آیه خیریّت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 110 [[سوره آل عمران]] /3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.<ref> الوسطیة فى القرآن الكریم، | + | آیه 110 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.<ref>الوسطیة فى القرآن الكریم، ص85.</ref> |
مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا [[ایمان]] دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود: | مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا [[ایمان]] دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود: | ||
| − | + | {{متن قرآن|«كُنتم خَيرَ أُمّة أُخرِجَت لِلنّاسِ تَأمُرونَ بِالمَعروفِ و تَنهَونَ عَنِ‌المُنكَرِ و تُؤمِنونَ بِاللّه...»}} | |
| − | در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و [[اسلام]] بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.<ref> روض الجنان، | + | در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و [[اسلام]] بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.<ref>روض الجنان، ج5، ص7.</ref> |
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص383. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آيات سوره آل عمران]] | [[رده:آيات سوره آل عمران]] | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۰۶
آیه 110 سوره آل عمران/3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.[۱]
مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا ایمان دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود:
«كُنتم خَيرَ أُمّة أُخرِجَت لِلنّاسِ تَأمُرونَ بِالمَعروفِ و تَنهَونَ عَنِ‌المُنكَرِ و تُؤمِنونَ بِاللّه...»
در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و اسلام بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.[۲]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص383.
