منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله رعایت نشده است
کیفیت پژوهش متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

محمدتقی بهجت فومنی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آیت الله محمدتقی بهجت را به محمدتقی بهجت فومنی منتقل کرد)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{متوسط}}
 
{{متوسط}}
محمدتقى بهجت (1294-1388ش)، فقیه و عارف شیعه و از مراجع تقلید بود او از شاگردان برجسته [[محمدحسین غروی اصفهانی]] (مشهور به کمپانی) و [[سید علی قاضی]] بود. از او آثاری برجای مانده است که عموما در موضوع فقه و اصول است.
+
'''آیت الله محمدتقى بهجت''' (1388-1294 ش[[فقیه]] و عارف معاصر، از مراجع تقلید [[شیعه]] و از شاگردان برجسته [[سید علی قاضی]] و [[محمدحسین غروى اصفهانى]] بود. از ایشان آثار ارزشمندی در موضوع [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] برجای مانده است. [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] و [[عبدالله جوادی آملی|آیت الله جوادی آملی]] از شاگردان او هستند.
==تولد==
+
==ولادت و خاندان==
محمدتقى بهجت در اواخر سال 1334 ه.ق در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد و هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود كه مادر را از دست داد.
+
محمدتقى بهجت فومنی در اواخر سال 1334 ه.ق (مطابق 1294 ش) در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد. هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود كه مادر را از دست داد. پدرش كربلايي محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به كسب و كار، به رتق و فتق امور مردم مي پرداخت و اسناد مهم و قباله ها به گواهي ايشان مي رسيد. وي اهل ادب و از ذوق سرشاري برخوردار بوده و مشتاقانه در [[مرثیه|مراثي]] [[اهل البیت|اهل بيت]] عليهم السلام به ويژه حضرت [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسين]] عليه السلام [[شعر]] مي سرود.
  
==تحصیل==
+
==تحصیل و استادان==
تحصیلات ابتدایى حوزه را در مكتب خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال 1348 ه.ق هنگامى كه تقریباً 14 سال از عمر شریفش مى‌ گذشت، براى تكمیل دروس حوزوى عازم ([[عراق]]) شد و حدود 4 سال در [[كربلا]]ی معلى اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم حاج [[شیخ ابوالقاسم خویى]] (غیر از آیت الله العظمى خویى معروف) بهره برد و در سال 1352 ه.ق براى ادامه تحصیل به «[[نجف]] اشرف» رهسپار گردید و سطح عالى علوم و حوزه را در محضر آیات عظام از جمله حاج [[شیخ مرتضى طالقانى]] به پایان رساند و پس از درك محضر آیات عظام: حاج آقاى [[ضیاء عراقى]] و [[میرزاى نائينی]] در حوزه درسى آیت الله حاج شیخ [[محمدحسین غروى اصفهانى]] وارد شد.
+
تحصیلات ابتدایى حوزه را در مكتبخانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات [[ادبیات عرب]] در سال 1348 ه.ق هنگامى كه تقریباً 14 سال از عمر شریفش مى‌ گذشت، براى تكمیل دروس حوزوى عازم [[عراق]] شد و حدود 4 سال در [[كربلا]]ی معلى اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویى]] معروف) بهره برد و در سال 1352 ه.ق براى ادامه تحصیل به [[نجف]] اشرف رهسپار گردید و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آیات عظام از جمله: [[ضیاء عراقى|آقا ضیاءالدین عراقى]]، [[شیخ مرتضى طالقانى]] و [[میرزا محمدحسین نائینی|میرزاى نائينی]] به پایان رساند و پس از آن، در حوزه درسى آیت الله [[محمدحسین غروى اصفهانى]] وارد شد.
  
