ابن سینا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | '''«حسین بن عبدالله بن سینا»''' معروف به «ابن سینا» و ملقب به «شیخ الرئیس» (370ـ428 ق)، فيلسوف و پزشک نامدار [[ايران|ايرانی]] و از پرآوازه‌ترين دانشمندان دوره‌ی اسلامی در جهان است. اثر مشهور او در [[فلسفه]] کتاب «[[شفا (کتاب)|شفا]]» و در [[طب]] کتاب «[[القانون فی الطب (کتاب)|قانون]]» است. | |
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
||نام کامل = حسین بن عبدالله بن سینا | ||نام کامل = حسین بن عبدالله بن سینا | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
|آثار = «[[شفا (کتاب)|شفا]]، قانون فی الطب، الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه و... | |آثار = «[[شفا (کتاب)|شفا]]، قانون فی الطب، الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه و... | ||
}} | }} | ||
| − | == | + | ==زندگی‌نامه== |
| − | ابوعلی | + | ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا در سوم [[صفر]] سال 370 قمری در روستای اَفشنه بخارا -که در آن زمان پایتخت سامانیان بود- به دنیا آمد. پدرش که از مردم بلخ بود، پیش از تولد ابن سینا به بخارا آمد و به کاری در دستگاه حکومتی گماشته شد، از آنجا زنی به نام ستاره گرفت و از آن زن ابن سینا و برادرش محمود متولد شدند. پدر ابن سینا، مردی دانش دوست بود و با فراهم کردن امکانات و تشویق ابن سینا سهمی بسزا در پیشرفت علمی او داشته است. |
| − | + | ابوعلی حسین بن عبدالله سینا، نابغه ایرانی در هفت سالگی [[قرآن]] و بسیاری از مباحث ادبی را آموخت و باعث شگفتی همگان شد. پس از آن [[منطق]]، [[فلسفه]] و [[طب]] را فراگرفت و در این رشته ها به قله های رفیع و بلندای علمی نایل گشت. سپس به الهیات روآورد و در این رشته نیز چون دیگر رشته ها، تبحر یافت. | |
| − | + | ابن سینا هوش و حافظه‌ای خارق العاده داشت، سرعت یادگیری‌اش شگفت بود. به گونه‌ای که توانست بسیاری از علوم را بی‌استاد بیاموزد و گاهی نیز بر استادان خویش خرده می‌گرفت و به آنان علم می‌آموخت. در معالجه و درمان بیماران بسیار حاذق و دارای سرعت عملی شگفت بود، به طوری که در همان ایام جوانی شهرتی عالم‌گیر یافت و بسیار از دانشمندان در مسائل مشکل به او رجوع می‌کردند و او با درایت و تسلط کامل به آنان پاسخ می‌گفت. | |
| − | |||
| − | ابن سینا هوش و حافظه‌ای خارق العاده داشت، سرعت یادگیری‌اش شگفت بود. به گونه‌ای که توانست بسیاری از علوم را بی‌استاد بیاموزد و گاهی نیز بر استادان خویش خرده می‌گرفت و به آنان علم می‌آموخت. در معالجه و درمان بیماران بسیار حاذق و دارای سرعت عملی شگفت | ||
===سال‌شمار زندگی ابن سینا=== | ===سال‌شمار زندگی ابن سینا=== | ||
| سطر ۳۰: | سطر ۲۸: | ||
*392 قمری، پدرش درگذشت و ابن سينا بخارا را به سوی گرگانج ترک کرد. | *392 قمری، پدرش درگذشت و ابن سينا بخارا را به سوی گرگانج ترک کرد. | ||
*420 قمری، درخواست محمود غزنوی را نپذيرفت و به سوی گرگان ر هسپار شد. | *420 قمری، درخواست محمود غزنوی را نپذيرفت و به سوی گرگان ر هسپار شد. | ||
| − | *403 قمری، قابوس بن وشمگير زندانی شد . نگارش قانون را در گرگان آغاز کرد. | + | *403 قمری، قابوس بن وشمگير زندانی شد. نگارش قانون را در گرگان آغاز کرد. |
