علامه محمدتقی جعفری: تفاوت بین نسخهها
(←آرشیو عکس و تصویر) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
+ | علامه محمدتقی جعفری (۱۳۴۳ - ۱۴۱۹ ق)(۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ ش)، فیلسوف [[شیعه]] معاصر ایرانی است که از او آثار متعددی برجای مانده است. "ترجمه و تفسیر [[نهج البلاغه]]" و "تفسیر و نقد و تحلیل [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوی مولوی]]" دو نمونه از آثار ارزشمند اوست. | ||
+ | |||
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
|نام کامل = علامه محمدتقی جعفری | |نام کامل = علامه محمدتقی جعفری | ||
سطر ۶: | سطر ۸: | ||
|زادگاه = تبریز | |زادگاه = تبریز | ||
|وفات = ۱۳۷۷ شمسی | |وفات = ۱۳۷۷ شمسی | ||
− | |مدفن = مشهد | + | |مدفن = مشهد - [[حرم امام رضا علیه السلام]] |
− | |اساتید = | + | |اساتید = آیات: مهدی آشتیانی، مهدی مازندرانی، محمدتقی زرگر، [[امام خمینی]] |
|شاگردان = عبدالرحیم گواهی، عبدالله نصری، محمدمهدی گرجیان | |شاگردان = عبدالرحیم گواهی، عبدالله نصری، محمدمهدی گرجیان | ||
|آثار = رسائل فقهی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی، جبر و اختیار،... | |آثار = رسائل فقهی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی، جبر و اختیار،... | ||
}} | }} | ||
− | + | ||
==ولادت و دوران کودکی== | ==ولادت و دوران کودکی== | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۵۱
علامه محمدتقی جعفری (۱۳۴۳ - ۱۴۱۹ ق)(۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ ش)، فیلسوف شیعه معاصر ایرانی است که از او آثار متعددی برجای مانده است. "ترجمه و تفسیر نهج البلاغه" و "تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی" دو نمونه از آثار ارزشمند اوست.
نام کامل | علامه محمدتقی جعفری |
زادروز | ۱۳۰۴ شمسی |
زادگاه | تبریز |
وفات | ۱۳۷۷ شمسی |
مدفن | مشهد - حرم امام رضا علیه السلام |
اساتید |
آیات: مهدی آشتیانی، مهدی مازندرانی، محمدتقی زرگر، امام خمینی |
شاگردان |
عبدالرحیم گواهی، عبدالله نصری، محمدمهدی گرجیان |
آثار |
رسائل فقهی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی، جبر و اختیار،... |
محتویات
ولادت و دوران کودکی
محمدتقی جعفری در سال ۱۳۰۴ هـ.ش در شهر تبریز به دنیا آمد.[۱] پدرش، «کریم» درس نخوانده بود، اما صدق و صفای خاصی داشت. او نانوا بود و هیچ وقت بدون وضو دست به خمیر نان نمیزد. حافظه این نانوای مکتب نرفته چنان قوی بود که اغلب سخنان واعظان شهر را با دقت و تفصیل، برای دیگران بیان میکرد.
در روزگاری که تبریز دچار قحطی شده بود، در یکی از شبها، کریم با هزار زحمت دو عدد نان سنگک و مقداری شیرینی خرید. در بین راه منزل، دو نفر را در خرابهای دید که مشغول خوردن استخوان و لاشه گوسفند و مرغ مردهای بودهاند، او که چنین دید، دلش به حال آنان سوخت و یکی از نانها و شیرینی را به آنها داد. در این هنگام دید که آنان دست به دعا بلند کردند و با سوز دل گفتند: ای مرد مهربان! خدای بزرگ و بخشنده به تو فرزندی صالح و نیک عنایت فرماید. همچنان که ما را خوشحال کردی، خدای رحیم چشم تو را روشن کند.[۲]
مادر علامه جعفری باسواد بود و قرآن را به خوبی میخواند. او قرائت قرآن را به محمدتقی تعلیم داد. محمدتقی چنان خوب قرائت قرآن را فراگرفته بود که وقتی در ۶ سالگی، در سال ۱۳۱۰ هـ.ش برای اولین بار وارد مدرسه «اعتماد» تبریز شد، مدیر مدرسه، آقای جواد اقتصاد خواه، بعد از شنیدن قرائت قرآن او لبخندی زد و گفت: بارک الله! خیلی خوب خواندی! نیازی به درسهای کلاس اول و دوم نداری؛ از فردا وارد کلاس سوم شو![۳]
