بشیر بن عمرو حضرمی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | «'''بشیر بن عمرو'''» یا «''' | + | «'''بشیر بن عمرو'''» یا «'''بِشر بن عمرو'''» یکی از یاران شهید [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام در [[کربلا]] است. بشر بن عمرو الحضرمی، [[یمن|یمنی]] الاصل بوده و حضرمی قبیله ای از قحطانیه «[[حضرموت]]» یمن است و بعضی ها او را از قبیله کنده می دانند. بشر از [[تابعین]] محسوب شده و پسرانی داشته که به جنگاوری معروف بوده اند. |
| − | وى چند روز | + | وى چند روز پیش از واقعه کربلا به امام حسین علیه السلام پیوست. [[شب عاشورا]] پس از صدور اجازه انصراف از سوى آن حضرت، براى بشیر خبر آوردند که پسرش در مرز رى اسیر شده است. او با شنیدن این خبر اظهار داشت: «امیدوارم که خداوند به من و او در برابر این گرفتارى ها پاداش دهد، دوست ندارم که فرزندم اسیر باشد و من زنده باشم». |
| − | امام | + | امام حسین علیه السلام با شنیدن سخن او فرمود: «خدایت رحمت کند. من بیعت خود را از تو برداشتم، برو و براى رهایى فرزندت بکوش». بشیر گفت: درندگان، زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در این بى کسى تنهایت بگذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه نه، هرگز چنین نخواهد شد!». |
| − | حضرت فرمود: پس | + | حضرت فرمود: پس بیا و این جامه ها را به فرزندت بده تا براى آزادى برادرش هزینه کند. آنگاه پنج جامه، به ارزش هزار دینار به او داد. بشیر بن عمر [[روز عاشورا]] به میدان نبرد شتافت و [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجزى]] به این مضمون خواند: اى نفس امروز خداى مهربان را دیدار خواهم کرد و تو از هر احسان و نعمتى پاداش خواهى گرفت. بی‌تابى مکن، زیرا همه چیز فانى است و شکیبایى تو در پیشگاه خداوند بیشترین پاداش را دارد. |
| − | او آن قدر با دشمنان | + | او آن قدر با دشمنان جنگید تا به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید. برخی «بشر بن عمرو» و «[[سوید بن عمرو خثعمی|سوید بن عمرو]]» را آخرین شهدای غیر [[بنی هاشم]] دانسته اند و برخى شهادت او را در حمله نخستین گفته اند. |
| − | سلام بر بشر بن عمر حضرمى؛ خدا به تو پاداش | + | در [[زيارت ناحيه مقدسه|زیارت ناحیه مقدسه]] از وى چنین یاد شده است: «السّلامُ عَلى بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمى، شَکرَ اللَّهُ لَک قَوْلَک لِلْحُسَینِ علیه السلام وَقَدْ أذِنَ لَک فِى الانْصرافِ: اکلَتْنِى إذَنْ السِّباعُ حَیاً إنْ فارَقْتُک وَاسْأَلُ عَنْک الرّکبانَ وَاخْذُلُک مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ، لایکونُ هذا أبَداً»؛ سلام بر بشر بن عمر حضرمى؛ خدا به تو پاداش خیر دهد به جهت اعلام وفاداریت نسبت به [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام، آنگاه که به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتى: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در این بى کسى تنهایت گذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه‌نه هرگز چنین نخواهد شد! |
| + | |||
| + | نام او در [[زیارت رجبیه امام حسین علیه السلام|زیارت رجبیه]] نیز بدین گونه آمده است: «السلام علی بِشر بن عمرو الحضرمی». | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | |
| − | * جواد محدثی، | + | *[[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، پژوهشکده تحقیقات اسلامی. |
| + | *[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، جلد ۱، صفحه ۱۵۴. | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
[[رده:شهدای کربلا]] | [[رده:شهدای کربلا]] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]] | ||
| + | [[رده:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۷
«بشیر بن عمرو» یا «بِشر بن عمرو» یکی از یاران شهید امام حسین علیه السلام در کربلا است. بشر بن عمرو الحضرمی، یمنی الاصل بوده و حضرمی قبیله ای از قحطانیه «حضرموت» یمن است و بعضی ها او را از قبیله کنده می دانند. بشر از تابعین محسوب شده و پسرانی داشته که به جنگاوری معروف بوده اند.
وى چند روز پیش از واقعه کربلا به امام حسین علیه السلام پیوست. شب عاشورا پس از صدور اجازه انصراف از سوى آن حضرت، براى بشیر خبر آوردند که پسرش در مرز رى اسیر شده است. او با شنیدن این خبر اظهار داشت: «امیدوارم که خداوند به من و او در برابر این گرفتارى ها پاداش دهد، دوست ندارم که فرزندم اسیر باشد و من زنده باشم».
امام حسین علیه السلام با شنیدن سخن او فرمود: «خدایت رحمت کند. من بیعت خود را از تو برداشتم، برو و براى رهایى فرزندت بکوش». بشیر گفت: درندگان، زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در این بى کسى تنهایت بگذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه نه، هرگز چنین نخواهد شد!».
حضرت فرمود: پس بیا و این جامه ها را به فرزندت بده تا براى آزادى برادرش هزینه کند. آنگاه پنج جامه، به ارزش هزار دینار به او داد. بشیر بن عمر روز عاشورا به میدان نبرد شتافت و رجزى به این مضمون خواند: اى نفس امروز خداى مهربان را دیدار خواهم کرد و تو از هر احسان و نعمتى پاداش خواهى گرفت. بی‌تابى مکن، زیرا همه چیز فانى است و شکیبایى تو در پیشگاه خداوند بیشترین پاداش را دارد.
او آن قدر با دشمنان جنگید تا به شهادت رسید. برخی «بشر بن عمرو» و «سوید بن عمرو» را آخرین شهدای غیر بنی هاشم دانسته اند و برخى شهادت او را در حمله نخستین گفته اند.
در زیارت ناحیه مقدسه از وى چنین یاد شده است: «السّلامُ عَلى بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمى، شَکرَ اللَّهُ لَک قَوْلَک لِلْحُسَینِ علیه السلام وَقَدْ أذِنَ لَک فِى الانْصرافِ: اکلَتْنِى إذَنْ السِّباعُ حَیاً إنْ فارَقْتُک وَاسْأَلُ عَنْک الرّکبانَ وَاخْذُلُک مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ، لایکونُ هذا أبَداً»؛ سلام بر بشر بن عمر حضرمى؛ خدا به تو پاداش خیر دهد به جهت اعلام وفاداریت نسبت به امام حسین علیه السلام، آنگاه که به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتى: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در این بى کسى تنهایت گذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم؛ نه‌نه هرگز چنین نخواهد شد!
نام او در زیارت رجبیه نیز بدین گونه آمده است: «السلام علی بِشر بن عمرو الحضرمی».
منابع
- پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، جلد ۱، صفحه ۱۵۴.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
