آیه اذن جهاد: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 39 [[سوره حج]]/ 22 را «آیه اذن جهاد» نام نهاده اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را آیه اذن فى القتال<ref> همان.</ref> و برخى آیه جهاد<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند: | آیه 39 [[سوره حج]]/ 22 را «آیه اذن جهاد» نام نهاده اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را آیه اذن فى القتال<ref> همان.</ref> و برخى آیه جهاد<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند: | ||
| + | {{قرآن در قاب|«والّذينَ أُذِنَ لِلَّذينَ يقتَلونَ بِأنّهم ظُلِموا و إنَّ اللّهَ عَلى نَصرِهِم لَقدِير»|سوره=22|آیه=39}} | ||
| − | + | در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در [[مكه]] مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا این كه به [[مدینه]] هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص368. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره حج]] | [[رده:آیات سوره حج]] | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۰۰
آیه 39 سوره حج/ 22 را «آیه اذن جهاد» نام نهاده اند.[۱] برخى آن را آیه اذن فى القتال[۲] و برخى آیه جهاد[۳] نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در مدینه اجازه یافتند با مشركان بجنگند:
در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا این كه به مدینه هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص368.