| − | *404 قمری، به ری رفت و از پشتيبانی سيده ملک | + | *404 قمری، به ری رفت و از پشتيبانی سيده ملک خاتون، بيوه‌ی فخرالدوله علی بويه، بهرمند شد. |
*405 قمری، به سوی همدان به راه افتاد و به نزد شمس الدوله رفت و بيماری او را درمان کرد. | *405 قمری، به سوی همدان به راه افتاد و به نزد شمس الدوله رفت و بيماری او را درمان کرد. | ||
*406 قمری، به وزارت شمس الدوله برگزيده شد و نگارش کتاب فلسفی شفا را آغاز کرد. | *406 قمری، به وزارت شمس الدوله برگزيده شد و نگارش کتاب فلسفی شفا را آغاز کرد. | ||
| سطر ۴۰: | سطر ۳۸: | ||
*428 قمری، در پنجاه و هشت سالگی در شهر همدان درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. | *428 قمری، در پنجاه و هشت سالگی در شهر همدان درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. | ||
| − | == | + | ==مذهب== |
| − | + | بدون شک ابن سینا که در خانواده‌ای [[شیعه|شیعی]] مذهب در بلخ به دنیا آمد، خود نیز مسلمان و قایل به مذهب تشیع بوده است. | |
| − | ابن سینا | ||
| − | + | تعبیرات مختلف او در کتاب‌هایش از قبیل افضلیت در معیار [[خلافت]]، [[عصمت]] و نص و تصریح [[امامت]]، بزرگ‌ترین شواهد شیعه [[اثنى عشریه|دوازده امامی]] بودن او هستند. | |
| − | + | ابن سینا در معراج‌نامه که در حاشیه الهیات [[شفا (کتاب)|شفا]] نوشته، می گوید: منزلت [[امام علی علیه السلام|علی]](ع) نسبت به [[صحابه]] چون نسبت معقول به محسوس است. او در میان خلق مانند معقول بود در میان محسوس. [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) به وی فرمود: «یا علی! مردمان در کثرت عبادت رنج برند، تو در ادراک معقول رنج ببر تا بر همه سبقت گیری». در جای دیگر می گوید: تعیین جانشین از راه نص به صواب نزدیک‌تر است؛ زیرا این کار مانع تفرقه و دوگانگی و اختلاف می شود. | |
| − | + | [[سید محسن امین]] در کتاب «[[اعیان الشیعه]]» نیز در بحث از ابوعلی سینا قسمتی را با عنوان «تشیّعه» قرار داده و او را شیعه می‌خواند. | |
| − | از | + | ابن سینا افکار و عقاید خود را درباره مسأله های مختلف علمی در محفل‌های رسمی و دیگر، هر چند که قیدها و تشریفات بر مجلس حاکم بود، بی پروا ابراز می‌داشت و عقاید و افکار غلط و کج را با دلیل‌های محکم به شدت رد می‌کرد. برای همین بیشتر دانشمندان از مناظره با او دچار رعب و وحشت می‌گشتند؛ زیرا دلیل‌های او بر اطلاعاتی وسیع و گسترده در مبحث‌های گوناگون استوار بود. او بیشتر با تقریرها و اظهارهای خود اشخاص، علیه آنان استدلال می‌کرد. در نتیجه این مسأله‌ها و عامل‌هایی چون رشک و [[حسادت]]، باعث کینه و دشمنی بعضی از دانشمندان و کم مایه‌گان با او گردید تا جایی که بعضی از آنان ابن سینا را [[تکفیر]] کردند و ابن سینا نیز در جواب آنان این دو بیتی را سرود: |
| − | + | {{بیت|کفر چو منی گزاف و آسان نبود|محکم‌تر از ایمان من ایمان نبود}} | |
| + | {{بیت|درد هر یکی چو من و آن هم کافر|پس در همه دهر یک مسلمان نبود}} | ||
| − | + | همچنین شیخ الرئیس عشق و علاقه خود را به مولا [[امام علی علیه السلام|علی]] علیه‌السلام چنین بیان می‌کند: | |
