نجف: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| − | [[پرونده:Naghaf-haram.jpg|left|thumb|تصویر هوایی از محدوده حرم امام علی | + | '''«نجف»''' يكى از شهرهاى مهم و زيارتى [[عراق]] است كه در استانى به همين نام واقع شده است. در این شهر مزار [[امام علی علیه السلام]]، نخستين پيشواى [[شیعه|شيعيان]] و همچنین قبرستان بزرگ [[وادی السلام]] قرار دارد. |
| − | + | [[پرونده:Naghaf-haram.jpg|left|thumb|تصویر هوایی از محدوده حرم امام علی علیه‌السلام در شهر نجف|300px]] | |
| − | == موقعيت جغرافيايى نجف == | + | ==موقعيت جغرافيايى نجف== |
| − | نجف در 160 کیلومتری جنوب [[بغداد]] در مختصات 31. 99° شمالی و 44.33° غربی قرار گرفته و زاویه انحراف قبله آن 21 درجه و 52 دقیقه و 56 ثانیه است. این شهر به ترتیب 75 و 55 کیلومتر با شهرهای مهم [[کربلا]] و حله فاصله دارد، و در جنوب آن‌ها قرار گرفته است. مساحت کل شهر 7500 هکتار است که از این میزان حدود 5000 هکتار بافت شهری است. در 80 سال اخیر از جانب شمالی، جنوبی و | + | نجف در 160 کیلومتری جنوب [[بغداد]] در مختصات 31. 99° شمالی و 44.33° غربی قرار گرفته و زاویه انحراف قبله آن 21 درجه و 52 دقیقه و 56 ثانیه است. این شهر به ترتیب 75 و 55 کیلومتر با شهرهای مهم [[کربلا]] و [[حله|حلّه]] فاصله دارد، و در جنوب آن‌ها قرار گرفته است. مساحت کل شهر 7500 هکتار است که از این میزان حدود 5000 هکتار بافت شهری است. در 80 سال اخیر از جانب شمالی، جنوبی و شرقی، قلب تاریخی شهر توسعه یافته است. |
| − | + | موقعيت جغرافيايى نجف باعث شده که آب و هواى آن در تابستان گرم و خشك و در زمستان سرد و سوزناك باشد. در تابستان گرما در آن شدت مى‌گيرد و بادهاى داغ «سموم» مى‌وزد. به گونه‌اى كه دماى آن در تابستان به 45 درجه سانتيگراد مى‌رسد. اما سرماى آن به حدى است كه آب منجمد مى‌شود و دما به صفر درجه و گاه نيز به پايين‌تر از آن نيز مى‌رسد. در تابستان وقتى گرما شدت مى‌گيرد مردم به سردابه هاى حفر شده در دل زمين پناه مى‌آورند. اين سردابه‌ها به شكلى بديع و با عمق‌هايى متفاوت حفر شده‌اند. | |
| − | |||
| − | وجه تسمیه دیگر این شهر | + | ==وجه تسمیه نجف و نام‌های دیگر آن== |
| + | یکی از وجوهی که برای تسمیه این شهر بیان شده است آن است که اين شهر را از آن رو نجف ناميده اند كه نسبت به زمين هاى مجاور، بلند و به سبب آن كه مستطيل شكل و يا دايره اى است، آب بر سطح آن جمع نمى شود. به گفته [[یاقوت حموی]]، نجف ساحل درياى شور است كه در قديم به حيره متصل بود.<ref> عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان.</ref> | ||
| − | + | وجه تسمیه دیگر این شهر برگرفته از روایتی است که ابی نعیم از حضرت [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] عليه السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند: نجف همان كوهى بود كه پسر [[حضرت نوح علیه السلام|نوح]] گفت: {{متن قرآن|«سَآوِي إِلى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ»}}<ref> [[سوره هود]]، آیه 43.</ref> (بزودى بالاى كوهى خواهم رفت كه من را از غرق شدن در آب حفظ مى كند.) و روى زمين كوهى بزرگتر و مرتفع تر از آن نبود، بارى حق عزوجل به كوه خطاب فرمود: اى كوه، آيا از من به تو بايد پناه برده شود؟ پس كوه بلافاصله تكه تكه گرديد و به طرف بلاد و سرزمين هاى شام پرتاب و به ريگهاى ريز و كوچكى مبدل گشت و بعد از آن به صورت دريايى عظيم درآمد و به درياى «نى» ناميدنش، سپس خشك شد و به آن نى جف گفتند بعد از آن مردم آن سرزمين را «نجف» خواندند زيرا اداء آن بر زبانشان آسان تر بود.<ref>علل الشرائع/ ترجمه ذهنى تهرانى، ج 1، ص: 127.</ref> | |
| − | + | نام‌های دیگر شهر نجف عبارتند از: | |
| − | در لغت به | + | '''<I>1- الغُری</I>''' |
| + | |||
| + | «الغُری» در لغت به معنای نيك می باشد و غريان نام دو بنای مشهور نزديك به [[كوفه]] بود كه گفته مي شد قبل از [[اسلام]] توسط منذر بن امرئ القيس يكي از پادشاهان حيره بنا شده اند و حضرت [[امام علی]] عليه السلام نيز در حوالی همان موضع به خاك سپرده شد. بعدها يكي از آن دو بنا ويران شده و لفظ الغری و نيز الغُريّان كه تثنيه مي باشد بكار برده شد. | ||
'''<I>2- مشهد</I>''' | '''<I>2- مشهد</I>''' | ||