افزون بر این ایشان از محضر آیات عظام حاج [[سید ابوالحسن اصفهانى]] و حاج شیخ [[محمدكاظم شیرازى]] صاحب حاشیه بر مكاسب - و در حوزه علوم عقلى، كتاب (الاشارات والتنبیهات) و (اسفار) رانزد آیت الله [[سید حسین بادكوبه]] اى فراگرفت و در زمان تلمذ به تدریس سطوح عالى پرداخت و در تالیف كتاب (سفینه  البحار) با محدث كبیر حاج [[شیخ عباس قمى]] همكارى نمود.
+
افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام [[سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[شیخ محمدکاظم شیرازی|شیخ محمدكاظم شیرازى]] صاحب حاشیه بر [[مکاسب (کتاب)|مكاسب]]، و در حوزه علوم عقلى، كتاب «[[الاشارات و التنبیهات (کتاب)|الاشارات و التنبیهات]]» [[ابن سینا]] و «[[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]]» [[ملاصدرا]] را نزد آیت الله [[سید حسین بادکوبه ای|سید حسین بادكوبه اى]] فراگرفت. او در زمان تلمذ، به تدریس سطوح عالى نیز پرداخت و در تألیف كتاب «[[سفینة البحار (کتاب)|سفینة البحار]]» با [[محدث]] كبیر حاج [[شیخ عباس قمى]] همكارى نمود.
  
آیت الله بهجت در زمینه [[تهذیب نفس]] در زادگاهش (فومن) از كودكى محضر عالم بزرگوار (سعیدى) و در [[كربلا]] از برخى علماى دیگر بهره برد، تا این كه در [[نجف]] اشرف در سن 17-18 سالگى با آیت حق علامه قاضى آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلك شاگردان اخلاقى - عرفانى ایشان درآمد.
+
آيت الله [[محمدتقی مصباح یزدی|محمدتقی مصباح]] درباره استفاده آيت الله بهجت از استادان خود مي گويد: «در [[فقه]] بيشتر از مرحوم آقا شيخ محمد كاظم شيرازي - كه از شاگردان مرحوم [[میرزا محمد تقی شیرازی|ميرزا محمدتقي شيرازي]] و از استادان بسيار برجسته نجف اشرف بود- استفاده كرد، و در [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] از مرحوم آقاي نائيني، و سپس بيشتر از مرحوم آقا شيخ محمدحسين غروي اصفهاني فايده برده بودند، هم مدّت استفاده شان از مرحوم اصفهاني بيشتر بود و هم استفاده هاي جنبي ديگر».
  
==بازگشت به ایران==
+
آیت الله بهجت در زمینه [[تهذیب نفس]] در زادگاهش (فومن) از كودكى محضر عالم بزرگوار سعیدى و در [[كربلا]] از برخى علماى دیگر بهره برد، تا این كه در [[نجف]] اشرف در سن 17-18 سالگى با آیت حق، علامه [[سید علی قاضى]] آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلك شاگردان اخلاقى - عرفانى ایشان درآمد. آيت الله مصباح مي گويد: «ايشان از مرحوم حاج ميرزا علي آقاي قاضي مستقيماً در جهت اخلاقي و معنوي بهره برده و سالها شاگردي ايشان را كرده بودند».
سرانجام در سال 1364 ه ق موافق با 1324 ه.ش قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه‌اى مالامال از عشق به حضرت حق و با كوله بارى از علم و كمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشكیل خانواده داد و در حالى كه آماده بازگشت به نجف اشرف بود هنگام عبور موقت در قم در زمانى كه هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردى به قم نگذشته بود موقتاً مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یكى پس از دیگرى مى شنود و در شهر مقدس قم رحل اقامت مى افكند.
 