| − | + | {{بیت|تا باده عشق در قدح ریخته اند|واندر پی عشقْ عاشق انگیخته‌اند}} | |
| + | {{بیت|با جان و روان بوعلی، مهر علی|چون شیر و شکر به هم برآمیخته‌اند}} | ||
| + | {{بیت|بر صفحه چهره‌ها خط لم یزلی|معکوس نوشته‌اند نام دو علی}} | ||
| + | {{بیت|یک لام و دو عین، با دویای معکوس|از حاجب و عین و اَنف با خط جلی}} | ||
| − | + | ==جایگاه علمی== | |
| + | '''در فلسفه:''' | ||
| − | + | ابن سینا توانست مبانی [[فلسفه مشاء]] را در جهان اسلام تثبیت کند. البته [[فلسفه]] مشائی‌ای که رنگ و بویی نوافلاطونی داشت و به اصول عقاید اسلامی پایبند بود. او را مبتکر برهان صدیقین برای اثبات وجود [[خداوند]] و نیز برهان‌هایی برای ابطال دور و تسلسل و اثبات وجود نفس و بقای آن دانسته‌اند. اهمیت دیگر ابن سینا در فلسفه آن است که نخستین فیلسوف مسلمانی است که نوشته‌هایی جامع و منظم در فلسفه دارد و در کتاب [[شفا (کتاب)|شفا]] با نظم و ترتیب خاصی یک دور کامل به مباحث فلسفه مشاء پرداخته است و از آنجا که فلسفه ارسطویی فلسفه‌ای جامع و فراگیر است، گاه می‌بینیم که ابن‌سینا به برخی موضوعات از نگاه عقلی می‌نگرد؛ از جمله به آموزش و پرورش و نیز به بهداشت کودک و تربیت بدنی. ابن سینا در اثبات بقای [[نفس]] پس از [[مرگ|مرگِ]] تن چنین استدلال می‌کند که روان با مرگِ تن نمی‌میرد و تباه نمی‌شود؛ زیرا هر دو جوهرند. نظریات ابن‌سینا درباره [[معاد]] و زندگی آن جهانی نیز با اصول روان‌شناسی او پیوند استوار دارد. | |
| − | + | '''در پزشکی:''' | |
| − | + | ابوعلی سینا از برجسته‌‌ترین چهرههای تاریخ پزشکی در همه دوران‌هاست. او از شانزده سالگی به کار پزشکی پرداخت و در هفده سالگی نوح بن منصور سامانی را درمان کرد. و به پاس این خدمتش، امير سامانی به او اجازه داد از کتابخانه‌ی سلطنتی بهره گيرد. | |
| − | + | مهم‌ترین اثر وی در پزشکی، کتاب «[[القانون فی الطب (کتاب)|قانون فی الطب]]» است که آن را پیش از سال 406 هجری قمری، یعنی در حدود 35 سالگی تألیف کرده است. این کتاب طی چندین سده چه در سرزمین‌های اسلامی و چه در اروپای سده‌های میانه، همه کتاب‌های دیگر را در سایه خود نهاده بود. اعتبار و شهرت کتاب قانون در محافل پزشکی جهان اسلام تا بدان جا رسیده بود که نظامی عروضی درباره آن چنین می‌گوید: «اگر بقراط و جالینوس زنده شوند، روا بُوَد که پیش این کتاب سجده کنند». البته ابن سینا به جز قانون، کتاب‌های دیگری هم در علم پزشکی نوشته است؛ کتاب‌هایی مانند الارجوزةٌ فی الطب (که در قالب [[شعر]] نوشته شده و خلاصه مطالب کتاب قانون است)، مقالة فی احکام الادویه القلبیه، رساله فی الفَصد، رساله فی القولنج و... | |
| − | |||
| − | + | از ویژگی‌های ابن سینا در پزشکی، مشاهدات بالینی او درباره بیماری‌های گوناگون است، از ناراحتی‌های پوستی و بیماری‌های ریوی گرفته، تا اختلال‌های سلسله اعصاب و انواع دیوانگی‌ها. او بر عنصر تجربه بسیار تکیه کرده و به کاربرد داروها اهمیت فراوانی می‌دهد؛ چنان‌که بخشی از قانون را به داروها و خواص و کیفیات آن‌ها اختصاص داده است | |