| − | در لغت به محل اجتماع مردم و مجمع | + | «مشهد» در لغت به محل اجتماع مردم و مجمع افراد، یا به معناى محل شهادت گفته می شود. مرقدهاي مطهر [[ائمه اطهار]] عليهم السلام به دليل آن كه همواره محل ازدحام و تردد زائرين از نقاط دور و نزديك مي باشند به [[مشهد]] موصوف شده اند. براي تمايز بين ائمه، نام مبارك هر امام نيز پس از مشهد ذكر مي گردد، مثلا گفته می شود [[مشهد|مشهدالرضا]] عليه السلام يا [[مشهد الحسین علیه السلام|مشهدالحسين]] عليه السلام و...؛ در [[عراق]] مشهد به طور مطلق به نجف اطلاق مي گردد. |
| − | + | دو نام مزبور هم در روايات و هم در لسان مردم بكار برده شده، ولی نام های ذيل فقط در روايات بر نجف اطلاق شده است: طور، ظَهر، جودی، رَبوة، وادی السلام، بانقِيا، لسان شهر.<ref>گزيده سيمای نجف اشرف، سعيد بابايي حائري، ص 11.</ref> | |
| − | + | ==نجف در آينه تاريخ== | |
| − | + | نجف به دليل همسايگى با شهر باستانى [[حیره]]، در سرزمين صاحب [[تمدن]] و [[فرهنگ]] قرار گرفته است. حيره از هزاره اول قبل از ميلاد مركز تمدن لخمى ها و آل منذر بود و سابقه درخشانى در عرصه فرهنگ و تمدن داشت. نجف نيز از قِبَل اين همجوارى از نعمت فرهنگ و تمدن و آبادانى برخوردار شده است. عرب هاى ساكن اين شهر در آن زمان به مذهب [[مسیحیت]] گرايش داشتند و [[کلیسا|كليساهاى]] زيادى از جمله دير «مارت مريم» را بنا نهادند كه تا عصر [[اسلام]] همچنان باقى بود. بر اساس رواياتى، سابقه تاريخى نجف به دوران طوفان [[حضرت نوح علیه السلام|حضرت نوح]] برمى گردد كه عده اى آن را جاى به گل نشستن كشتى نوح علیه السلام و محل جدا شدن فرزندان او مى دانند و نام هاى طور و جودى را براى آن برگزيده اند. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | در عصر [[اسلام|اسلامى]]، نام نجف تنها به سبب فتح و گشايش [[ايران]] و [[عراق]] در متون تاريخى ديده مى شود و تا زمان [[عباسیان|خلافت عباسى]] نام چندانى از آن به چشم نمى خورد. از دوران [[هارون الرشيد]]، به سبب آشكار شدن مرقد [[امام علی]] عليه السلام، اين شهر بسيارى را به سكونت پيرامون خود راغب كرد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | [[علویان طبرستان|علويان طبرستان]] از جمله محمد بن زيد علوى ضمن ساختن بقعه و بنايى بر مرقد امام على عليه السلام، ديوارى نيز پيرامون شهر كشيدند تا امنيت در آنجا برقرار شود. نجف در عصر [[آل بویه|آل بويه]] رونق و شكوه فراوانى يافت. پادشاهان [[شیعه|شيعى]] ديلمى در تعمير و بازسازى مرقد و خدمات عمرانى در اين شهر تلاش زيادى كردند. ابوالهيجاء عبدالله بن حمدان، حاكم شيعى موصل، در 283 ق. ديوار پيرامون شهر را بازسازى كرد و درهايى براى آن قرار داد. | |
| − | |||
| − | + | [[شيخ طوسى]] در ابتداى قرن پنجم هجرى، به نجف مهاجرت كرد و با تشكيل مجلس درس خود، آن شهر را به يكى از مركزهاى علمى و فرهنگى شيعى تبديل كرد. اگر چه يك سده بعد، مركزيت علمى آن به [[حله]] واگذار شد؛ اما اين شهر در پايان قرن هفتم و ابتداى قرن هشتم هجرى، يعنى دوران حكومت جلايريان و [[ایلخانیان]] مغول، دوباره از نظر وسعت و عمرانى و شكوفايى فرهنگى به اوج اعتلاى خود رسيد و ثروت فراوانى كه اين حكومت ها براى توسعه و بازسازى شهر و حرم مطهر اختصاص دادند، در ساخت و تجهيز مدرسه ها، خانقاه ها، حفر كانال ها، نهرها، و چاه ها بكار گرفته شد. | |
| − | [[ | ||
| − | |||
| − | + | امير فيروز و امير احمد اول، از اميران هند در پايان قرن هشتم، موقوفه هايى را از دكن براى اداره حرم و بازسازى شهر اختصاص دادند. سلطان اويس جلايرى ضمن آباد كردن شهر، ديوار جديدى پيرامون آن برافراشت و عطاملك جوينى، صاحب ديوان ايلخانان، در 676 ق. با حفر كانال هايى آب را به نجف برد. در عصر [[صفویه|صفوى]]، شاه اسماعيل و شاه طهماسب، براى حل مشكل آب شهر نجف، كه باعث از رونق افتادن آن شده بود، نهرهايى حفر كردند و آب [[فرات]] را به شهر منتقل ساختند. نهرشاه، كه توسط اسماعيل حفر شد، از يادگارهاى آن دوران است. | |
| − | [[ | + | سلطان سليمان قانونى، از پادشاهان [[اهل سنت|سنى]] عثمانى، در آبادانى نجف تلاش فراوانى كرد. او و پادشاهان شيعى صفوى در يك رقابت گسترده به نجف رونق زيادى بخشيدند. شاه عباس كوشيد تا نجف مركزيت علمى خود را بازيابد و [[حوزه علميه]] آن رونق گيرد. او حتى در مذاكره هاى خود با عثمانى ها مى خواست نجف را به [[ايران]] ملحق كند، ولى وزير عثمانى در پاسخ او گفت: «سنگ هاى نجف در نظرش با هزار انسان برابر است». اين مركزيت با ورود ملااحمد اردبيلى معروف به [[مقدس اردبيلی|مقدس اردبيلى]]، و برپا شدن حوزه درس او رونق بيشترى يافت. |