حافظه قوی محمدتقی همگان را به شگفتی وامیداشت؛ به طوری که متن کلیله و دمنه را از حفظ میخواند و معنای عبارات مشکل را شرح میداد. معلمان مدرسه اعتماد، همواره او را تشویق میکردند.[۴]
تحصیلات، اساتید و شاگردان
محمدتقی جعفری در ۱۵ سالگی و در سال ۱۳۱۹ ش. برای ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. مدرسه فیلسوف، واقع در جوار امامزاده اسماعیل و ابتدای یکی از ورودیهای بازار قدیمی تهران،[۵] اولین جایی بود که محمدتقی برای کسب دانش قدم به آن جا گذارد. او در مدرسه فیلسوف؛ از استاد آیت الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی (۱۲۸۳ـ۱۳۸۵ هـ.ق) پدر حجت الاسلام محمدتقی فلسفی «مکاسب» و «کفایه» را آموخت.[۶]
بعد از مدتی، محمدتقی برای ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد. در همین دوران بود که روزی آیت الله سید محمد حجت کوهکمرهای (۱۳۱۰ـ۱۳۷۲ هـ.ق) و آیت الله شهید محمد صدوقی به حجره او آمدند و لباس روحانیت را به او پوشانیدند.[۷]
آیت الله میرزا مهدی آشتیانی (۱۳۰۶ـ۱۳۷۲ هـ.ق) حکیمی بود که در مدرسه مروی تدریس میکرد. محمدتقی نزد آن استاد بزرگ رفت و حکمت منظومه حکیم ملا هادی سبزواری و بخشی از امور عامه اسفار را از ایشان یاد گرفت.
حجت الاسلام محمدتقی جعفری معقول را از آیت الله شیخ مهدی مازندرانی و عرفان را از آیت الله شیخ محمدتقی زرگر فراگرفت. درس اخلاق امام خمینی در مدرسه فیضیه، روح تشنه محمدتقی را سیراب کرد. روز اولی که او در درس امام خمینی شرکت کرده بود، مشاهده کرد که استاد، آیات آخر سوره حشر را تفسیر میکند. او دریافت که این درس خیلی ژرف است و امام خمینی از مواهبی برخوردار است که دیگران از آن بیبهرهاند.[۸]
استاد جعفری حدود ۵۰ سال به تعلیم و تربیت جامعه اشتغال داشت. در این مدت طولانی بسیاری از پژوهشگران حوزه و دانشگاه از دروس ایشان استفاده کرده و نکتهها آموختند که از جمله میتوان به دکتر «عبدالرحیم گواهی»؛ دکتر «عبدالله نصری» حجت الاسلام دکتر «محمدمهدی گرجیان» اشاره کرد.
آثار و تألیفات
می توان گفت مهمترین اثر علامه جعفری ترجمه و تفسیر نهج البلاغه است. استاد جعفری به تفسیر مثنوی پرداخت تا مقدمهای باشد برای شناخت و تفسیر کلام امیرالمومنین علیه السلام (در نهج البلاغه). یکی از بستگان نزدیک استاد، در خواب دید که در برابر علامه عبدالحسین امینی (۱۳۲۰ـ۱۳۹۰ هـ.ق) ـ صاحب الغدیر ـ نشسته است. علامه امینی پرسید: آیا شما جعفری را میشناسید؟ گفت: آری. علامه امینی گفت: نامهای میدهم به ایشان بدهید. پرسید: اجازه دارم نامه را باز کنم و بخوانم؟ وقتی پاسخ مثبت شنید، در نامه نظر انداخت؛ دید خیلی معنوی و ملکوتی است؛ به قدری نورانی بود که حالی خاص پیدا کرد. علامه امینی با تأکید گفت: این نامه را بدهید به جعفری و به ایشان بگویید ما اکنون در این عالم (برزخ) دیگر نمیتوانیم کاری بکنیم، ولی شما در آن دنیا در میدان کار هستید و میتوانید درباره امیرالمؤمنین علیه السلام کار کنید.
به این ترتیب، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه آغاز شد و تا پایان عمر استاد ادامه یافت و ۲۷ جلد از آن منتشر شد. علامه جعفری با تمام صلاحیتهایی که در شناخت هستی و جهان بینیهای شرقی و غربی داشت، کوشید کلام امیرالمؤمنین علیه السلام را به درستی بشناسد و به بهترین شکلی بشناساند. در این راه، او مکاتب گوناگون و نظریههای مختلف را به میدان طلبید و با قدرت استدلال نشان داد که نهج البلاغه کلام خالق نیست، اما برتر از کلام هر مخلوقی است و مطالب آن اگر درست و کامل روشن گردد، سراسر حقیقت و درستی است و در آن هیچ کژی و اشتباهی راه ندارد.