  
معظم پس از ورود به قم به تدریس خارج [[فقه]] و [[اصول]] پرداخت و به ترتیب شاگردانى بسیار قیمت گماشت.
+
'''بازگشت به ایران:'''
  
محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصى خود بود و سپس در مسجد فاطمیه واقع در گذرخان تشكیل مى گردد و محل اقامه [[نماز جماعت]] و مراجعات عمومى ایشان نیز همین مسجد بود.
+
آیت الله بهجت در سال 1364 ه.ق (1324 ه.ش) با كوله بارى از علم و كمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشكیل خانواده داد. او در حالى كه آماده بازگشت به [[نجف]] اشرف بود، قصد زيارت حرم مطهر [[حضرت فاطمه معصومه علیها السلام|حضرت معصومه]] عليها السلام و اطّلاع يافتن از وضعيت حوزه [[قم]] را كرد، ولي در طول چند ماهي كه در قم توقف كرده بود، خبر رحلت استادان بزرگ نجف، يكي پس از ديگري شنيده مي شد، لذا ايشان تصميم گرفت كه در شهر مقدس قم اقامت ‌كند.
  
==تالیفات آیت الله بهجت==
+
ایشان در قم از محضر آيت الله [[سید محمد حجت کوه کمره ای|حجت كوه كمره اي]] استفاده كرده و در بين شاگردان آن فقيد سعيد درخشيد. همچنین بعد از اقامت [[آیت الله بروجردی|آيت الله بروجردي]] در قم، آيت الله بهجت همچون حضرات آيات عظام [[امام خمینی|امام خميني]]، [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی|گلپايگاني]] و ... به درس مرحوم بروجردي حاضر شد.
  
برخی از آثار چاپی و خطی ایشان به این قرار است:
+
== تدريس و شاگردان ==
 +
آيت الله بهجت در همان ايام كه در درس آيات عظام اصفهاني، غروي و شيرازي حضور مي يافت، ضمن [[تهذيب نفس]] و تعلّم، به تعليم هم مي پرداخت و سطوح عاليه را در [[نجف]] اشرف تدريس مي كرد. پس از هجرت به [[قم]] نيز پيوسته اين روال را ادامه مي داد. در رابطه با تدريس خارج [[فقه]] توسط ايشان نيز در مجموع مي توان گفت كه ايشان بيش از چهل سال به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشته و به واسطه شهرت گريزي غالباً در منزل تدريس كرده است، و فضلاي گرانقدري ساليان دراز از محضر پر فيض ايشان بهره برده اند.
  
# مباحث‌الاصول (دورۀ کامل اصول)؛
+
آيت الله مصباح در مورد روش تدريس ايشان مي گويد: «ايشان در بيان مطالب سعي مي كردند ابتدا مسأله را از روي كتاب [[شیخ مرتضی انصاری|شيخ انصاري]] قدس سره مطرح كنند، و بعد هر كجا مطلب قابل توجهي از ديگران مخصوصاً از [[صاحب جواهر]] قدس سره، و از مرحوم [[آقا رضا همدانی|آقا رضا همداني]] و ديگران مطالب برجسته اي داشتند آن را نقل مي كردند، و بعد هرجا خود ايشان نظر خاصي داشتند آن را بيان مي كردند. اين شيوه از يك طرف باعث اين مي شد كه انسان از نظر استادان بزرگ در يك موضوع آگاه بشود و در عين حال صرفه جويي در وقت مي شد... در ضمن تدريس، در ميان نكته هايي كه از خود ايشان ما استفاده مي كرديم و طبعاً بعضي از اين نكته ها چيزهايي بود كه ايشان از استادانشان شفاهاً دريافت كرده بودند، به مطالب بسيار ارزنده و عميق و داراي دقتهاي كم نظيري بر مي خورديم».
# حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری(ره) و تکمیل آن تا پایان متاجر؛
+
 
# مجموعه فقهی «بهجة الفقیه»، شامل کتاب‌های طهارة، صلاة، زکاة، خمس و حج؛
+
محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصى خود بود و سپس در [[مسجد]] فاطمیه واقع در گذرخان تشكیل مى گردد و محل اقامه [[نماز جماعت]] و مراجعات عمومى ایشان نیز همین مسجد بود.
# حاشیه بر مناسک شیخ انصاری(ره)؛
+
 