| − | + | چندى بعد، در قرن دوازدهم هجرى، با انتقال درس مرحوم [[وحید بهبهانی]] به [[كربلا]]، حوزه نجف از رونق افتاد، ولى در قرن سيزدهم هجرى، به سبب وجود فقيهان و بزرگانى چون مرحوم [[شیخ جعفر کاشف الغطاء]]، [[سید محمد مهدی بحرالعلوم]] و [[شيخ مرتضى انصارى]]، اهميت علمى گذشته را بازيافت و [[حوزه علميه]] آن رونقى بسزا گرفت. براى پيشگيرى از حملات [[وهابیت|وهابيان]] در عصر قاجار، نظام الدوله اصفهانى، وزير فتحعلى شاه، از 1217 تا 1257 ق. ديوارى محكم پيرامون شهر ساخت. در 1350 ق. اين ديوار برداشته شد و به جاى آن مدرسه و بيمارستان احداث گرديد و مردم نيز خانه هايى در جوار آن ساختند. در دوران انقلاب [[مشروطیت|مشروطه]] ايران، مجتهدهاى مقيم نجف از جمله [[آخوند خراسانى]] و [[میرزا محمدحسین نائینی]]، رهبرى فكرى و مذهبى مشروطه را در دست گرفته به هدايت و حمايت از آن پرداختند. | |
| − | + | حوزه علميه نجف از آن هنگام تا عصر حاضر به رغم فرازها و فرودها، همچنان به عنوان يكى از مراكز علمى جهان [[شیعه|تشيع]] مطرح و منشأ اثر است.<ref> عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان.</ref> | |
| − | + | ==نجف در روایات== | |
| − | اين | + | #از امام [[امیرالمومنین|اميرالمؤمنين]] عليه السلام نقل است: «اول مكانى كه در آن خدا را [[عبادت]] كرده اند پشت [[کوفه|كوفه]] (نجف) است زيرا در آن جا [[ملائكه]] به فرمان خداوند [[حضرت آدم]] را [[سجده]] كردند». |
| + | #گويند [[حضرت ابراهیم]] عليه السلام در اين شهر ساكن شد و با اقامت او [[برکت]] و رحمت بر اين سرزمين نازل گرديد. | ||
| + | #از [[امام صادق]] علیه السلام نقل شده است: «هفتاد هزار [[شهيد]] از اين سرزمين بدون حساب محشور مى شوند». [[امام علی]] عليه السلام نيز اين [[حدیث]] را به نقل از [[پیامبر اسلام]] روايت كرده است. | ||
| + | #امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه «على عليه السلام كوفه را مقدس و حرم اعلام كرد، همان گونه كه حضرت ابراهيم [[کعبه|بيت الله الحرام]] و پيامبر كه [[مدینه]] را حرم قرار دادند». | ||
| + | #از امام صادق عليه السلام نقل است: «ما شما را به پشت كوفه سفارش مى كنيم، در آن جا قبرى است كه هر بيمارى به آن جا رود خداوند او را شفا مى دهد». | ||
| + | #از امام صادق عليه السلام روايت است: «بخش شرقى (سمت راست) كوفه، باغى است از باغ هاى [[بهشت]]». | ||
| + | #از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل است: «اگر پرده از روى شما بردارند ارواح مؤمنين را مى بينيد كه در اين صحرا (صحراى نجف) دسته دسته نشسته اند و به زيارت يكديگر رفته و با هم سخن مى گويند، [[روح]] هر مؤمنى در اين جا و روح هر كافرى در برهوت است».<ref>عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان.</ref> | ||
| − | ''' | + | ==اماکن زیارتی نجف== |
| + | '''جايگاه هاى زيارتى اين شهر عبارتند از:''' | ||
| − | + | '''<I>1- حرم مطهر اميرالمؤمنين على عليه‌السلام</I>''' | |
| + | [[پرونده:300px-حرم_حضرت_علی.jpg|left]] | ||
| + | آستان مقدس [[حرم امیرالمؤمنین علیه السلام]] در مركز شهر قرار دارد كه از يك گنبد طلايى عظيم و يك گنبد خانه و رواق هاى متعدد و يك صحن، با برخى ضمائم تشكيل شده است. نخستين ساختمان حرم مطهر در دوران [[هارون الرشيد]] عباسى بنا گرديد و پس از آن همواره در حال تجديد و عمران و توسعه بوده است. | ||
| − | + | ساختمان امروزى از آثار دوره [[صفویه|صفويه]] است. گنبد عظيم و ايوان روحبخش آن، به دستور نادرشاه [[افشاریه|افشار]] با خشت هاى طلايى تزيين شد. آيينه كارى حرم به وسيله هنرمندانى از [[اصفهان]] در سال هاى دهه چهل شمسى انجام گرفت. قبر مطهر آن حضرت، درون صندوقى از خاتم و [[ضریح|ضريحى]] نقره اى قرار دارد، صندوق خاتم از ساخته هاى دوران شاه اسماعيل صفوى است و از نفايس روزگار بشمار مى رود. | |