علاوه بر اثر فوق، از استاد جعفری، بیش از ۱۰۰ کتاب باقی مانده است؛ از جمله:
در فقه:
- رسائل فقهی
- حقوق جهانی بشر از دیدگاه اسلام و غرب (فارسی و انگلیسی)
- الرضاع
در فلسفه:
- جبر و اختیار
- مجموعه مقالات که شامل موضوعات زیر است:
- برهان کمالی دکارت بر وجود خداوند
- برهان کمالی (وجوبی) در اثبات خدا
- هدف زندگی
- مقدمه ای بر مفهوم فلسفه مالکیت
- حرکت و تحول
- حرکت و تحول از دیدگاه قرآن
- طبیعت و ماورای طبیعت
- علم در خدمت انسان
- رابطه علم و حقیقت
- علم و عرفان از دیدگاه ابن سینا
- علم از دیدگاه اسلام
- امید و انتظار
- ارتباط انسان و جهان
- ایده آل زندگی و زندگی ایده آل
- نقد نظریات دیوید هیوم در چهار موضوع فلسفی:
- مفاهیم و اندیشه های مجرد
- خویشتن
- علیت
- استی و بایستی
- بررسی و نقد برگزیده افکار راسل
- زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام
- حکمت اصول سیاسی اسلام (فلسفه سیاسی اسلام)
- بررسی و نقد کتاب (سرگذشت اندیشهها)
- پیام خرد
- فلسفه دین
- تحقیقی در فلسفه علم
- فلسفه و هدف زندگی
- فلسفه و نقد سکولاریزم
- مقدمه ای بر فلسفه
- مولوی و جهان بینیها
- تعاون الدین والعلم
- الامر بین الامرین
- نهایت الادراک الواقعی بین الفلسفة القدیمة والحدیثة
- آفرینش و انسان
- موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی
در عرفان:
- عرفان اسلامی
- آیا شریعت، طریقت و حقیقت با یکدیگر متفاوتند؟
- نیایش امام حسین علیه السلام در صحرای عرفات (به زبان فارسی و عربی)
- تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی (۱۵ جلد)
- حضرت امام علی علیه السلام و عرفان
- علل و عومال جذابیت سخنان مولوی
- آیا جنگ در طبیعت انسان است؟
- وجدان
در معارف اسلامی:
- ترجمه کامل نهج البلاغه (۱ جلد)
- انسان در دیدگاه قرآن
- مبدا اعلا
- امام حسین علیه السلام شهید فرهنگ پیشرو انسانیت
- شناخت انسان در تصعید حیات تکاملی
- علم از دیدگاه علی علیه السلام
- علم و دین در حیات معقول
- اخلاق و مذهب
- شناخت از دیدگاه علمی و قرآن
در ادبیات و تحقیقات در مبانی آنها:
- تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی (دایرة المعارف در ۱۵ جلد)
- سه شاعر (حافظ، سعدی، نظامی)
- حکمت و اخلاق و عرفان در شعر نظامی گنجوی (به زبان فارس و روسی)
- تحلیل شخصیت خیام (بررسی آرا فلسفی، ادبی، علمی و دینی)
- از دریا به دریا (کشف الابیات مثنوی مولوی در ۴ جلد)
در مباحث دیگر:
- عمل تجوید ذهن
- بحثی در قانون تعادل در روش تجزیهای و ترکیبی
- دانشها و ارزشها در مجرای قوانین علمی
- انگیزش مدیریت در اسلام و نقد انگیزشهای معاصر
- فرهنگ پیرو ـ فرهنگ پیشرو
- طرحی برای انقلاب فرهنگی
حضور در انقلاب اسلامی
به تدریج، استاد جعفری برای اقشار گوناگون مردم در دانشگاهها و مساجد و... به سخنرانی پرداخت. ساواک برای کنترل این جلسات، مأمورانی را میفرستاد تا از آن گزارش تهیه کنند. هم اکنون بیش از ۱۸۰ سند گزارشهای ساواک درباره علامه جعفری در دست است که در کتاب «چراغ فروزان» منتشر شده است.[۹]
چون مأموران ساواک به درستی نمیتوانستند از مباحث علمی و فلسفی استاد آگاه شوند، به ناچار از طریق منابع و مأموران متعدد از جلسات استاد گزارش تهیه میکردند؛ به طوری که در طول سالیانی که استاد زیر نظر ساواک بود، بیش از ۲۰ منبع از جلسههای ایشان گزارش دادهاند.[۱۰] بنابر اسناد ساواک، در جلسات استاد جعفری، عموماً جوانان و دانشجویان شرکت میکردند و تعداد آن ها زیاد و حدود ۵۰۰ نفر و... شرکت داشتند.[۱۱]
