سوره شعراء: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{شناسنامه سوره |
| + | |نام=شعراء | ||
| + | |قبلی=فرقان | ||
| + | |بعدی=نمل | ||
| + | |شماره=۲۶ | ||
| + | |جزء=۱۹ | ||
| + | |محل نزول=مکه | ||
| + | |ترتیب نزول=۴۷ | ||
| + | |تعداد آیه=۲۲۷ | ||
| + | }} | ||
| + | سوره شعرا بیست و ششمین سوره قرآن است و دارای 227 آیه است. | ||
| + | ==نزول== | ||
تمام سوره شعراء [[مکی]] است، جز قسمت اخير آن از «وَالشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ» تا آخر. | تمام سوره شعراء [[مکی]] است، جز قسمت اخير آن از «وَالشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ» تا آخر. | ||
| + | این سوره در ترتیب مصحف بیست و ششمین سوره و در ترتیب نزول چهل وهفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره واقعه]] و پس از آن [[سوره نمل]] نازل شده است. | ||
==تعداد آيات== | ==تعداد آيات== | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۳۴: | ||
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج18، ص3. | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج18، ص3. | ||
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374 | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374 | ||
| + | *[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره شعراء/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره شعراء/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۰:۴۱
| <<فرقان | شعراء | نمل>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره شعرا بیست و ششمین سوره قرآن است و دارای 227 آیه است.
نزول
تمام سوره شعراء مکی است، جز قسمت اخير آن از «وَالشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ» تا آخر. این سوره در ترتیب مصحف بیست و ششمین سوره و در ترتیب نزول چهل وهفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره واقعه و پس از آن سوره نمل نازل شده است.
تعداد آيات
از نظر كوفيان و شاميان و متقدمين اهل مدينه 227 آيه و از نظر ديگران 236 آيه است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب نقل كرده است كه پیامبر خدا فرمود: هر كس سوره شعراء بخواند، اجر او ده حسنه است و هر حسنه‌اى به اندازه عدد همه كسانى است كه تصديق و تكذيب حضرت نوح و حضرت هود و حضرت شعيب و حضرت صالح و حضرت ابراهيم كردند و بعدد همه كسانى كه تكذيب حضرت عيسى و تصديق حضرت محمد صلی الله علیه و آله كردند.
همچنین ابوبصير از امام صادق علیه السلام نقل كرده است كه هر كه «طس» هاى سه‌گانه را در شب جمعه بخواند، از اولياء خدا و در جوار اوست و خدا او را در جنة العدن كه در وسط بهشت است با انبياء و رسل و اوصياء راشدين، قرار مي دهد و هرگز در دنيا پريشانى نمى‌بيند و در آخرت اجر او بهشت است تا خشنود شود و خداوند صد حورالعين به تزويج او درمى‌آورد.
هدف سوره
غرض از اين سوره، تسليت خاطر رسول خدا (ص) است از اينكه قومش او را و قرآن نازل بر او را تكذيب كرده بودند و او آزرده شده بود و همين معنا از اولين آيه آن كه می‌فرمايد:" تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ" بر می‌آيد. آرى كفار قريش يك بار او را مجنون خواندند، بار ديگر شاعر، و اين آيات علاوه بر تسليت خاطر آن جناب، مشركين را تهديد میكند به سرنوشت اقوام گذشته و به اين منظور چند داستان از اقوام انبياى گذشته يعنى موسى و ابراهيم و نوح و هود و صالح و لوط و شعيب (ع) و سرنوشتى كه با آن روبرو شدند و كيفرى كه در برابر تكذيب خود ديدند نقل كرده است تا آن جناب از تكذيب قوم خود دل سرد و غمناك نگردد و نيز قوم آن جناب از شنيدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگيرند.[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج15، ص: 347
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج18، ص3.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