| − | + | ضريح مطهر توسط هنرمندان هندى و چينى در سال 1345 ه.ق در هند به همت رهبر شيعيان [[اسماعیلیه|اسماعيلى]] ساخته و تقديم حرم مطهر گرديده است. گرداگرد مرقد منور را از چهار سو رواق دربرگرفته است كه همگى به زيباترين شكل توسط هنرمندان [[ایران|ايرانی]] تزيين يافته است. حرم مطهر داراى صحن بسيار بزرگ و دلگشايى است كه اطراف مرقد مطهر را دربرگرفته است. | |
| − | '''<I> | + | '''<I>2- قبرستان وادى السلام </I>''' |
| − | + | قبرستان [[وادی السلام|وادى السلام]] يكى از مقدسترين گورستان هاى مسلمانان و شيعيان است و در روايات آمده: «هر مؤمنى در شرق يا غرب جهان ديده از جهان برگيرد به روح او ندا مى رسد كه به وادى السلام ملحق شو» و بدين منظور، فرشته اى است به نام «ملك نقاله» كه ارواح مؤمنان را از سرتاسر جهان به اين گورستان مى آورد. | |
| − | '''<I> | + | '''<I>3- مقام حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه شریف</I>''' |
| − | + | [[مقام امام زمان علیه السلام]] در گورستان وادى السلام قرار دارد و جايگاه مقدسى است كه به آن حضرت نسبت داده مى شود. از اين رو مردم به [[زيارت]] و [[نماز]] در آن مى پردازند. | |
| − | '''<I> | + | '''<I>4- آرامگاه حضرت هود و حضرت صالح عليهماالسلام</I>''' |
| − | اين آرامگاه در | + | اين آرامگاه در بخش آغازين گورستان وادى السلام واقع شده است. بنابر روايات، اين دو پيامبر ([[حضرت هود]] و [[حضرت صالح]] علیهم السلام) در اين سرزمين مدفون اند. |
| − | '''<I> | + | '''<I>5- مقام حضرت زين العابدين عليه‌السلام</I>''' |
| − | + | بنا به گفته روايات، جايگاهى است كه [[امام سجاد]] عليه‌السلام هنگام زيارت قبر جد خود، در آن جا به نماز ايستاده است، و اين مقام در مغرب شهر نجف واقع است. | |
| − | '''<I> | + | '''<I>6- مسجد صافى صفا</I>''' |
| − | كه | + | مسجد [[صافی صفا]] كه گفته مى شود اميرمؤمنان عليه السلام در آن جا نماز گزارده و در گوشه اى از آن مدفن يكى از ياران حضرت قرار دارد. |
| − | + | '''<I>7- مسجد حنانه</I>''' | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | [[مسجد حنانه]] در محله اى بدين نام، در ميانه بزرگراه نجف - كوفه قرار دارد، و جايى است كه بنابر گفته روايات، هنگامى كه سر [[امام حسين]] عليه السلام در آن قرار داده شده، به ناله پرداخته و يا تعظيم كرده است، از اين رو به حنانه مشهور است. | |
| − | |||
| − | + | '''<I>8- آرامگاه كميل بن زياد نخعى</I>''' | |
| − | |||
| − | + | [[آرامگاه کمیل بن زیاد نخعی]] در ميان بزرگراه نجف - كوفه قرار گرفته و داراى صحن وسيع و گنبد بزرگى است. [[کمیل بن زیاد نخعی|كميل]] از ياران باوفاى حضرت [[امام علی]] عليه السلام بود و [[دعاى كميل]] كه حضرت آن را به وى آموخت، مشهور است. | |
| − | + | '''<I>9- مسجد شيخ طوسى</I>''' | |
| − | [[شيخ طوسى]] | + | [[شيخ طوسى]] كه يكى از مشاهير فقهاى [[امامیه]] و مؤسس [[حوزه علميه]] نجف است، در سال 460 ق. وفات يافت و در خانه خود مدفون گرديد، اين مكان پس از مدتى تبديل به مسجدى گرديد كه طى ده قرن گذشته يكى از مراكز تدريس حوزه نجف شمرده مى شود. امروزه اين مسجد به نام «جامع الشيخ الطوسى» در شمال حرم مطهر و به فاصله كوتاهى از آن قرار دارد. همچنین در گوشه اى از اين مسجد آرامگاه علامه آية الله [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سيد محمدمهدى بحرالعلوم]] قرار گرفته كه از مشاهير علماى اماميه و متوفاى 1212 ق. است. |
| − | + | '''<I>10- آرامگاه علمای بزرگ شیعه</I>''' | |
| − | + | نجف آرامگاه جمع بسيارى از عالمان بزرگ [[شیعه]] است، كه برخى از آنان عبارتند از: | |
| − | + | #[[علامه حلى]]، در اتاقى كه در راهروى جنب گلدسته شمالى قرار دارد، مدفون است. | |
| − | + | #[[مقدس اردبيلی|مقدس اردبيلى]]، در اتاقى كه در ايوان طلا و جنب گلدسته جنوبى واقع شده، مدفون است. | |
| − | + | #[[آیت الله سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (صاحب عروه)|سيد محمدكاظم يزدى]]، قبر او در مقبره بزرگى است كه در سمت شمال صحن مطهر قرار دارد. | |
| + | #[[شیخ مرتضی انصاری|شيخ مرتضى انصارى]]، قبر وى درون اتاقى است كه در سمت غرب راهرو و دالان باب القبله قرار دارد. | ||
| + | #[[میرزا محمدحسین نائینی]]، مدفون در دومين مقبره پيش از زاويه جنوبى است. | ||
