آیه محاربه: تفاوت بین نسخهها
(←منابع) |
|||
سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص400. | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص400. | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات الاحکام]] | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
[[رده:آیات سوره مائده]] | [[رده:آیات سوره مائده]] |
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۲۰
آیه 33 سوره مائده/5 كیفر محارب با خدا و رسول را بیان كرده؛ از همین رو آن را «آیه محاربه» گفتهاند.[۱] بر اساس این آیه، كسانى كه با خدا و پیامبرش مىجنگند و در زمین فساد مىكنند، متناسب با عملشان یا باید كشته شوند یا به دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یكدیگر بریده شود و یا از آن سرزمین تبعید شوند:
در شأن نزول این آیه آمده است كه گروهى از مشركان نزد پیامبر صلی الله علیه وآله آمده، اسلام را پذیرفتند؛ اما آب و هواى مدینه به آنها نساخت و بیمار شدند؛ بدین جهت پیامبر براى بهبود آنها فرمود: در خارج مدینه در نقطهاى خوش آب و هوا از صحرا كه شتران زكات را در آنجا به چرا مىبردند، بروند و ضمن استفاده از آب و هواى آنجا از شیر تازه شتران نیز استفاده كنند.
آنان چنین كردند و بهبود یافتند؛ اما به جاى تشكر از پیامبر صلى الله علیه و آله از اسلام خارج شدند. دست و پاى چوپانهاى مسلمان را بریده، چشمانشان را كور كردند؛ سپس آنها را كشتند و شتران زكات را به غارت بردند. پیامبر صلى الله علیه و آله دستور داد آنها را دستگیر كرده، همان كارى را كه با چوپانها انجام دادند (براى مجازات) درباره آنها انجام شود.[۲] بر اساس نقل دیگرى، این آیه درباره «قطّاع الطریق» نازل شده است.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص400.