# رسالۀ توضیح المسائل (فارسی و عربی)؛
+
برخی از شاگردان ایشان عبارتند از:
# مناسک حج؛
+
 
# وسیلةالنجاة: این کتاب حاوی آرای ایشان در برخی ابواب فقه است که در متن کتاب «وسیلة النجاة»، تألیف حضرت آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی(ره) آمد و جلد نخست آن به چاپ رسید؛
+
* [[مرتضی مطهری|شهید مرتضی مطهری]]
# جامع‌المسائل: دورۀ فقه فتوایی، حاصل تأملات بیست‌وپنج سالۀ این فقیه اهل‌بیت در مقام اِفتا است که در نوع خود بی‌نظیر است. بخشی از آن، حاشیه بر کتاب «ذخیرةالعباد» مرحوم شیخ محمد حسین غروی است که در پنج جلد به چاپ رسید؛
+
* [[عبدالله جوادی آملی]]
# سروده‌های عرفانی و اخلاقی.
+
* [[محمدتقی مصباح یزدی]]
 +
* [[سید مهدی روحانی]]
 +
 
 +
* محمد محمدی گیلانی
 +
* محمد یزدی
 +
* احمد آذری قمی
 +
* عباس محفوظی گیلانی
 +
 
 +
==آثار و تألیفات ==
 +
 
 +
برخی از آثار چاپی و خطی آیت الله بهجت به این قرار است:
 +
 
 +
#مباحث‌الاصول (دورۀ کامل اصول)؛
 +
#حاشیه بر [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] (ره) و تکمیل آن تا پایان متاجر؛
 +
#مجموعه فقهی «بهجة الفقیه»، شامل کتاب‌های طهارة، صلاة، زکاة، خمس و حج؛
 +
#حاشیه بر مناسک [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] (ره)؛
 +
#رسالۀ توضیح المسائل (فارسی و عربی)؛
 +
#مناسک حج؛
 +
#وسیلةالنجاة: این کتاب حاوی آرای ایشان در برخی ابواب فقه است که در متن کتاب «وسیلة النجاة»، تألیف حضرت آیت‌الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]] (ره) آمده و جلد نخست آن به چاپ رسید؛
 +
#جامع‌المسائل: دورۀ فقه [[فتوا|فتوایی]]، حاصل تأملات بیست‌وپنج سالۀ این [[فقیه]] اهل‌بیت در مقام اِفتا است که در نوع خود بی‌نظیر است. بخشی از آن، حاشیه بر کتاب «ذخیرةالعباد» مرحوم [[محمدحسین غروی اصفهانی|شیخ محمدحسین غروی]] است که در پنج جلد به چاپ رسید؛
 +
#سروده‌های عرفانی و اخلاقی.
  
 
==وفات==
 
==وفات==
آیت الله بهجت در روز بیست‌وهفتم اردیبهشت سال ۱۳۸۸ وفات نمودند و پیکر ایشان در حرم مطهر حضرت فاطمۀ معصومه (سلام‌الله‌علیها) در مسجد بالاسر مدفون شد.
+
مرحوم آیت الله بهجت در روز 27 اردیبهشت سال ۱۳۸۸ شمسی در [[قم]] وفات نمود. پیکر پاک ایشان در [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه]] (سلام‌الله‌علیها) در مسجد بالاسر مدفون شد.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=62959&scope=nBIWgj8Xfbr-MHMBkCe7gcDXCms8BT9r&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true توضيح المسائل محمدتقي بهجت]'''
+
*'''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=62959&scope=nBIWgj8Xfbr-MHMBkCe7gcDXCms8BT9r&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true توضيح المسائل محمدتقي بهجت].'''
 
*زندگی نامه آیت الله بهجت، سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت.
 
*زندگی نامه آیت الله بهجت، سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت.
 +
*سایت خبرگزاری دفاع مقدس.
 +
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده

نسخهٔ ‏۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۱

آیت الله محمدتقى بهجت (1388-1294 ش)، فقیه و عارف معاصر، از مراجع تقلید شیعه و از شاگردان برجسته سید علی قاضی و محمدحسین غروى اصفهانى بود. از ایشان آثار ارزشمندی در موضوع فقه و اصول برجای مانده است. شهید مطهری و آیت الله جوادی آملی از شاگردان او هستند.

