وصیت (علم الحدیث): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(رده اولویت مقاله) |
|||
سطر ۸: | سطر ۸: | ||
[[رده:طرق تحمل حدیث]] | [[رده:طرق تحمل حدیث]] | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
+ | [[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]] |
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۷
وصیت یکی از طرق تحمل حدیث است، بدین شرح که شيخ هنگام مسافرت يا زمان وفات خود، وصيت كند که فلان شخص، فلان كتاب را از من روايت نمايد يا فلان نسخه مصحح من از آن فلان باشد كه جمعى از محدثين روايت مزبور را از وى براى آن شخص جايز دانسته اند. در اين نوع بايد شخص بگويد: وجدت كذا. او اوصى الى فلان بكذا. يا بگويد وجد كذا.
منابع
- درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص 127، بازیابی: 7 اردیبهشت 1392.