آیه سحر: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
صد و دومین آیه [[سوره بقره]]/ 2 را «آیه سحر» خواندهاند.<ref> التمهید، ج 3، ص 229.</ref> در این آیه، به یادگیرى سحر به وسیله گروهى از مردم بابل اشاره و بر این نكته تأكید شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هیچ كس نمىتوانند آسیب برسانند: | صد و دومین آیه [[سوره بقره]]/ 2 را «آیه سحر» خواندهاند.<ref> التمهید، ج 3، ص 229.</ref> در این آیه، به یادگیرى سحر به وسیله گروهى از مردم بابل اشاره و بر این نكته تأكید شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هیچ كس نمىتوانند آسیب برسانند: | ||
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَـكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ»|سوره=2|آیه=102}} |
− | در شأن نزول این آیه گفتهاند: وقتى كافران، سلیمان علیهالسلام را به سحر متهم كردند، [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلى الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.<ref> روض الجنان، | + | در شأن نزول این آیه گفتهاند: وقتى كافران، سلیمان علیهالسلام را به سحر متهم كردند، [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلى الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.<ref>روض الجنان، ج2، ص75.</ref> |
+ | |||
+ | ==پانویس== | ||
+ | <references/> | ||
− | |||
− | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص386. | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
− | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] |
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۴۵
صد و دومین آیه سوره بقره/ 2 را «آیه سحر» خواندهاند.[۱] در این آیه، به یادگیرى سحر به وسیله گروهى از مردم بابل اشاره و بر این نكته تأكید شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هیچ كس نمىتوانند آسیب برسانند:
در شأن نزول این آیه گفتهاند: وقتى كافران، سلیمان علیهالسلام را به سحر متهم كردند، رسول خدا صلى الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلى الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.[۲]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص386.