| + | #[[آخوند خراسانی|آخوند خراسانى]]، در مقبره جنوبى واقع در دالان باب الذهب قرار دارد. در نزديك او مدفن فقيه مشهور [[میرزا حبیب الله رشتی|ميرزا حبيب الله رشتى]] و [[سید ابوالحسن اصفهانی|سيد ابوالحسن اصفهانى]] واقع است. | ||
| + | #وى از رهبران مشروطيت بود كه بدست مخالفان و عوامل بيگانه ترور شد. قبر او در دومين مقبره پس از دروازه باب السوق، به سمت شمال قرار گرفته است. | ||
| + | #علاوه بر اين بزرگان، كه داراى مقابر مشهورى هستند، در صحن و حجره هاى اطراف آن نيز گروه زيادى از شخصيت هاى دينى مدفون اند كه برخى از آنان عبارتند از آيات عظام [[سید محمدسعید حبوبی]]، [[محمد فاضل شربیانی]]، [[میرزا محمدحسن آشتیانی]]، [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|سيد ابوالقاسم خويى]]، [[سید محمود شاهرودی]]، [[سید حسین طباطبائی قمی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی]]، [[آقا ضیاءالدین عراقی]]، [[محمدحسین غروی اصفهانی]]، آية الله بهبهانى، حاج محمدحسين امين الضرب و... .<ref>اماكن زیارتى و سیاحتى عراق، محمدرضا قمى.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *علل | + | *[[علل الشرائع]]، ترجمه سيد محمدجواد ذهنى تهرانى، قم، انتشارات مؤمنين، 1380 ش. |
*عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان. | *عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان. | ||
*اماكن زیارتى و سیاحتى عراق، محمدرضا قمى. | *اماكن زیارتى و سیاحتى عراق، محمدرضا قمى. | ||
| − | * | + | *گزيده سيمای نجف اشرف، سعيد بابايی حائری. |
| + | |||
| + | ==آرشیو عکس و تصویر== | ||
| + | |||
| + | <gallery mode="packed" heights="170"> | ||
| + | پرونده:علی (4).jpg|تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام، شهر نجف و [[وادی السلام]] | ||
| + | پرونده:حنانه (2).jpg|تصویر هوایی [[مسجد حنانه]] و شهر نجف | ||
| + | پرونده:علی (18).jpg|حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف - بحر نجف و نخلستان مشرف به آن در پشت حرم مشخص است | ||
| + | پرونده:طوسی (2).jpg|آرامگاه محمد بن حسن طوسی (شيخ طوسى) در نجف | ||
| + | پرونده:کمیل (5).jpg|آرامگاه کمیل بن زیاد نخعی در نجف | ||
| + | پرونده:نجف3.jpg|تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام، شهر نجف و وادی السلام | ||
| + | پرونده:نجف1.jpg|تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف | ||
| + | پرونده:نجف2.jpg|تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف | ||
| + | پرونده:حویش.jpg|محله و بازار حویش در شهر نجف | ||
| + | پرونده:بازار.jpg|یکی از بازارهای اصلی نجف که به باب امام رضا علیه السلام ختم می شود | ||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
[[رده:شهرهای اسلامی]] | [[رده:شهرهای اسلامی]] | ||
[[رده:شهرهای عراق]] | [[رده:شهرهای عراق]] | ||
[[رده:نجف]] | [[رده:نجف]] | ||
| + | [[رده: مقاله های مهم]] | ||
| + | |||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده= دارد | ||
| + | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۳
«نجف» يكى از شهرهاى مهم و زيارتى عراق است كه در استانى به همين نام واقع شده است. در این شهر مزار امام علی علیه السلام، نخستين پيشواى شيعيان و همچنین قبرستان بزرگ وادی السلام قرار دارد.
محتویات
موقعيت جغرافيايى نجف
نجف در 160 کیلومتری جنوب بغداد در مختصات 31. 99° شمالی و 44.33° غربی قرار گرفته و زاویه انحراف قبله آن 21 درجه و 52 دقیقه و 56 ثانیه است. این شهر به ترتیب 75 و 55 کیلومتر با شهرهای مهم کربلا و حلّه فاصله دارد، و در جنوب آن‌ها قرار گرفته است. مساحت کل شهر 7500 هکتار است که از این میزان حدود 5000 هکتار بافت شهری است. در 80 سال اخیر از جانب شمالی، جنوبی و شرقی، قلب تاریخی شهر توسعه یافته است.
موقعيت جغرافيايى نجف باعث شده که آب و هواى آن در تابستان گرم و خشك و در زمستان سرد و سوزناك باشد. در تابستان گرما در آن شدت مى‌گيرد و بادهاى داغ «سموم» مى‌وزد. به گونه‌اى كه دماى آن در تابستان به 45 درجه سانتيگراد مى‌رسد. اما سرماى آن به حدى است كه آب منجمد مى‌شود و دما به صفر درجه و گاه نيز به پايين‌تر از آن نيز مى‌رسد. در تابستان وقتى گرما شدت مى‌گيرد مردم به سردابه هاى حفر شده در دل زمين پناه مى‌آورند. اين سردابه‌ها به شكلى بديع و با عمق‌هايى متفاوت حفر شده‌اند.