| − | + | '''در ریاضیات:''' | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ابن سینا در علم [[ریاضی]] و [[علم نجوم|نجوم]] نیز جایگاهی خاص داشت. بخش از کتاب شفا درباره ساختن آلات رصدی است و بخشی نیز درباره ریاضیات كه شامل چهار بخش هندسه، علم حساب، موسیقی و هیئت است. ابن‌سینا در بخش ریاضیات در کتاب شفا اصول اقلیدس را بررسی و تحلیل کرده است. ناگفته نماند که ساختن آلات اندازه‌گیری رصدی از ابتکارات ارزشمند ابن‌سینا در نجوم است. ابن سینا پژوهش‌هايی نيز در علوم طبيعی داشت و چگونگی پديدآمدن کوه‌ها را به درستی بيان کرده است. | |
| − | + | ==آثار و تألیفات== | |
| − | + | از ابن‌سینا 456 کتاب و رساله در رشته‌های [[طب]]، [[فلسفه]]، [[حکمت]]، [[منطق]]، [[فقه]]، بیان، علوم طبیعی و ماوراءالطبیعه، نجوم و هیأت و ریاضیات، گیاه‌شناسی، لغت، عروض، شعر و موسیقی به جای مانده است که از آن جمله است: | |
| − | در | + | * [[الاشارات و التنبیهات (کتاب)|الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه]] از مهم‌ترین نوشته‌های او در [[فلسفه]] و [[حکمت]]؛ |
| + | * [[شفا (کتاب)|شفا]] که در حکمت است و به زبان‌های بسیار ترجمه شده؛ | ||
| + | * [[القانون فی الطب (کتاب)|القانون فی الطب]]، در پزشکی که به بیشتر زبان‌های دنیا ترجمه شده و حاشیه‌های بسیار بر آن نوشته شده و معروف‌ترین کتاب او در رشته پزشکی است. | ||
| − | + | ==وفات== | |
| − | + | در یکی از جنگ‌های علاءالدوله، ابوعلی سینا دچار بیماری قولنج گشت. او به مداوای خود پرداخت ولی سودی نبخشید و بعد از مدتی بیماری صرع و روده نیز بدان افزوده شد. معالجات بسیار بوعلی و دیگر طبیبان هیچگاه به ثمر ننشست. وقتی بوعلی به شهر همدان رسید، ضعف بر او چیره شد و دیگر قدرت برخواستن نداشت. پی برد که دیگر معالجه سود ندارد و تسلیم تقدیر الهی گشت. پیوسته [[قرآن]] می‌خواند و از خداوند طلب آمرزش می‌کرد. اموال خویش را به فقیران بخشید. ابوعلی در دو هفته آخر عمر پربار خویش، به اطعام فقیران پرداخت و بردگان را آزاد ساخت و تمام قرآن را هر سه روز یک بار تلاوت کرد تا سرانجام در 58 سالگی، در روز جمعه اول [[رمضان]] سال 428 هجری قمری، مطابق 28 خرداد ماه 416 هجری شمسی در همدان بدرود حیات گفت. | |
| − | ابن سینا در قسمتی از وصیت نامه خود به ابوسعید ابوالخیر آورده است: «باید دانست که افضل حرکات [[نماز]] است و بهترین سکنات روزه و نافع‌ترین خیرات و مبرات [[صدقه]] و پاکیزه‌ترین خوبی‌ها تحمل سختی‌ها و باطل‌ترین سعی‌ها لجاج است و بهترین اعمال آن است که از نیت خالص صادر گردد و بهترین نیت آن است که از علم حاصل شود. جود و بخشش به قدری که مقدور باشد، مطلوب است و برای مساعدت مردم ارتکاب اموری که خلاف طبع باشد رواست. در اوضاع شرعی و احترام به سنت‌های الهی و مواظبت بر عبادات بدنی، به هیچ وجه تقصیر جایز نیست. حکمت و | + | ابن سینا در قسمتی از وصیت نامه خود به [[ابوسعید ابوالخیر]] آورده است: «باید دانست که افضل حرکات [[نماز]] است و بهترین سکنات [[روزه]] و نافع‌ترین خیرات و مبرات [[صدقه]] و پاکیزه‌ترین خوبی‌ها تحمل سختی‌ها و باطل‌ترین سعی‌ها لجاج است و بهترین اعمال آن است که از [[نیت]] خالص صادر گردد و بهترین نیت آن است که از علم حاصل شود. جود و بخشش به قدری که مقدور باشد، مطلوب است و برای مساعدت مردم ارتکاب اموری