منهال بن عمرو: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | |||
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | + | «مِنهال بن عمرو»، از طایفه [[قبيله بنى اسد|بنى اسد]] و اهل [[کوفه]] بود. او را از اصحاب و راویان [[امام سجاد]] علیه السلام و [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]] علیه السلام شمردهاند.<ref>[[تنقيح المقال فى علم الرجال (کتاب)|تنقيح المقال]]، ج ۳، ص ۲۵۱.</ref> | |
| − | منهال، یکى از هواداران [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام بود که در [[شام]] مىزیست. در روزهایى که | + | منهال، یکى از هواداران [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام بود که در [[شام]] مىزیست. در روزهایى که [[اسرای اهل بیت علیهم السلام|اسراى اهل بیت]] در [[خرابه شام]] بودند، روزى امام سجاد علیه السلام بیرون آمد و با او برخورد کرد و گفتگوهایى میان آن دو انجام گرفت و امام، از مظلومیت اهل بیت و شداید دوران اسارت سخن گفت.<ref>[[مقتل الحسين(عليه السلام) (مقرم) (کتاب)|مقتل الحسين]]، مقرم، ص ۴۶۲؛ [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]، ابن اعثم، ج ۵، ص ۱۵۵.</ref> |
| − | از او نیز نقل شده که هنگام آوردن سر مطهر [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام به [[دمشق]]، مردى آیه [[ | + | از او نیز نقل شده که هنگام آوردن سر مطهر [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام به [[دمشق]]، مردى آیه {{متن قرآن|«أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَباً»}}<ref>[[سوره کهف]]، ۹.</ref> را مىخواند. پس صدایى از سر مطهر آمد که: کشتن من و گرداندن سرم، شگفتتر از داستان اصحاب کهف است.<ref>[[اثبات الهداة (کتاب)|اثبات الهداة]]، ج ۵، ص ۱۹۳.</ref> |
| − | همچنین در سفر بازگشت از [[مكه|مکه]] با امام زین العابدین دیدار کرد. حضرت، وضع [[حرمله]] (کشنده [[حضرت علی اصغر علیه السلام|علىاصغر]]) را از او پرسید، سپس آن ملعون را نفرین کرد. منهال وقتى به [[كوفه|کوفه]] رسید، حرمله را دستگیر کرده بودند. به دستور [[مختار ثقفی|مختار]]، دست و پایش را قطع کردند، سپس در آتش افکندند. منهال، ماجراى دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد. مختار، خوشحال شد که دعاى امام به دست او تحقق یافت.<ref>[[بحارالأنوار (کتاب)|بحارالانوار]]، ج | + | همچنین در سفر بازگشت از [[مكه|مکه]] با امام زین العابدین علیه السلام دیدار کرد. آن حضرت، وضع [[حرمله]] (کشنده [[حضرت علی اصغر علیه السلام|حضرت علىاصغر]]) را از او پرسید، سپس آن ملعون را نفرین کرد. منهال وقتى به [[كوفه|کوفه]] رسید، حرمله را دستگیر کرده بودند. به دستور [[مختار ثقفی|مختار]]، دست و پایش را قطع کردند، سپس در آتش افکندند. منهال، ماجراى دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد. مختار، خوشحال شد که دعاى امام به دست او تحقق یافت.<ref>[[بحارالأنوار (کتاب)|بحارالانوار]]، ج ۴۵، ص ۳۳۲؛ [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاريف]]، ج ۵، ص ۲۱۴۳.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | *[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، نشر معروف. |
| − | + | [[رده:اصحاب امام سجاد علیه السلام]][[رده:اصحاب امام باقر علیه السلام]][[رده:واقعه عاشورا]] | |
| − | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۴۶
«مِنهال بن عمرو»، از طایفه بنى اسد و اهل کوفه بود. او را از اصحاب و راویان امام سجاد علیه السلام و امام باقر علیه السلام شمردهاند.[۱]
منهال، یکى از هواداران اهل بیت علیهم السلام بود که در شام مىزیست. در روزهایى که اسراى اهل بیت در خرابه شام بودند، روزى امام سجاد علیه السلام بیرون آمد و با او برخورد کرد و گفتگوهایى میان آن دو انجام گرفت و امام، از مظلومیت اهل بیت و شداید دوران اسارت سخن گفت.[۲]
از او نیز نقل شده که هنگام آوردن سر مطهر امام حسین علیه السلام به دمشق، مردى آیه «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَباً»[۳] را مىخواند. پس صدایى از سر مطهر آمد که: کشتن من و گرداندن سرم، شگفتتر از داستان اصحاب کهف است.[۴]
همچنین در سفر بازگشت از مکه با امام زین العابدین علیه السلام دیدار کرد. آن حضرت، وضع حرمله (کشنده حضرت علىاصغر) را از او پرسید، سپس آن ملعون را نفرین کرد. منهال وقتى به کوفه رسید، حرمله را دستگیر کرده بودند. به دستور مختار، دست و پایش را قطع کردند، سپس در آتش افکندند. منهال، ماجراى دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد. مختار، خوشحال شد که دعاى امام به دست او تحقق یافت.[۵]
پانویس
- ↑ تنقيح المقال، ج ۳، ص ۲۵۱.
- ↑ مقتل الحسين، مقرم، ص ۴۶۲؛ الفتوح، ابن اعثم، ج ۵، ص ۱۵۵.
- ↑ سوره کهف، ۹.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۵، ص ۱۹۳.
- ↑ بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۳۲؛ فرهنگ معارف و معاريف، ج ۵، ص ۲۱۴۳.
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