ولادت و خاندان

محمدتقى بهجت فومنی در اواخر سال 1334 ه.ق (مطابق 1294 ش) در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد. هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود كه مادر را از دست داد. پدرش كربلايي محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به كسب و كار، به رتق و فتق امور مردم مي پرداخت و اسناد مهم و قباله ها به گواهي ايشان مي رسيد. وي اهل ادب و از ذوق سرشاري برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثي اهل بيت عليهم السلام به ويژه حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام شعر مي سرود.

تحصیل و استادان

تحصیلات ابتدایى حوزه را در مكتبخانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال 1348 ه.ق هنگامى كه تقریباً 14 سال از عمر شریفش مى‌ گذشت، براى تكمیل دروس حوزوى عازم عراق شد و حدود 4 سال در كربلای معلى اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از آیت الله خویى معروف) بهره برد و در سال 1352 ه.ق براى ادامه تحصیل به نجف اشرف رهسپار گردید و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آیات عظام از جمله: آقا ضیاءالدین عراقى، شیخ مرتضى طالقانى و میرزاى نائينی به پایان رساند و پس از آن، در حوزه درسى آیت الله محمدحسین غروى اصفهانى وارد شد.

افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانى و شیخ محمدكاظم شیرازى صاحب حاشیه بر مكاسب، و در حوزه علوم عقلى، كتاب «الاشارات و التنبیهات» ابن سینا و «اسفار» ملاصدرا را نزد آیت الله سید حسین بادكوبه اى فراگرفت. او در زمان تلمذ، به تدریس سطوح عالى نیز پرداخت و در تألیف كتاب «سفینة البحار» با محدث كبیر حاج شیخ عباس قمى همكارى نمود.

آيت الله محمدتقی مصباح درباره استفاده آيت الله بهجت از استادان خود مي گويد: «در فقه بيشتر از مرحوم آقا شيخ محمد كاظم شيرازي - كه از شاگردان مرحوم ميرزا محمدتقي شيرازي و از استادان بسيار برجسته نجف اشرف بود- استفاده كرد، و در اصول از مرحوم آقاي نائيني، و سپس بيشتر از مرحوم آقا شيخ محمدحسين غروي اصفهاني فايده برده بودند، هم مدّت استفاده شان از مرحوم اصفهاني بيشتر بود و هم استفاده هاي جنبي ديگر».

آیت الله بهجت در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش (فومن) از كودكى محضر عالم بزرگوار سعیدى و در كربلا از برخى علماى دیگر بهره برد، تا این كه در نجف اشرف در سن 17-18 سالگى با آیت حق، علامه سید علی قاضى آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلك شاگردان اخلاقى - عرفانى ایشان درآمد. آيت الله مصباح مي گويد: «ايشان از مرحوم حاج ميرزا علي آقاي قاضي مستقيماً در جهت اخلاقي و معنوي بهره برده و سالها شاگردي ايشان را كرده بودند».

بازگشت به ایران:

آیت الله بهجت در سال 1364 ه.ق (1324 ه.ش) با كوله بارى از علم و كمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشكیل خانواده داد. او در حالى كه آماده بازگشت به نجف اشرف بود، قصد زيارت حرم مطهر حضرت معصومه عليها السلام و اطّلاع يافتن از وضعيت حوزه قم را كرد، ولي در طول چند ماهي كه در قم توقف كرده بود، خبر رحلت استادان بزرگ نجف، يكي پس از ديگري شنيده مي شد، لذا ايشان تصميم گرفت كه در شهر مقدس قم اقامت ‌كند.