وجه تسمیه نجف و نام‌های دیگر آن
یکی از وجوهی که برای تسمیه این شهر بیان شده است آن است که اين شهر را از آن رو نجف ناميده اند كه نسبت به زمين هاى مجاور، بلند و به سبب آن كه مستطيل شكل و يا دايره اى است، آب بر سطح آن جمع نمى شود. به گفته یاقوت حموی، نجف ساحل درياى شور است كه در قديم به حيره متصل بود.[۱]
وجه تسمیه دیگر این شهر برگرفته از روایتی است که ابی نعیم از حضرت امام صادق عليه السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند: نجف همان كوهى بود كه پسر نوح گفت: «سَآوِي إِلى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ»[۲] (بزودى بالاى كوهى خواهم رفت كه من را از غرق شدن در آب حفظ مى كند.) و روى زمين كوهى بزرگتر و مرتفع تر از آن نبود، بارى حق عزوجل به كوه خطاب فرمود: اى كوه، آيا از من به تو بايد پناه برده شود؟ پس كوه بلافاصله تكه تكه گرديد و به طرف بلاد و سرزمين هاى شام پرتاب و به ريگهاى ريز و كوچكى مبدل گشت و بعد از آن به صورت دريايى عظيم درآمد و به درياى «نى» ناميدنش، سپس خشك شد و به آن نى جف گفتند بعد از آن مردم آن سرزمين را «نجف» خواندند زيرا اداء آن بر زبانشان آسان تر بود.[۳]
نام‌های دیگر شهر نجف عبارتند از:
1- الغُری
«الغُری» در لغت به معنای نيك می باشد و غريان نام دو بنای مشهور نزديك به كوفه بود كه گفته مي شد قبل از اسلام توسط منذر بن امرئ القيس يكي از پادشاهان حيره بنا شده اند و حضرت امام علی عليه السلام نيز در حوالی همان موضع به خاك سپرده شد. بعدها يكي از آن دو بنا ويران شده و لفظ الغری و نيز الغُريّان كه تثنيه مي باشد بكار برده شد.
2- مشهد
«مشهد» در لغت به محل اجتماع مردم و مجمع افراد، یا به معناى محل شهادت گفته می شود. مرقدهاي مطهر ائمه اطهار عليهم السلام به دليل آن كه همواره محل ازدحام و تردد زائرين از نقاط دور و نزديك مي باشند به مشهد موصوف شده اند. براي تمايز بين ائمه، نام مبارك هر امام نيز پس از مشهد ذكر مي گردد، مثلا گفته می شود مشهدالرضا عليه السلام يا مشهدالحسين عليه السلام و...؛ در عراق مشهد به طور مطلق به نجف اطلاق مي گردد.
دو نام مزبور هم در روايات و هم در لسان مردم بكار برده شده، ولی نام های ذيل فقط در روايات بر نجف اطلاق شده است: طور، ظَهر، جودی، رَبوة، وادی السلام، بانقِيا، لسان شهر.[۴]
نجف در آينه تاريخ
نجف به دليل همسايگى با شهر باستانى حیره، در سرزمين صاحب تمدن و فرهنگ قرار گرفته است. حيره از هزاره اول قبل از ميلاد مركز تمدن لخمى ها و آل منذر بود و سابقه درخشانى در عرصه فرهنگ و تمدن داشت. نجف نيز از قِبَل اين همجوارى از نعمت فرهنگ و تمدن و آبادانى برخوردار شده است. عرب هاى ساكن اين شهر در آن زمان به مذهب مسیحیت گرايش داشتند و كليساهاى زيادى از جمله دير «مارت مريم» را بنا نهادند كه تا عصر اسلام همچنان باقى بود. بر اساس رواياتى، سابقه تاريخى نجف به دوران طوفان حضرت نوح برمى گردد كه عده اى آن را جاى به گل نشستن كشتى نوح علیه السلام و محل جدا شدن فرزندان او مى دانند و نام هاى طور و جودى را براى آن برگزيده اند.
در عصر اسلامى، نام نجف تنها به سبب فتح و گشايش ايران و عراق در متون تاريخى ديده مى شود و تا زمان خلافت عباسى نام چندانى از آن به چشم نمى خورد. از دوران هارون الرشيد، به سبب آشكار شدن مرقد امام علی عليه السلام، اين شهر بسيارى را به سكونت پيرامون خود راغب كرد.
علويان طبرستان از جمله محمد بن زيد علوى ضمن ساختن بقعه و بنايى بر مرقد امام على عليه السلام، ديوارى نيز پيرامون شهر كشيدند تا امنيت در آنجا برقرار شود. نجف در عصر آل بويه رونق و شكوه فراوانى يافت. پادشاهان شيعى ديلمى در تعمير و بازسازى مرقد و خدمات عمرانى در اين شهر تلاش زيادى كردند. ابوالهيجاء عبدالله بن حمدان، حاكم شيعى موصل، در 283 ق. ديوار پيرامون شهر را بازسازى كرد و درهايى براى آن قرار داد.
شيخ طوسى در ابتداى قرن پنجم هجرى، به نجف مهاجرت كرد و با تشكيل مجلس درس خود، آن شهر را به يكى از مركزهاى علمى و فرهنگى شيعى تبديل كرد. اگر چه يك سده بعد، مركزيت علمى آن به حله واگذار شد؛ اما اين شهر در پايان قرن هفتم و ابتداى قرن هشتم هجرى، يعنى دوران حكومت جلايريان و ایلخانیان مغول، دوباره از نظر وسعت و عمرانى و شكوفايى فرهنگى به اوج اعتلاى خود رسيد و ثروت فراوانى كه اين حكومت ها براى توسعه و بازسازى شهر و حرم مطهر اختصاص دادند، در ساخت و تجهيز مدرسه ها، خانقاه ها، حفر كانال ها، نهرها، و چاه ها بكار گرفته شد.
امير فيروز و امير احمد اول، از اميران هند در پايان قرن هشتم، موقوفه هايى را از دكن براى اداره حرم و بازسازى شهر اختصاص دادند. سلطان اويس جلايرى ضمن آباد كردن شهر، ديوار جديدى پيرامون آن برافراشت و عطاملك جوينى، صاحب ديوان ايلخانان، در 676 ق. با حفر كانال هايى آب را به نجف برد. در عصر صفوى، شاه اسماعيل و شاه طهماسب، براى حل مشكل آب شهر نجف، كه باعث از رونق افتادن آن شده بود، نهرهايى حفر كردند و آب فرات را به شهر منتقل ساختند. نهرشاه، كه توسط اسماعيل حفر شد، از يادگارهاى آن دوران است.