که خلاف طبع باشد رواست. در اوضاع [[شرع|شرعی]] و احترام به سنت‌های الهی و مواظبت بر عبادات بدنی، به هیچ وجه تقصیر جایز نیست. [[حکمت]] و دانش، اساس و مایه برتری [[انسان]] است بر غیر و در تحصیل دانش [[معرفت]] الهی بر همه چیز مقدم است؛ زیرا شرافت هر علمی بسته به موضوع آن است». |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *[http://www.hawzah.net/fa/occasion/occasionview/68316 پایگاه حوزه، بخش مناسبت های ملی] | + | *[http://www.hawzah.net/fa/occasion/occasionview/68316 پایگاه حوزه، بخش مناسبت های ملی]، بازیابی: 9 دی ماه 1391. |
| − | *زندگی، افکار و آثار ابن سینا | + | *"زندگی، افکار و آثار ابن سینا"، دکتر ولایتی، در دسترس در [http://velayati.ir/fa/news/690/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D9%82%D9%84%D9%85-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D9%88%D9%84%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DB%8C سایت دکتر ولایتی]، بازیابی: 30 اردیبهشت 1393. |
| − | *[ | + | *[https://www.islamquest.net/fa/archive/fa22530 "ابوعلی سینا"، سایت اسلام کوئست]، بازیابی: 10 اردیبهشت 1393. |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۶
«حسین بن عبدالله بن سینا» معروف به «ابن سینا» و ملقب به «شیخ الرئیس» (370ـ428 ق)، فيلسوف و پزشک نامدار ايرانی و از پرآوازه‌ترين دانشمندان دوره‌ی اسلامی در جهان است. اثر مشهور او در فلسفه کتاب «شفا» و در طب کتاب «قانون» است.
 | |
| نام کامل | حسین بن عبدالله بن سینا |
| زادروز | سوم صفر 370 قمری |
| زادگاه | روستای خرميثن در نزديکی بخارا |
| وفات | اول رمضان 428 قمری |
| مدفن | همدان |
|
| |
|
| |
| آثار |
«شفا، قانون فی الطب، الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه و... |
محتویات
زندگی‌نامه
ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا در سوم صفر سال 370 قمری در روستای اَفشنه بخارا -که در آن زمان پایتخت سامانیان بود- به دنیا آمد. پدرش که از مردم بلخ بود، پیش از تولد ابن سینا به بخارا آمد و به کاری در دستگاه حکومتی گماشته شد، از آنجا زنی به نام ستاره گرفت و از آن زن ابن سینا و برادرش محمود متولد شدند. پدر ابن سینا، مردی دانش دوست بود و با فراهم کردن امکانات و تشویق ابن سینا سهمی بسزا در پیشرفت علمی او داشته است.
ابوعلی حسین بن عبدالله سینا، نابغه ایرانی در هفت سالگی قرآن و بسیاری از مباحث ادبی را آموخت و باعث شگفتی همگان شد. پس از آن منطق، فلسفه و طب را فراگرفت و در این رشته ها به قله های رفیع و بلندای علمی نایل گشت. سپس به الهیات روآورد و در این رشته نیز چون دیگر رشته ها، تبحر یافت.
ابن سینا هوش و حافظه‌ای خارق العاده داشت، سرعت یادگیری‌اش شگفت بود. به گونه‌ای که توانست بسیاری از علوم را بی‌استاد بیاموزد و گاهی نیز بر استادان خویش خرده می‌گرفت و به آنان علم می‌آموخت. در معالجه و درمان بیماران بسیار حاذق و دارای سرعت عملی شگفت بود، به طوری که در همان ایام جوانی شهرتی عالم‌گیر یافت و بسیار از دانشمندان در مسائل مشکل به او رجوع می‌کردند و او با درایت و تسلط کامل به آنان پاسخ می‌گفت.
