][۴]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 91.
- ↑ تفسير اسحق بن راهويه از عامه.
- ↑ آيه شريفه علاوه از مقدار ارثى كه بايد به زوجه داده شود، يك سال مخارج او را هم با وصيت از طرف شوهر متوفى تأمين نموده است و مخارج مزبور بنا به عقيده اصحاب ما حمل بر استحباب گرديده است.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.