ایشان در قم از محضر آيت الله حجت كوه كمره اي استفاده كرده و در بين شاگردان آن فقيد سعيد درخشيد. همچنین بعد از اقامت آيت الله بروجردي در قم، آيت الله بهجت همچون حضرات آيات عظام امام خميني، گلپايگاني و ... به درس مرحوم بروجردي حاضر شد.

تدريس و شاگردان

آيت الله بهجت در همان ايام كه در درس آيات عظام اصفهاني، غروي و شيرازي حضور مي يافت، ضمن تهذيب نفس و تعلّم، به تعليم هم مي پرداخت و سطوح عاليه را در نجف اشرف تدريس مي كرد. پس از هجرت به قم نيز پيوسته اين روال را ادامه مي داد. در رابطه با تدريس خارج فقه توسط ايشان نيز در مجموع مي توان گفت كه ايشان بيش از چهل سال به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشته و به واسطه شهرت گريزي غالباً در منزل تدريس كرده است، و فضلاي گرانقدري ساليان دراز از محضر پر فيض ايشان بهره برده اند.

آيت الله مصباح در مورد روش تدريس ايشان مي گويد: «ايشان در بيان مطالب سعي مي كردند ابتدا مسأله را از روي كتاب شيخ انصاري قدس سره مطرح كنند، و بعد هر كجا مطلب قابل توجهي از ديگران مخصوصاً از صاحب جواهر قدس سره، و از مرحوم آقا رضا همداني و ديگران مطالب برجسته اي داشتند آن را نقل مي كردند، و بعد هرجا خود ايشان نظر خاصي داشتند آن را بيان مي كردند. اين شيوه از يك طرف باعث اين مي شد كه انسان از نظر استادان بزرگ در يك موضوع آگاه بشود و در عين حال صرفه جويي در وقت مي شد... در ضمن تدريس، در ميان نكته هايي كه از خود ايشان ما استفاده مي كرديم و طبعاً بعضي از اين نكته ها چيزهايي بود كه ايشان از استادانشان شفاهاً دريافت كرده بودند، به مطالب بسيار ارزنده و عميق و داراي دقتهاي كم نظيري بر مي خورديم».

محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصى خود بود و سپس در مسجد فاطمیه واقع در گذرخان تشكیل مى گردد و محل اقامه نماز جماعت و مراجعات عمومى ایشان نیز همین مسجد بود.

برخی از شاگردان ایشان عبارتند از:

  • محمد محمدی گیلانی
  • محمد یزدی
  • احمد آذری قمی
  • عباس محفوظی گیلانی

آثار و تألیفات

برخی از آثار چاپی و خطی آیت الله بهجت به این قرار است:

  1. مباحث‌الاصول (دورۀ کامل اصول)؛
  2. حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری (ره) و تکمیل آن تا پایان متاجر؛
  3. مجموعه فقهی «بهجة الفقیه»، شامل کتاب‌های طهارة، صلاة، زکاة، خمس و حج؛
  4. حاشیه بر مناسک شیخ انصاری (ره)؛
  5. رسالۀ توضیح المسائل (فارسی و عربی)؛
  6. مناسک حج؛
  7. وسیلةالنجاة: این کتاب حاوی آرای ایشان در برخی ابواب فقه است که در متن کتاب «وسیلة النجاة»، تألیف حضرت آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی (ره) آمده و جلد نخست آن به چاپ رسید؛
  8. جامع‌المسائل: دورۀ فقه فتوایی، حاصل تأملات بیست‌وپنج سالۀ این فقیه اهل‌بیت در مقام اِفتا است که در نوع خود بی‌نظیر است. بخشی از آن، حاشیه بر کتاب «ذخیرةالعباد» مرحوم شیخ محمدحسین غروی است که در پنج جلد به چاپ رسید؛
  9. سروده‌های عرفانی و اخلاقی.

وفات

مرحوم آیت الله بهجت در روز 27 اردیبهشت سال ۱۳۸۸ شمسی در قم وفات نمود. پیکر پاک ایشان در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) در مسجد بالاسر مدفون شد.

منابع