سلطان سليمان قانونى، از پادشاهان سنى عثمانى، در آبادانى نجف تلاش فراوانى كرد. او و پادشاهان شيعى صفوى در يك رقابت گسترده به نجف رونق زيادى بخشيدند. شاه عباس كوشيد تا نجف مركزيت علمى خود را بازيابد و حوزه علميه آن رونق گيرد. او حتى در مذاكره هاى خود با عثمانى ها مى خواست نجف را به ايران ملحق كند، ولى وزير عثمانى در پاسخ او گفت: «سنگ هاى نجف در نظرش با هزار انسان برابر است». اين مركزيت با ورود ملااحمد اردبيلى معروف به مقدس اردبيلى، و برپا شدن حوزه درس او رونق بيشترى يافت.
چندى بعد، در قرن دوازدهم هجرى، با انتقال درس مرحوم وحید بهبهانی به كربلا، حوزه نجف از رونق افتاد، ولى در قرن سيزدهم هجرى، به سبب وجود فقيهان و بزرگانى چون مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء، سید محمد مهدی بحرالعلوم و شيخ مرتضى انصارى، اهميت علمى گذشته را بازيافت و حوزه علميه آن رونقى بسزا گرفت. براى پيشگيرى از حملات وهابيان در عصر قاجار، نظام الدوله اصفهانى، وزير فتحعلى شاه، از 1217 تا 1257 ق. ديوارى محكم پيرامون شهر ساخت. در 1350 ق. اين ديوار برداشته شد و به جاى آن مدرسه و بيمارستان احداث گرديد و مردم نيز خانه هايى در جوار آن ساختند. در دوران انقلاب مشروطه ايران، مجتهدهاى مقيم نجف از جمله آخوند خراسانى و میرزا محمدحسین نائینی، رهبرى فكرى و مذهبى مشروطه را در دست گرفته به هدايت و حمايت از آن پرداختند.
حوزه علميه نجف از آن هنگام تا عصر حاضر به رغم فرازها و فرودها، همچنان به عنوان يكى از مراكز علمى جهان تشيع مطرح و منشأ اثر است.[۵]
نجف در روایات
- از امام اميرالمؤمنين عليه السلام نقل است: «اول مكانى كه در آن خدا را عبادت كرده اند پشت كوفه (نجف) است زيرا در آن جا ملائكه به فرمان خداوند حضرت آدم را سجده كردند».
- گويند حضرت ابراهیم عليه السلام در اين شهر ساكن شد و با اقامت او برکت و رحمت بر اين سرزمين نازل گرديد.
- از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «هفتاد هزار شهيد از اين سرزمين بدون حساب محشور مى شوند». امام علی عليه السلام نيز اين حدیث را به نقل از پیامبر اسلام روايت كرده است.
- امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه «على عليه السلام كوفه را مقدس و حرم اعلام كرد، همان گونه كه حضرت ابراهيم بيت الله الحرام و پيامبر كه مدینه را حرم قرار دادند».
- از امام صادق عليه السلام نقل است: «ما شما را به پشت كوفه سفارش مى كنيم، در آن جا قبرى است كه هر بيمارى به آن جا رود خداوند او را شفا مى دهد».
- از امام صادق عليه السلام روايت است: «بخش شرقى (سمت راست) كوفه، باغى است از باغ هاى بهشت».
- از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل است: «اگر پرده از روى شما بردارند ارواح مؤمنين را مى بينيد كه در اين صحرا (صحراى نجف) دسته دسته نشسته اند و به زيارت يكديگر رفته و با هم سخن مى گويند، روح هر مؤمنى در اين جا و روح هر كافرى در برهوت است».[۶]
اماکن زیارتی نجف
جايگاه هاى زيارتى اين شهر عبارتند از:
1- حرم مطهر اميرالمؤمنين على عليه‌السلام
آستان مقدس حرم امیرالمؤمنین علیه السلام در مركز شهر قرار دارد كه از يك گنبد طلايى عظيم و يك گنبد خانه و رواق هاى متعدد و يك صحن، با برخى ضمائم تشكيل شده است. نخستين ساختمان حرم مطهر در دوران هارون الرشيد عباسى بنا گرديد و پس از آن همواره در حال تجديد و عمران و توسعه بوده است.
ساختمان امروزى از آثار دوره صفويه است. گنبد عظيم و ايوان روحبخش آن، به دستور نادرشاه افشار با خشت هاى طلايى تزيين شد. آيينه كارى حرم به وسيله هنرمندانى از اصفهان در سال هاى دهه چهل شمسى انجام گرفت. قبر مطهر آن حضرت، درون صندوقى از خاتم و ضريحى نقره اى قرار دارد، صندوق خاتم از ساخته هاى دوران شاه اسماعيل صفوى است و از نفايس روزگار بشمار مى رود.
ضريح مطهر توسط هنرمندان هندى و چينى در سال 1345 ه.ق در هند به همت رهبر شيعيان اسماعيلى ساخته و تقديم حرم مطهر گرديده است. گرداگرد مرقد منور را از چهار سو رواق دربرگرفته است كه همگى به زيباترين شكل توسط هنرمندان ايرانی تزيين يافته است. حرم مطهر داراى صحن بسيار بزرگ و دلگشايى است كه اطراف مرقد مطهر را دربرگرفته است.
2- قبرستان وادى السلام
قبرستان وادى السلام يكى از مقدسترين گورستان هاى مسلمانان و شيعيان است و در روايات آمده: «هر مؤمنى در شرق يا غرب جهان ديده از جهان برگيرد به روح او ندا مى رسد كه به وادى السلام ملحق شو» و بدين منظور، فرشته اى است به نام «ملك نقاله» كه ارواح مؤمنان را از سرتاسر جهان به اين گورستان مى آورد.
