حدیث مستفیض: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | «مستفیض» از نظر لغوی اسم فاعل باب استفعال از ریشه «فیض» و به معنای فراگیر و شایع است (همانند آبی که از چاه فیضان دارد و بالا میآید)؛ و «حدیث مستفیض» در اصطلاح به [[حدیث]]ی گفته می شود که راویان آن بیش از سه نفر و کمتر از حد «[[تواتر]]» باشد. | + | «مستفیض» از نظر لغوی اسم فاعل باب استفعال از ریشه «فیض» و به معنای فراگیر و شایع است (همانند آبی که از چاه فیضان دارد و بالا میآید)؛ و «حدیث مستفیض» در اصطلاح به [[حدیث]]ی گفته می شود که راویان آن بیش از سه نفر و کمتر از حد «[[تواتر]]» باشد.<ref>شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین</ref> |
| − | تعدد طرق در حدیث مستفیض، اگر چه فی نفسه موجب یقین نمی شود، ولی ظنّ به صدور آن را تقویت می کند. | + | تعدد طرق در حدیث مستفیض، اگر چه فی نفسه موجب یقین نمی شود، ولی ظنّ به صدور آن را تقویت می کند.<ref>شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین</ref> |
| − | گاهی از حدیث مستفیض، تعبیر به «[[حدیث مشهور]]» هم شده، اما به نظر میرسد مشهور اعم از مستفیض است، زیرا در حدیث مستفیض، استفاضه راویان میباید در تمامی طبقات باشد، بر خلاف حدیث مشهور، که ممکن است در برخی از طبقات به مرز استفاضه رسیده باشد، مانند: حدیث «انّما الاعمال بالنیّات» که مشهور دانسته شده و نه مستفیض. | + | گاهی از حدیث مستفیض، تعبیر به «[[حدیث مشهور]]» هم شده، اما به نظر میرسد مشهور اعم از مستفیض است، زیرا در حدیث مستفیض، استفاضه راویان میباید در تمامی طبقات باشد، بر خلاف حدیث مشهور، که ممکن است در برخی از طبقات به مرز استفاضه رسیده باشد، مانند: حدیث «انّما الاعمال بالنیّات» که مشهور دانسته شده و نه مستفیض.<ref>درسنامه درایه الحدیث، سید رضا مودب، قم، نشر المصطفی، ۱۳۹۱ش، ص۵۱.</ref> |
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * سید رضا | + | * درسنامه درایه الحدیث، سید رضا مودب، قم، نشر المصطفی، ۱۳۹۱ش. |
* شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت. | * شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت. | ||
{{اصطلاحات حدیثی}} | {{اصطلاحات حدیثی}} | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۷
«مستفیض» از نظر لغوی اسم فاعل باب استفعال از ریشه «فیض» و به معنای فراگیر و شایع است (همانند آبی که از چاه فیضان دارد و بالا میآید)؛ و «حدیث مستفیض» در اصطلاح به حدیثی گفته می شود که راویان آن بیش از سه نفر و کمتر از حد «تواتر» باشد.[۱]
تعدد طرق در حدیث مستفیض، اگر چه فی نفسه موجب یقین نمی شود، ولی ظنّ به صدور آن را تقویت می کند.[۲]
گاهی از حدیث مستفیض، تعبیر به «حدیث مشهور» هم شده، اما به نظر میرسد مشهور اعم از مستفیض است، زیرا در حدیث مستفیض، استفاضه راویان میباید در تمامی طبقات باشد، بر خلاف حدیث مشهور، که ممکن است در برخی از طبقات به مرز استفاضه رسیده باشد، مانند: حدیث «انّما الاعمال بالنیّات» که مشهور دانسته شده و نه مستفیض.[۳]
پانویس
منابع
- درسنامه درایه الحدیث، سید رضا مودب، قم، نشر المصطفی، ۱۳۹۱ش.
- شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت.
