آیه 204 اعراف: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (آیه 204 اعراف را به آیه ۲۰۴ اعراف منتقل کرد) |
(←پیوندها) |
||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||
| − | |||
* [[سوره اعراف]] | * [[سوره اعراف]] | ||
* [[سوره اعراف/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره اعراف/متن و ترجمه سوره]] | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره اعراف]] | [[رده:آیات سوره اعراف]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۲۲
متن آيه
ترجمه آیه
و چون قرآن خوانده شود، گوش بدان فراداريد و خاموش مانيد، اميد كه بر شما رحمت آيد.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
عبدالله بن مسعود گوید: علت نزول آیة چنین است كه در ابتدا شرع، مسلمین در حین خواندن نماز به یكدیگر سلام گفتن را جائز می‌دانستند سپس این آیه نازل گردید و از این موضوع جلوگیرى به عمل آمد.
ابوهریرة گوید: علت نازل شدن این آیه چنین بوده كه مردم در حین خواندن نماز، سخن مى گفتند. سپس این آیه نازل شد و سخن گفتن موقع خواندن نماز حرام گردید.
ابن زهرى گوید: درباره مردى از انصار آمد كه چون رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در میان نماز آیه اى از آیات قرآن را می‌خواند او نیز با صداى بلند همان آیه را تكرار می‌كرد و خداوند این آیه را فرستاد او و دیگران را از این كار منع فرمود تا در نماز خاموش باشند و گوش به قرائت امام جماعت نمایند.
باز ابوهریرة گوید: جماعتى در نماز به رسول خدا صلی الله علیه و آله اقتدا نموده بودند و آیات را به صداى بلند می‌خواندند، خداوند این آیة را فرستاد. كلبى گوید: در هنگام نماز وقتى آیات عذاب ذكر می‌شد، جزع و زارى می‌كردند و خداوند این آیه را فرستاد.
قتادة گوید: بدین سبب نازل گردید كه هنگام نماز سخن مى گفتند و از یكدیگر مى پرسیدند كه چند ركعت خوانده اند و بیشتر اهل علم برآنند كه منظور آیه استماع و سكوت هنگام نماز است و متفق اند كه استماع قرآن جز در میان نماز در اوقات دیگر واجب نخواهد بود.
سعید بن مسیب گوید: كه خداوند در قرآن از قول مشركین و كفار آیه 26 سوره فصلت «وَ قالَ الَّذِینَ كَفَرُوا لاتَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ؛ كسانى كه كافر بودند، گفتند: به این قرآن گوش ندهید و سخنان لغو و باطل در آن القاء نمائید» را بیان فرمود و در این آیه، فرمود: به قرآن گوش فرادارید تا معانى آن را درك نمائید.
سعید بن جبیر و عمرو دینار و زید بن اسلم و قسم بن یحمر و شهر بن حوشب و مسلم بن كبار گویند كه مربوط به خطبه نماز جمعه است كه در وقت خواندن خطبه از طرف امام بر سایرین واجب است كه گوش فرادارند، اگر چه اعتقاد به وجوب سكوت در هنگام قرائت قرآن چنان كه مجاهد و عطا گفته اند قولى شاذ به نظر مى آید.[۳]
شیخ بزرگوار ما نیز برخى از موارد فوق را متذكر شده ولى به عنوان شأن و نزول ذكر ننموده است.
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 608.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 362.
- ↑ تفاسیر روض الجنان و جامع البیان.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پیوندها