3- مقام حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه شریف
مقام امام زمان علیه السلام در گورستان وادى السلام قرار دارد و جايگاه مقدسى است كه به آن حضرت نسبت داده مى شود. از اين رو مردم به زيارت و نماز در آن مى پردازند.
4- آرامگاه حضرت هود و حضرت صالح عليهماالسلام
اين آرامگاه در بخش آغازين گورستان وادى السلام واقع شده است. بنابر روايات، اين دو پيامبر (حضرت هود و حضرت صالح علیهم السلام) در اين سرزمين مدفون اند.
5- مقام حضرت زين العابدين عليه‌السلام
بنا به گفته روايات، جايگاهى است كه امام سجاد عليه‌السلام هنگام زيارت قبر جد خود، در آن جا به نماز ايستاده است، و اين مقام در مغرب شهر نجف واقع است.
6- مسجد صافى صفا
مسجد صافی صفا كه گفته مى شود اميرمؤمنان عليه السلام در آن جا نماز گزارده و در گوشه اى از آن مدفن يكى از ياران حضرت قرار دارد.
7- مسجد حنانه
مسجد حنانه در محله اى بدين نام، در ميانه بزرگراه نجف - كوفه قرار دارد، و جايى است كه بنابر گفته روايات، هنگامى كه سر امام حسين عليه السلام در آن قرار داده شده، به ناله پرداخته و يا تعظيم كرده است، از اين رو به حنانه مشهور است.
8- آرامگاه كميل بن زياد نخعى
آرامگاه کمیل بن زیاد نخعی در ميان بزرگراه نجف - كوفه قرار گرفته و داراى صحن وسيع و گنبد بزرگى است. كميل از ياران باوفاى حضرت امام علی عليه السلام بود و دعاى كميل كه حضرت آن را به وى آموخت، مشهور است.
9- مسجد شيخ طوسى
شيخ طوسى كه يكى از مشاهير فقهاى امامیه و مؤسس حوزه علميه نجف است، در سال 460 ق. وفات يافت و در خانه خود مدفون گرديد، اين مكان پس از مدتى تبديل به مسجدى گرديد كه طى ده قرن گذشته يكى از مراكز تدريس حوزه نجف شمرده مى شود. امروزه اين مسجد به نام «جامع الشيخ الطوسى» در شمال حرم مطهر و به فاصله كوتاهى از آن قرار دارد. همچنین در گوشه اى از اين مسجد آرامگاه علامه آية الله سيد محمدمهدى بحرالعلوم قرار گرفته كه از مشاهير علماى اماميه و متوفاى 1212 ق. است.
10- آرامگاه علمای بزرگ شیعه
نجف آرامگاه جمع بسيارى از عالمان بزرگ شیعه است، كه برخى از آنان عبارتند از:
- علامه حلى، در اتاقى كه در راهروى جنب گلدسته شمالى قرار دارد، مدفون است.
- مقدس اردبيلى، در اتاقى كه در ايوان طلا و جنب گلدسته جنوبى واقع شده، مدفون است.
- سيد محمدكاظم يزدى، قبر او در مقبره بزرگى است كه در سمت شمال صحن مطهر قرار دارد.
- شيخ مرتضى انصارى، قبر وى درون اتاقى است كه در سمت غرب راهرو و دالان باب القبله قرار دارد.
- میرزا محمدحسین نائینی، مدفون در دومين مقبره پيش از زاويه جنوبى است.
- آخوند خراسانى، در مقبره جنوبى واقع در دالان باب الذهب قرار دارد. در نزديك او مدفن فقيه مشهور ميرزا حبيب الله رشتى و سيد ابوالحسن اصفهانى واقع است.
- وى از رهبران مشروطيت بود كه بدست مخالفان و عوامل بيگانه ترور شد. قبر او در دومين مقبره پس از دروازه باب السوق، به سمت شمال قرار گرفته است.
- علاوه بر اين بزرگان، كه داراى مقابر مشهورى هستند، در صحن و حجره هاى اطراف آن نيز گروه زيادى از شخصيت هاى دينى مدفون اند كه برخى از آنان عبارتند از آيات عظام سید محمدسعید حبوبی، محمد فاضل شربیانی، میرزا محمدحسن آشتیانی، سيد ابوالقاسم خويى، سید محمود شاهرودی، سید حسین طباطبائی قمی، شیخ الشریعه اصفهانی، سید عبدالحسین شرف الدین عاملی، آقا ضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی اصفهانی، آية الله بهبهانى، حاج محمدحسين امين الضرب و... .[۷]
پانویس
منابع
- علل الشرائع، ترجمه سيد محمدجواد ذهنى تهرانى، قم، انتشارات مؤمنين، 1380 ش.
- عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان.
- اماكن زیارتى و سیاحتى عراق، محمدرضا قمى.
- گزيده سيمای نجف اشرف، سعيد بابايی حائری.
آرشیو عکس و تصویر
تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام، شهر نجف و وادی السلام
تصویر هوایی مسجد حنانه و شهر نجف
حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف - بحر نجف و نخلستان مشرف به آن در پشت حرم مشخص است
آرامگاه محمد بن حسن طوسی (شيخ طوسى) در نجف
آرامگاه کمیل بن زیاد نخعی در نجف
تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام، شهر نجف و وادی السلام
تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف
تصویر هوایی حرم امیرالمومنین امام علی علیه السلام و شهر نجف
محله و بازار حویش در شهر نجف
یکی از بازارهای اصلی نجف که به باب امام رضا علیه السلام ختم می شود
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