ساواک در سال ۱۳۴۴ استاد را احضار و تأکید کرد که در درسهای خودتان دو موضوع را رعایت کنید: «۱. نسبت به شاه مطلبی نگویید؛ ۲. نسبت به اسرائیل حمله و اعتراض نکنید».[۱۲]
در بهمن ۱۳۴۶، استاد برای بار دوم به ساواک احضار شد. در آبان ماه سال ۱۳۵۱ ساواک تهران به مدیر کل اداره پنجم دستور داد که مکالمات تلفنی محمدتقی جعفری را کنترل و شنود کند.[۱۳] ساواک یک بار نیز در ساعت ۲ نیمه شب به منزل استاد جعفری حمله کردند و تا ساعتی کتابخانه ایشان را بازرسی کردند، اما چیزی نیافتند و دست خالی برگشتند.[۱۴]
یکی از بازجویان ساواک، با اشاره به مباحث فلسفی استاد جعفری میگوید: «ایشان با همین حرکت جوهری و همین حرفها، جوانان را به مبارز تبدیل میکند و به جان حکومت میاندازند.»[۱۵]
«بر اساس اسناد ساواک، تعداد قابل توجهی از عناصر گروه به اصطلاح مجاهدین خلق ایران (منافقین) به منظور بالابردن بینش و اطلاعات فلسفی خود، در جلسات استاد جعفری شرکت میکردند. یکی از این اسناد در تاریخ ۸/۱۲/۱۳۵۳ و سند دیگر در تاریخ ۴/۹/۱۳۵۳ تنظیم شده است و این مطلب نشان میدهد که حضور آن ها قبل از تغییر ایدئولوژی سازمان بوده است؛ زیرا کودتای خونین درون سازمانی و کشتن عناصر مذهبی سازمان ـ مثل مجید شریف واقفی ـ و تغییر ایدئولوژی سازمان از اسلام به مارکسیسم، در سال ۱۳۵۴ روی داد.[۱۶]
مدتی بعد از آن که استاد جعفری از مشهد به تهران رفت، اطلاع یافت که در منزل دکتر محمود حسابی ـ فیزیکدان ـ جلسات علمی برگزار میشود. استاد در این جلسات هفتگی، شرکت میکرد. این جلسات ۲۴ سال ـ تا پایان عمر دکتر حسابی ـ ادامه یافت. دکتر محمود حسابی نظریه جدیدی درباره «ذرات بنیادی» داشت. در یکی از این جلسهها دکتر حسابی توضیحاتی درباره نظریه خود و ملاقاتش با انیشتین داد و گفت: هر ذرهای که در نظر گرفته شود؛ مثل الکترونها یا پروتونها، دامنه موجودیتش تا کهکشانها نیز کشانده شده است و برای شناسایی دقیق آن باید اجزای دیگر عالم را نیز در نظر گرفت. استاد جعفری گفت: شیخ محمود شبستری مطلبی گفته است که شبیه به نظریه شماست:
جهان چون زلف و خط و خال و ابروست که هر چیزی به جای خویش نیکوست
اگر یک ذره را برگیری از جای خلل یابد همه عالم سراپای
استاد حسابی که بیشتر اهل سکوت بود و بسیار کم حرف میزد، با وجد و هیجان بلند شد و فریاد زد: شبستر کجاست؟ شبستری کیست؟! استاد جعفری با احترام پاسخ داد: شبستر یکی از شهرهای نزدیک تبریز و شیخ محمود شبستری از عرفای بزرگ قرن هشتم است. دکتر حسابی که شور و نشاط بیشتری یافته بود، خودکاری آورد و از استاد جعفری خواست که دوباره اشعار شبستری را بگوید تا یادداشت کند و در اولین فرصت آن را در کتاب گلشن راز بیابد.[۱۷] در این جلسات هفتگی، جمعی از دانشمندان از جمله دکتر ریاحی، کرمانی، دکتر فرشاد، دکتر جمارانی و دکتر کاشیگر شرکت میکردند.[۱۸]
وفات
استاد در اواخر زندگی، دچار بیماری سرطان ریه شد. پزشکان این بیماری را در ایشان در مرداد ماه ۱۳۷۷ تشخیص دادند. فرزند علامه ـ دکتر غلامرضا جعفری ـ که در نروژ مشغول تحصیل در دوره فوق دکترا، به ایران آمد تا ایشان را برای ادامه معالجه به آن جا ببرد. استاد هنگام خداحافظی با خانواده گفت: «این سفر بدون بازگشت است. پس از مرگ من، درباره من اغراق نکنید.» و به فرزندش گفت: «جلال الدین! حال که به عمر خود نگاه میکنم میبینم که چقدر سریع گذشت».