سال‌شمار زندگی ابن سینا
- 370 قمری، در روستای خرميثن در نزديکی بخارا به دنيا آمد.
- 380 قمری، آموزش‌های پايه‌ای، از جمله فراگيری قرآن، و ادبيات، را به پايان رساند.
- 386 قمری، در پزشکی به جايگاه استادی رسيد و شاگردانی پرورش داد.
- 387 قمری، نوح بن منصور سامانی را درمان کرد و به کتابخانه‌ی بزرگ بخارا راه يافت.
- 392 قمری، پدرش درگذشت و ابن سينا بخارا را به سوی گرگانج ترک کرد.
- 420 قمری، درخواست محمود غزنوی را نپذيرفت و به سوی گرگان ر هسپار شد.
- 403 قمری، قابوس بن وشمگير زندانی شد. نگارش قانون را در گرگان آغاز کرد.
- 404 قمری، به ری رفت و از پشتيبانی سيده ملک خاتون، بيوه‌ی فخرالدوله علی بويه، بهرمند شد.
- 405 قمری، به سوی همدان به راه افتاد و به نزد شمس الدوله رفت و بيماری او را درمان کرد.
- 406 قمری، به وزارت شمس الدوله برگزيده شد و نگارش کتاب فلسفی شفا را آغاز کرد.
- 412 قمری، از کار سياسی کنار گذاشته شد، چهارماه زندانی بود و کار نوشت شفا را ادامه داد.
- 414 قمری، به اصفهان رفت و نزديک پانزده سال در آن جا ماند و کتاب شفا را به پايان رساند.
- 421 قمری، مسعود غزنوی به اصفهان يورش آورد و خانه‌ی ابن سينا را غارت کردند.
- 427 قمری، همراه علاءالدوله به همدان رفت و در نزديکی آنجا بيمار شد.
- 428 قمری، در پنجاه و هشت سالگی در شهر همدان درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
مذهب
بدون شک ابن سینا که در خانواده‌ای شیعی مذهب در بلخ به دنیا آمد، خود نیز مسلمان و قایل به مذهب تشیع بوده است.
تعبیرات مختلف او در کتاب‌هایش از قبیل افضلیت در معیار خلافت، عصمت و نص و تصریح امامت، بزرگ‌ترین شواهد شیعه دوازده امامی بودن او هستند.
ابن سینا در معراج‌نامه که در حاشیه الهیات شفا نوشته، می گوید: منزلت علی(ع) نسبت به صحابه چون نسبت معقول به محسوس است. او در میان خلق مانند معقول بود در میان محسوس. پیامبر(ص) به وی فرمود: «یا علی! مردمان در کثرت عبادت رنج برند، تو در ادراک معقول رنج ببر تا بر همه سبقت گیری». در جای دیگر می گوید: تعیین جانشین از راه نص به صواب نزدیک‌تر است؛ زیرا این کار مانع تفرقه و دوگانگی و اختلاف می شود.
سید محسن امین در کتاب «اعیان الشیعه» نیز در بحث از ابوعلی سینا قسمتی را با عنوان «تشیّعه» قرار داده و او را شیعه می‌خواند.