در نروژ ماجرای جالبی روی داد: شبی یکی از دوستان دکتر غلامرضا جعفری او و استاد را برای شام به منزل خود دعوت کرد. استاد و فرزندش در موقع مقرر به آن جا رفتند. هنگام شام، استاد ناراحت شد و گفت: «بوی تعفن میآید!» هر چه به او گفته شد که تعفنی در کار نیست، نپذیرفت؛ سرانجام دکتر غلامرضا جعفری برخاست و همراه پدر، شام نخورده از آن جا خارج شدند. صبح روز بعد دکتر جعفری با آن دوست تماس گرفت تا عذرخواهی کند، اما با کمال تعجب دوستش گفت: برای شام شب گذشته نتوانستم مرغ ذبح اسلامی تهیه کنم، به ناچار از مرغهای معمولی استفاده کردم. از این که داشتم مرغ نجس به استاد میدادم؛ بسیار ناراحت بودم؛ و خیلی خوشحال شدم که ایشان شام نخوردند!
مرحوم علامه جعفری سرانجام در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ ش به ملکوت اعلی پیوست.[۱۹] آیت الله جوادی آملی بر او نماز خواند و در مشهد در حرم امام رضا علیه السلام (ع) در «دارالزهد» به خاک سپرده شد.
پانویس
- ↑ فیلسوف شرق، محمدرضا جوادی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چ اول، ۱۳۷۸، ص ۶.
- ↑ آقای مرزبانی، عبدالله نصری، انتشارات سروش، چاپ اول، ۱۳۷۷، ص ۲۱ و ۲۲.
- ↑ علامه جعفری، محمد ناصری، دفتر انتشارات کمک آموزشی، چ اول، ۱۳۷۷، ص ۱۰.
- ↑ همان، ص ۱۱.
- ↑ همان، ص ۲۰.
- ↑ همان، ص ۲۱ و ۲۲.
- ↑ فیلسوف شرق، ص۲۴ و علامه جعفری، ص۲۸.
- ↑ آفاق مرزبانی، ص ۲۳ و فیلسوف شرق، ص ۲۴ و ۲۵.
- ↑ «چراغ فروزان» از مجموعه یاران امام به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۷۷.
- ↑ فیلسوف شرق، ص ۷۴.
- ↑ چراغ فروزان، ص ۲۰۰، ۱۷۵، ۲۳۱ و...
- ↑ همان، ص ۳۴.
- ↑ همان، ص ۱۲۶.
- ↑ همان، ص ۱۶۵.
- ↑ همان، ص ۱۹۴.
- ↑ فیلسوف شرق، ص ۸۸ و ۸۹ و چراغ فروزان، ص ۲۰۵ و ۱۸۷.
- ↑ فیلسوف شرق، ص ۱۰۵ و ۱۰۶ و علامه جعفری، ص ۵۱ـ۱۳ و آفاق مرزبانی، ص ۴۹.
- ↑ علامه جعفری، ص ۵۱.
- ↑ فیلسوف شرق، ص ۱۵۸ـ۱۶۴ و ص ۲۰۸، ۲۰۹ و ۲۱۳.
منابع
- مجموعه گلشن ابرار، جلد ۳، زندگی نامه "علامه محمدتقی جعفری" از محمد خردمند.
- زندگینامه محمدتقی جعفری، روزنامه همشهری، چهارشنبه ۲۰ آبان ۱۳۸۸، در دسترس در همشهری آنلاین، بازیابی: ۱۸ اسفند ۱۳۹۲.
آرشیو عکس و تصویر
از راست: محمدتقی جعفری و محمدرضا حکیمی
اقامه نماز میت محمدتقی جعفری توسط عبدالله جوادی آملی در دانشگاه تهران
تشییع پیکر محمدتقی جعفری در حرم امام رضا علیه السلام