ابن سینا افکار و عقاید خود را درباره مسأله های مختلف علمی در محفل‌های رسمی و دیگر، هر چند که قیدها و تشریفات بر مجلس حاکم بود، بی پروا ابراز می‌داشت و عقاید و افکار غلط و کج را با دلیل‌های محکم به شدت رد می‌کرد. برای همین بیشتر دانشمندان از مناظره با او دچار رعب و وحشت می‌گشتند؛ زیرا دلیل‌های او بر اطلاعاتی وسیع و گسترده در مبحث‌های گوناگون استوار بود. او بیشتر با تقریرها و اظهارهای خود اشخاص، علیه آنان استدلال می‌کرد. در نتیجه این مسأله‌ها و عامل‌هایی چون رشک و حسادت، باعث کینه و دشمنی بعضی از دانشمندان و کم مایه‌گان با او گردید تا جایی که بعضی از آنان ابن سینا را تکفیر کردند و ابن سینا نیز در جواب آنان این دو بیتی را سرود:
کفر چو منی گزاف و آسان نبود محکم‌تر از ایمان من ایمان نبود
درد هر یکی چو من و آن هم کافر پس در همه دهر یک مسلمان نبود
همچنین شیخ الرئیس عشق و علاقه خود را به مولا علی علیه‌السلام چنین بیان می‌کند:
تا باده عشق در قدح ریخته اند واندر پی عشقْ عاشق انگیخته‌اند
با جان و روان بوعلی، مهر علی چون شیر و شکر به هم برآمیخته‌اند
بر صفحه چهره‌ها خط لم یزلی معکوس نوشته‌اند نام دو علی
یک لام و دو عین، با دویای معکوس از حاجب و عین و اَنف با خط جلی
جایگاه علمی
در فلسفه:
ابن سینا توانست مبانی فلسفه مشاء را در جهان اسلام تثبیت کند. البته فلسفه مشائی‌ای که رنگ و بویی نوافلاطونی داشت و به اصول عقاید اسلامی پایبند بود. او را مبتکر برهان صدیقین برای اثبات وجود خداوند و نیز برهان‌هایی برای ابطال دور و تسلسل و اثبات وجود نفس و بقای آن دانسته‌اند. اهمیت دیگر ابن سینا در فلسفه آن است که نخستین فیلسوف مسلمانی است که نوشته‌هایی جامع و منظم در فلسفه دارد و در کتاب شفا با نظم و ترتیب خاصی یک دور کامل به مباحث فلسفه مشاء پرداخته است و از آنجا که فلسفه ارسطویی فلسفه‌ای جامع و فراگیر است، گاه می‌بینیم که ابن‌سینا به برخی موضوعات از نگاه عقلی می‌نگرد؛ از جمله به آموزش و پرورش و نیز به بهداشت کودک و تربیت بدنی. ابن سینا در اثبات بقای نفس پس از مرگِ تن چنین استدلال می‌کند که روان با مرگِ تن نمی‌میرد و تباه نمی‌شود؛ زیرا هر دو جوهرند. نظریات ابن‌سینا درباره معاد و زندگی آن جهانی نیز با اصول روان‌شناسی او پیوند استوار دارد.
در پزشکی:
ابوعلی سینا از برجسته‌‌ترین چهرههای تاریخ پزشکی در همه دوران‌هاست. او از شانزده سالگی به کار پزشکی پرداخت و در هفده سالگی نوح بن منصور سامانی را درمان کرد. و به پاس این خدمتش، امير سامانی به او اجازه داد از کتابخانه‌ی سلطنتی بهره گيرد.
مهم‌ترین اثر وی در پزشکی، کتاب «قانون فی الطب» است که آن را پیش از سال 406 هجری قمری، یعنی در حدود 35 سالگی تألیف کرده است. این کتاب طی چندین سده چه در سرزمین‌های اسلامی و چه در اروپای سده‌های میانه، همه کتاب‌های دیگر را در سایه خود نهاده بود. اعتبار و شهرت کتاب قانون در محافل پزشکی جهان اسلام تا بدان جا رسیده بود که نظامی عروضی درباره آن چنین می‌گوید: «اگر بقراط و جالینوس زنده شوند، روا بُوَد که پیش این کتاب سجده کنند». البته ابن سینا به جز قانون، کتاب‌های دیگری هم در علم پزشکی نوشته است؛ کتاب‌هایی مانند الارجوزةٌ فی الطب (که در قالب شعر نوشته شده و خلاصه مطالب کتاب قانون است)، مقالة فی احکام الادویه القلبیه، رساله فی الفَصد، رساله فی القولنج و...
از ویژگی‌های ابن سینا در پزشکی، مشاهدات بالینی او درباره بیماری‌های گوناگون است، از ناراحتی‌های پوستی و بیماری‌های ریوی گرفته، تا اختلال‌های سلسله اعصاب و انواع دیوانگی‌ها. او بر عنصر تجربه بسیار تکیه کرده و به کاربرد داروها اهمیت فراوانی می‌دهد؛ چنان‌که بخشی از قانون را به داروها و خواص و کیفیات آن‌ها اختصاص داده است
در ریاضیات:
ابن سینا در علم ریاضی و نجوم نیز جایگاهی خاص داشت. بخش از کتاب شفا درباره ساختن آلات رصدی است و بخشی نیز درباره ریاضیات كه شامل چهار بخش هندسه، علم حساب، موسیقی و هیئت است. ابن‌سینا در بخش ریاضیات در کتاب شفا اصول اقلیدس را بررسی و تحلیل کرده است. ناگفته نماند که ساختن آلات اندازه‌گیری رصدی از ابتکارات ارزشمند ابن‌سینا در نجوم است. ابن سینا پژوهش‌هايی نيز در علوم طبيعی داشت و چگونگی پديدآمدن کوه‌ها را به درستی بيان کرده است.
آثار و تألیفات
از ابن‌سینا 456 کتاب و رساله در رشته‌های طب، فلسفه، حکمت، منطق، فقه، بیان، علوم طبیعی و ماوراءالطبیعه، نجوم و هیأت و ریاضیات، گیاه‌شناسی، لغت، عروض، شعر و موسیقی به جای مانده است که از آن جمله است:
- الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه از مهم‌ترین نوشته‌های او در فلسفه و حکمت؛
- شفا که در حکمت است و به زبان‌های بسیار ترجمه شده؛
- القانون فی الطب، در پزشکی که به بیشتر زبان‌های دنیا ترجمه شده و حاشیه‌های بسیار بر آن نوشته شده و معروف‌ترین کتاب او در رشته پزشکی است.
وفات
در یکی از جنگ‌های علاءالدوله، ابوعلی سینا دچار بیماری قولنج گشت. او به مداوای خود پرداخت ولی سودی نبخشید و بعد از مدتی بیماری صرع و روده نیز بدان افزوده شد. معالجات بسیار بوعلی و دیگر طبیبان هیچگاه به ثمر ننشست. وقتی بوعلی به شهر همدان رسید، ضعف بر او چیره شد و دیگر قدرت برخواستن نداشت. پی برد که دیگر معالجه سود ندارد و تسلیم تقدیر الهی گشت. پیوسته قرآن می‌خواند و از خداوند طلب آمرزش می‌کرد. اموال خویش را به فقیران بخشید. ابوعلی در دو هفته آخر عمر پربار خویش، به اطعام فقیران پرداخت و بردگان را آزاد ساخت و تمام قرآن را هر سه روز یک بار تلاوت کرد تا سرانجام در 58 سالگی، در روز جمعه اول رمضان سال 428 هجری قمری، مطابق 28 خرداد ماه 416 هجری شمسی در همدان بدرود حیات گفت.
ابن سینا در قسمتی از وصیت نامه خود به ابوسعید ابوالخیر آورده است: «باید دانست که افضل حرکات نماز است و بهترین سکنات روزه و نافع‌ترین خیرات و مبرات صدقه و پاکیزه‌ترین خوبی‌ها تحمل سختی‌ها و باطل‌ترین سعی‌ها لجاج است و بهترین اعمال آن است که از نیت خالص صادر گردد و بهترین نیت آن است که از علم حاصل شود. جود و بخشش به قدری که مقدور باشد، مطلوب است و برای مساعدت مردم ارتکاب اموری که خلاف طبع باشد رواست. در اوضاع شرعی و احترام به سنت‌های الهی و مواظبت بر عبادات بدنی، به هیچ وجه تقصیر جایز نیست. حکمت و دانش، اساس و مایه برتری انسان است بر غیر و در تحصیل دانش معرفت الهی بر همه چیز مقدم است؛ زیرا شرافت هر علمی بسته به موضوع آن است».
منابع
- پایگاه حوزه، بخش مناسبت های ملی، بازیابی: 9 دی ماه 1391.
- "زندگی، افکار و آثار ابن سینا"، دکتر ولایتی، در دسترس در سایت دکتر ولایتی، بازیابی: 30 اردیبهشت 1393.
- "ابوعلی سینا"، سایت اسلام کوئست، بازیابی: 10 اردیبهشت 1393.
